Саюзная дзяржава. Рубрыка "Кантэкст"

Піцерскія сустрэчы актыўна аналізуюць не толькі эксперты (на гэтым мы спынімся ледзь пазней), але і звычайныя беларусы і расіяне. Менавіта на іх зрабіў акцэнт Аляксандр Лукашэнка, маючы зносіны з Уладзімірам Пуціным. Забегаючы наперад, скажам: у наступным матэрыяле мы сабралі меркаванні жыхароў Саюзнай дзяржавы. Якімі бачацца адносіны дзвюх краін з абедзвюх сталіц? Чаму зацягваецца прыняцце некаторых рашэнняў? І якія пытанні ў адносінах Мінска і Масквы трэба адносіць да тактычных, а якія да стратэгічных? Аб саюзных праблемах і дамоўленасцях разважае наш палітычны аглядальнік Вольга Макей у рубрыцы "Кантэкст". 

За мінулы год прэзідэнты Беларусі і Расіі сустракаліся 13 разоў.

Шмат? У Мінска і Масквы гэта, здаецца, рэкорд. Ды і наўрад ці знойдуцца лідары, якія бачацца так часта. Усё таму, што ў свеце не існуе платформы падобна Саюзнай дзяржаве. А Беларусь і Расія жывуць у агульным доме ўжо амаль 20 гадоў. 

Так, за гэты час было рознае: успомнім і газавыя, і малочныя, і цукровыя канфлікты. Але заўсёды (і па-іншаму не было) любыя спрэчныя моманты атрымлівалася вырашаць. І менавіта прэзідэнтам (але чамусьці не ўрадам або пэўным гаспадарчым суб'ектам). Дык вось, на леташніх сустрэчах Аляксандр Лукашэнка і Уладзімір Пуцін пачалі размотваць новы клубок праблем, які падкінулі ў прэзідэнцкі кошык чарговымі спрэчкамі, дбайна заблытваючы разам пытанні падатковага манеўру і інтэграцыі, або цэнаў на газ і зноў жа інтэграцыі. Толькі калі першае - пытанні тактычныя, то другое - стратэгічныя. І тут, як гаворыцца, мухі павінны быць асобна ад катлет. Наш Прэзідэнт гэта выразна растлумачыў на мінулым тыдні, сустракаючыся з саюзным дзяржсакратаром.

У нас сёння парадку 80 прадпрыемстваў закрытыя Рассельгаснаглядам або нейкім там органам у Расіі, а, можа быць, і ўрадам. Хутчэй за ўсё, урадам. Закрытыя да паставак нашай прадукцыі ў Расію. Прытым пад надуманай прычынай. Або прамысловая кааперацыя, аб якой мы шмат гаворым. Або падатковы манеўр, які падкінулі замест мытных пошлін, аб якіх мы дамаўляліся, што іх наогул у ЕАЭС быць не павінна. Не тое, што ў Саюзнай дзяржаве. Або мінулі ўжо фактычна тэрміны па перамовах на пастаўкі прыроднага газу і нафты на будучыню. Куча пытанняў, якія не вырашаюцца. І мы дамовіліся, што, вырашаючы стратэгічныя пытанні, мы паралельна будзем вырашаць і пытанні тактычнага характару, якія ляжаць на паверхні

І вось, каб не ўстанаўліваць чарговы перагаворны рэкорд, у чацвер Аляксандр Лукашэнка выразна пазначыў рамкі і тэрміны вырашэння тых самых тактычных пытанняў. Прычым зрабіў гэта ў прысутнасці членаў урада, якім і размотваць клубок бягучых праблем у энергетыцы, сельскай гаспадарцы і фінансах. Тэрміны - канкрэтныя і сімвалічныя: 20-гадовы юбілей Саюзнай дзяржавы. Гэта значыць, усе тыя самыя шурпатасці, аб якіх мы часта згадваем у сваіх рэпартажах, павінны быць зашліфаваныя да 8 снежня. 

І праўда. Мы, журналісты, каменціруючы палітычныя або эканамічныя падзеі, звяртаемся часцей за ўсё за меркаваннямі менавіта да экспертаў, людзей вузкаспецыялізаваных, часам не абапіраючыся ў рэпартажах на меркаванні звычайных беларусаў і расіянаў, далёкіх ад дзяржаўных перыпетый. Тут час выпраўляцца. Мы спыталі ў Мінску і Маскве, а якім бачыцца з боку жыццё ў Саюзнай дзяржаве? 

Зрэшты, саюзную праблематыку актыўна каменціруюць і на інтэрнэт-прасторах. Некаторыя пішуць, маўляў, Саюзная дзяржава "трэба хіба што двум прэзідэнтам". Так. Трэба двум прэзідэнтам. Таму што глядзяць яны ў заўтрашні дзень, бачаць і ведаюць знутры негатыўныя сусветныя працэсы лепей за нас з вамі. І прапанова пра час "Ч" 8 снежня, якая прагучала на сустрэчы менавіта ад Аляксандра Лукашэнкі, не проста падстава вырашыць усе пытанні да прыгожай даты, а пэўны запыт грамадства - час паскарацца. Час агульных слоў прайшоў. І тут не варта нічога вырываць з кантэксту.