Кіраўніцтва наракае на асноўную функцыю - падрыхтоўку спартсменаў. Чаму час для масавага катання мінчан выдзяляецца па рэшткавым прынцыпе, а наведвальнікі скардзяцца на недахоп пунктаў харчавання?
Разбіраўся Якаў Бута.
Праграміст Святлана з адкрыцця Мінск-Арэны імкнецца не прапускаць ні адну зорку сусветнага маштабу. Але жартуе, што хутка будзе браць на канцэрты ежу.
Намеснік дырэктара Мінск-Арэны Галіна Забур'янава абяцае, што ўжо праз паўгода сітуацыя з недахопам аб'ектаў грамадскага харчавання зменіцца. Калі раней харчаванне давяралі іншым кампаніям, то зараз за гэтую частку ўзяліся самі. Але накарміць усіх усё роўна складана.
Агульнапрызнаная практыка такая, што грамадскае харчаванне на такіх мерапрыемствах можа прыносіць да 40 працэнтаў прыбытку. На Захадзе сям'я з трох чалавек за вечар пакідае ў падобным комплексе мінімум 200 долараў. У нас у некалькі разоў менш.
Сёння акупнасць арэны складае 60%. Зарабляць больш трэба, згаджаецца кіраўніцтва. Але тады комплекс поўнасцю паглыбіцца ў камерцыю і пачне забывацца пра асноўную функцыю - падрыхтоўку спартсменаў.
Першапачаткова пабудаваць Мінск-Арэну планавалася за 300 мільёнаў долараў. У гэтую суму не ўклаліся, прыйшлося дадаваць каля 50 мільёнаў. Але і кампенсаваць такія звышзатраты не спяшаюцца. Патэнцыял комплексу выкарыстоўваецца далёка не на поўную магутнасць.
Мікалай Трыфанаў, старшыня грамадскага аб'яднання Беларускае грамадства ацэншчыкаў: Кіраўніцтва наракае на высокую сацыяльную нагрузку. Толькі за электраэнергію прыходзіцца плаціць па 3 мільярды рублёў за месяц. Без лёду было б удвая танней. Але спартсменам трэба трэніравацца.
Выходзіць, што комплекс амаль заўсёды заняты прафесіяналамі - матчы або трэніроўкі. Асабліва ў будныя дні. І з улікам таго, што менеджары арэны ўсё-такі арыентуюцца на самаакупнасць, незразумела, чаму час для масавага катання простых мінчан выдзяляецца па рэшткавым прынцыпе.
