На акадэмічную сцэну Белдзяржфілармоніі выйшлі вядомыя фальклорныя музычныя і танцавальныя калектывы. А гэта некалькі дзясяткаў чалавек. Упершыню пра мастацтва Туркменістана больш беларусы даведаліся ў 2010. Вось ужо чацвёрты год культурны абмен стаў традыцыяй для нашай краіны.
Яркія кадры музычнага фолк-шоу з урачыстага адкрыцця - у рэпартажы Ніны Мажэйкі.
Яны прайшлі шлях з Ашхабада на 2929 км. Каб прывезці сюды, у Мінск, малую частку сваёй старажытнай культуры. Туркменская дэлегацыя стала адной з самых шматлікіх за апошні перыяд. Сёння ў сталіцу прыбылі 60 чалавек. Усе яны, па сутнасці, прадаўжальнікі туркменскіх традыцый.
Мырат Язбярдзіеў, Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Туркменістана ў Беларусі: На мой погляд, культура - гэта база ўсіх чалавечых адносін. Ва ўсе часы так было, пэўна, так і будзе. Супрацоўніцтва ў сферы культуры і мастацтва пазначаецца, можна сказаць, чырвонай рысай. Асабліва вялікае значэнне надаецца правядзенню дзён культуры, якія ў апошнія гады сталі традыцыйнымі.
Барыс Святлоў, Міністр культуры Беларусі: Гэтыя абмены ў нас будуць штогод. Мы сёння гутарылі з Надзвычайным і Паўнамоцным Паслом Туркменістана і дамовіліся аб неабходнасці стварэння праграмы культурнага ўзаемадзеяння, культурных адносін, якая атрымала б або выйшла б, скажам, на ўрадавы ўзровень.
Са старажытнымі традыцыямі ў сучаснай апрацоўцы выйшлі на адну з галоўных акадэмічных сцэн у Мінску - Белдзяржфілармоніі. Такое багацце музычных інструментаў знаёмае толькі гэтым сценам. Адразу некалькі знакамітых калектываў: Дзяржаўны ансамбль танца, артысты эстраднага аркестра Алтын асыр, музыканты-народнікі, танцавальныя ансамблі.
Вось гэты музычны інструмент завецца дутар. Традыцыйны для Туркменістана. Ад звыклай нам гітары яго адрознівае грушападобная форма рэзанатара. Яшчэ адна асаблівасць - моцна выцягнуты грыф на 1-2 метры. Нягледзячы на назву - дзве струны - іх можа быць нават 14 з шоўку і нейлону. Акрамя таго, у розных народаў тэхніка ігры адрозніваецца. Туркмены аддаюць перавагу павольным, мерным рухам.
Ігра на дутары - неад'емная частка творчасці бахшы. Бахшы - народны спявак, выканавец, паэт і кампазітар, заканадавец і захавальнік фальклорнай традыцыі ў народаў Сярэдняй Азіі. Дарэчы, у гэтых паэтаў-рапсодаў асаблівы стыль у адзенні: яны носяць дон (тоўсты халат на ваце), тэльпек (шапку з воўны), белую кашулю. На нагах боты з мяккай скуры і шырокія штаны, для таго каб зручна было сядзець па-турэцку.
Музычны фальклор туркменаў - гэта своеасаблівая кампіляцыя відаў і жанраў народных песень і інструментальнай музыкі. Самыя папулярныя народныя песні - айдым, звязаныя з рознымі бакамі побыту. Менавіта ў гэтых песнях, за невялікім выключэннем, дайшлі да нашага часу творы туркменскіх паэтаў-класікаў.
Дні культуры падоўжацца да 25 ліпеня. Ужо заўтра ў Нацыянальным гістарычным музеі адкрыецца выстава музейных каштоўнасцяў з фондаў Марыйскага велаяцкага гісторыка-краязнаўчага музея.
