Помнік архітэктуры востра патрабаваўся ў абнаўленні. Шматлікія гады педагогі гадавалі будучых зорак акадэмічнай сцэны ва ўмовах рамонту. Працэс зрушыўся з мёртвай кропкі летась дзякуючы Прэзідэнту. Пасля "Вялікай размовы" Аляксандр Лукашэнка даў даручэнне як мага хутчэй завяршыць усе аднаўленчыя працы.
Зараз яны ідуць штодня і блізкія да фіналу. Ужо сёння можна часткова ацаніць вынік: літаральна на днях знялі лясы з фасада. Якія гістарычныя таямніцы захоўвае помнік архітэктуры ў самым цэнтры сталіцы? Чаму абнаўленне будынка выклікала мноства спрэчак? І ў якім абліччы неўзабаве прыме навучэнцаў альма-матэр? Рэпартаж Іны Пілевіч.
Ужо ў наступным навучальным годзе яна зможа запісаць сваю гульню на любы носьбіт. А пры наяўнасці матэрыялу і ўвогуле замахнуцца на ўласны альбом. Лаўрэат міжнародных конкурсаў Соф'я Багданава, як і яшчэ больш за 4 сотні навучэнцаў гімназіі-каледжа пры Акадэміі музыкі, атрымае доступ да гуказапісвальнай студыі. Новыя плошчы і магчымасці для творчасці з'явяцца пасля маштабнага рамонту будынка адной з вядучых навучальных устаноў краіны.
Вучоба пад гук перфаратара. Увесь адукацыйны працэс перанесены ў сучасную прыбудову да гістарычнай часткі будынка. А там - не проста рамонт, а рэканструкцыя з мадэрнізацыяй і элементамі рэстаўрацыі. Беражлівы падыход пад наглядам навуковага кіраўніка. Бо падмурак помніка архітэктуры закладзены ў 1699. Дарэчы, узводзілі таксама пад адукацыйныя мэты. На той момант двухпавярховы будынак прызначаўся для школы Мінскага езуіцкага калегіума. Будавалі ў адзіным ансамблі з касцёлам.
Сцены гэтага помніка архітэктуры памятаюць Пятра Першага, Карла Дванаццатага, Мікалая Другога
Будынак з багатай 300-гадовай гісторыяй неаднаразова змяняў свой профіль. Першапачаткова адукацыйную ўстанову аддалі пад дом мінскага губернатара, затым ваенны шпіталь, пасля - Дом саветаў. Ізноў вучыцца тут сталі ўжо пасля Другой сусветнай вайны.У будынку прапісалася музычная школа. У 1968 годзе аб'ект чакала вялікая перабудова. Перад архітэктарамі стаяла задача не толькі стварыць неабходныя ўмовы для падрыхтоўкі музыкантаў, але і ўпісаць дом у адзіны ансамбль савецкага цэнтра Мінска. У выніку аб'ект "вырас", а галоўны фасад пазбавіўся дэкору.
Аляксандр Запартыка, дырэктар Беларускага дзяржаўнага архіва навукова-тэхнічнай дакументацыі: "І ўзнік праект рэканструкцыі, які меркаваў акрамя надбудовы двух верхніх паверхаў у тылавой частцы будынка размясціць новыя навучальныя карпусы. Пры гэтым на верхніх паверхах меркавалася размясціць канцэртную залу".
Апошнія дзесяцігоддзі аб'ект дзяржаўнага значэння востра патрабаваўся ў мадэрнізацыі
Не хапала рэпетыцыйных класаў, а галоўнае - не было сваёй канцэртнай залы. Як абнаўляць Свабоды, 7, выклікала шмат дыскусій. Спрэчнае пытанне, да якога перыяду наблізіць помнік архітэктуры, бо ён не аднойчы перабудоўваўся. Сярод прапаноў - аж да дэмантажу спадчыны савецкай эпохі. У выніку знойдзены кампраміс паміж сучаснай функцыяй установы і гістарычным абліччам. Пасляваенную надбудову вырашана пакінуць. Ад старажытнай часткі яна будзе адрознівацца як колерам, так і дэкорам.Фасад будынка на Свабоды, 7 вызвалілі ад будаўнічых лясоў. Зараз вядзецца чыставое аздабленне. Да завяршэння прац застаецца ўсяго некалькі месяцаў. Штодня на аб'екце працуе 150 чалавек. З параднага ўваходу вучні ўвойдуць у будынак ужо ў новым навучальным годзе. І гэта стане выдатным падарункам да юбілею - у 2020 годзе гімназіі-каледжу 85.
