Санітарныя вагоны, палявыя шпіталі і сотні выратаваных жыццяў. Ваенныя медсёстры расказалі будучым калегам аб тым, як для іх пачалася вайна. Што дапамагала выжыць і пераадолець страх.
Падрабязнасці ў рэпартажы Вольгі Халадовіч. 70 гадоў таму тады яшчэ маладая Аэліта ў такіх ваенных вагонах правяла не адну бяссонную ноч. Колькі параненых атрымалася выратаваць ужо і не ўспомніць. Ваенныя медсёстры асісціравалі на аперацыях, дзяжурылі ў палатах і на сабе выносілі салдат з поля бою. Улетку 41-га ёй было ўсяго 15. Камсамолка Аэліта свой выбар зрабіла не задумваючыся - стала санінструктарам спачатку ў Арле, а затым у ваенным шпіталі пад Варонежам.
Гэты камсамольскі білет прайшоў з ёй усю вайну. Тут злёгку размазаная дата нараджэння. Юная Аэліта вырашыла дабавіць сабе ўзросту, каб застацца на фронце.
Хітрасць не дапамагла - дзяўчыну адправілі дахаты са словамі: "падрасці трохі". Але настойлівая Аэліта нават у эвакуацыі кожны дзень хадзіла ў ваенкамат. І ў 1943 годзе яе заклікалі на фронт. Гэтыя ўспаміны ваенных медсясцёр іх калегі - студэнты каледжа - слухаюць на адным дыханні. І пераконваюцца - у гэтую прафесію проста так не прыходзяць. У Ліліі Рак - у санчасці ўсю вайну прайшла бабуля, у Мікіты Ігнаценкі - прабабуля. Аб вайне студэнты ведаюць не толькі па фільмах і з падручнікаў гісторыі.
Падчас Вялікай Айчыннай у рады Чырвонай Арміі былі закліканыя больш як 900 тысяч жанчын. Самую шматлікую групу непасрэдна на перадавой складалі менавіта медыкі.
Яны і сёння на перадавой, толькі ўжо ў мірным жыцці. Сустракаюцца са школьнікамі і студэнтамі. Расказваюць аб тым, што памятаюць. Аб тых, хто зрабіў усё, каб пра іх не забыліся.
