Як паставіць заслон празе нажывы і незаконнаму ўзбагачэнню? Як вярнуць да нармальнага жыцця тых, хто некалі зрабіў памылковы крок, спатыкнуўся?
Праблема наркаманіі. На жаль, для нашай краіны яна не страчвае актуальнасці. Кожны дзень міліцыя рапартуе аб затрыманні наркагандляроў, дурман пакідае цяжкі адбітак і разбурае жыццё многіх маладых людзей. Лячэнне часта бывае неэфектыўным, і гэта нягледзячы на тое, што існуюць дзясяткі цэнтраў і методык.
Сёння мы распавядзем аб адным з самых паспяховых беларускіх праектаў. 85 % насельнікаў цэнтра рэабілітацыі ў Мазырскім раёне, якія прайшлі курс лячэння, перастаюць ужываць наркотыкі. Зараз гэтая методыка ўкараняецца і за мяжой. Нягледзячы на ашаламляльную статыстыку, размова не ідзе аб тысячах выратаваных душ. Тут упор на якасць рэабілітацыі.
Уладзімір Каралёў пабываў ва ўнікальным для нашай краіны цэнтры. Для чаго трэба даводзіць свой арганізм да такога стану, не наркаману зразумець немагчыма. Над іх паводзінамі можна жартаваць. Але не да смеху становіцца, калі разумееш, гэтыя людзі падчас затрымання знаходзіліся за рулём пад кайфам. З таго моманту, калі яны давялі сябе да такога стану, іх розум належыць толькі наркотыку.
Гэта прызнанні былых наркаманаў, хоць многія гавораць, што былых не бывае. Ужо некалькі гадоў гэтыя людзі знаходзяцца ў стадыі рэмісіі, г.з. не ўжываюць. З наркалагічнага ўліку іх не здымаюць, толькі штогод павялічваюць тэрмін рэмісіі ў даведцы. У некаторых ужо сем'і і думаюць яны пра будучыню. Тое, што святло ў канцы тунэля ўсё ж ёсць, ведаюць не па чутках.
Гэты цэнтр рэабілітацыі ў Мазырскім раёне існуе ўжо 11 гадоў. Пра яго эфектыўнасць добра гаворыць статыстыка. 85 % усіх студэнтаў (а менавіта так тут называюць пастаяльцаў), ідуць на шлях выпраўлення. Праўда, дадаюць, гэта статыстыка тычыцца толькі тых, хто прайшоў поўны курс рэабілітацыі.
Аляксандр Авяр'янаў - кіраўнік гэтага руху - сам на працягу 12 гадоў моцна сядзеў на іголцы. Ён як ніхто ведае, як пераадолець залежнасць. У 2000 ён сам рыхтаваўся да залатога ўколу - так на мове наркаманаў называюць смяротную перадазіроўку, якая выклікае асабліва моцную асалоду апошні раз.
Методыка, укаранёная ў гэтым месцы, не ўнікальная. Але такі высокі працэнт выратаваных з-за таго, што цэнтр не імкнецца зарабіць грошай. Кожны наведвальнік патрабуе догляду на працягу 15 месяцаў, а значыць, на гэта ідзе львіная доля часу. За 11 гадоў працы тут выратавалі 120 чалавек. Магчыма, лічба невялікая, але гэта тыя, якія сёння жывуць паўнавартасным жыццём.
Сёння валанцёры Беларусі актыўна адкрываюць такія цэнтры ў Малдове, Украіне, Расіі, іншых краінах. Пасля таго як наладзяць працу, вернуцца ў Беларусь або пачнуць новую місію ў іншым месцы, працягваючы руку дапамогі ўсім, хто хоча атрымаць гэта права на жыццё.
