Патрыятычную эстафету "Беларусь памятае. Памятаем кожнага" падхапілі ва ўсіх кутках нашай краіны

6 мая 2020
3 дні адлучаюць нас ад урачыстасцяў Вялікай Перамогі. Для кожнага з нас  гэты час напоўнены асаблівымі думкамі і эмоцыямі, гонарам і падзякай ветэранам за 75 мірных гадоў. А яшчэ пачуццём гаркаты - бо мы ў неаплачаным абавязку перад імі. Так, з кожным годам жывых сведак той вайны становіцца ўсё менш. Але разам з тым прыходзіць і глыбейшае ўсведамленне сэнсу той Перамогі. І гэтае пачуццё не згасае, а напаўняе нашы сэрцы ўнутранай сілай. Мы памятаем вялікі подзвіг нашага народа. Яны паміралі дзеля нас. І наш святы абавязак - быць годнымі нашчадкамі нашых дзядоў і прадзедаў, жыць па сумленні, устойліва пераадольваць цяжкасці ў нашы дні, захаваць гістарычную праўду і перадаць яе будучыным пакаленням. І менавіта такім сэнсам напоўненая агульнарэспубліканская патрыятычная эстафета "Беларусь памятае. Памятаем кожнага". Яе падхапілі ва ўсіх кутках нашай краіны. Удзельнікі нясуць кветкі да памятных месцаў і аддаюць даніну павагі тым, хто цаною жыцця падарыў нам будучыню. 

Шчырыя слёзы, усмешкі і кранальнымі ўспамінамі пра подзвігі сваіх бабуль і дзядуляў дзяліўся кожны, хто прыйшоў сёння ўшанаваць памяць салдат, якія адваявалі мірнае неба над нашай радзімай. Хвілінная цішыня акружыла манументы, помнікі, магілы невядомых салдат. Героям, якія першымі сустрэліся з ворагам і першымі пачулі снарады каля сваіх хат, у Брэсцкай крэпасці да Вечнага агню леглі жывыя кветкі. Менавіта тут 22 чэрвеня 1941 года пачалася Вялікая Айчынная вайна.
 

Усклалі кветкі і ў мемарыяльным комплексе ў вёсцы Узрэчча Бешанковіцкага раёна

Тут падчас фарсіравання Заходняй Дзвіны ў чэрвені 1944-га загінулі больш як 200 воінаў 6-й Гвардзейскай арміі першага Прыбалтыйскага фронту! 8 чалавек за выяўленую гераічнасць пасмяротна атрымалі званне Героя Савецкага Саюза. 
Лагер у Масюкоўшчыне арганізавалі фашысты ў ліпені 1941 года. Баракі  сталі перавалачнай базай для савецкіх ваеннапалонных, якіх адпраўлялі ў Германію. "Шталаг-352" - адно з самых найбуйнейшых месцаў смерці на землях акупіраванай Беларусі. Ад пакут, голаду і кар тут загінулі больш як 80 тысяч вязняў. Кветкі да гэтага мемарыяльнага комплексу сёння ўсклалі прадстаўнікі натарыята Беларусі. 

Наталля Барысенка, старшыня Беларускай натарыяльнай палаты: "Частка імёнаў гэтых людзей не вядомая дагэтуль. Але, тым не менш, мы памятаем кожнага з іх. Мы памятаем і будзем памятаць уклад кожнага з іх у справу Вялікай Перамогі. Людзі забывалі пра сябе і рабілі, можа быць, не такім значным, але кожным сваім учынкам набліжалі гэтую Перамогу. Мне здаецца, вось у гэтым і гераічнасць усяго нашага народа".

"Шталаг-352" праіснаваў у Масюкоўшчыне да чэрвеня 1944-га. А праз месяц (калі Мінск вызвалілі) мясцовыя баракі сталі напаўняцца палоннымі немцамі і іх саюзнікамі. А зараз гэта месца памяці і скрухі. 

Яшчэ адно месца спачынку савецкіх ваеннапалонных - парк Чалюскінцаў

У яго паўночна-ўсходняй частцы знаходзіцца магіла, у якой пахаваныя больш як 10 тысяч чалавек. Гэта воіны Савецкай арміі, падпольшчыкі, мясцовыя жыхары, расстраляныя нацыстамі ў ваенныя гады. 65 гадоў таму на магіле быў усталяваны помнік - скульптура смуткуючай маці.
І сёння да гэтага месца - сведчання аб той трагедыі - нясуць ружы і гваздзікі. Бо ў кожнага ёсць асабістая гісторыя, якая звязаная з мінулым і кранае сэрцы. Аляксандр Шумілін - старшыня Камітэта па навуцы і тэхналогіях Беларусі, прызнаецца, як у дзяцінстве любіў гуляць з медалямі сваіх гераічных дзядуляў. Разглядаў, прымяраў і ўяўляў сябе пераможцам. 
Дзякуй за перамогу сёння гавораць і асабіста тым, хто змагаўся за Радзіму і яшчэ сам можа распавесці аб сваіх подзвігах. Мелодыі ваенных гадоў з балконаў сваіх кватэр слухалі нашы ветэраны. Такі персанальны канцэрт проста пад вокнамі наладзілі ваенныя. 
Віншуюць і школьнікі. Так, з песні пачынаецца класная гадзіна ў сталічнай 119-й школе. Вучні сёння рыхтуюцца да 9 Мая: робяць відэапаштоўку з віншаваннямі, вершамі і песнямі. А вось шасцікласнік Аляксей Ганчароў гатовы заўсёды: ведае ваенныя песні напамяць, спявае дома сваім дзядулям і бабулі. 

Да акцыі "Беларусь памятае. Памятаем кожнага" далучыліся і пагранічнікі


Абаронцы ў зялёных берэтах усклалі кветкі да братэрскай магілы і памятнага знака "Вартавым мяжы ўсіх пакаленняў" на бульвары Талбухіна ў Мінску. 

Анатоль Лапо, старшыня Дзяржаўнага пагранічнага камітэта Беларусі: "Гэта свята ўсяго народа, і забыць мы не можам. Практычна ўсе заставы ў дні вайны загінулі. Фашысты адводзілі на захоп заставы 30 хвілін. А заставы трымалі суткі. Двое, больш. Гэта наша памяць. Без памяці - мы ніхто".

Ахвяраў вайны ўспаміналі сёння і на вуліцы Мельнікайтэ. Мемарыяльны комплекс "Яма" - знакавае месца на карце Мінска! Тут на другім годзе вайны былі расстраляныя і закапаныя каля 5 тысяч яўрэяў (дарослых і дзяцей) - вязняў гета. Вянок да падножжа памятнага знака ўсклалі і ад канцэрна "Белдзяржхарчпрам".

84 казахскія воіня ўдастоеныя звання Героя Савецкага Саюза за подзвігі, здзейсненыя ў баях за Беларусь

І сёння ўспомніць тых байцоў Вялікай Айчыннай - як знак падзякі. У гонар іх мужнасці леглі кветкі да мемарыяла - як сімвал вечнага жыцця - на тэрыторыі пасольства Казахстана.
У месцы, дзе ніколі не змаўкае звон, ушанаваць памяць загінуўшых сабраліся кіраўнікі беларускіх СМІ. Вёска Хатынь была знішчаная фашыстамі ў 1943 годзе. У адрыне карнікі спалілі 149 чалавек, 75 з якіх былі дзеці. Страшны лёс Хатыні ў гады Вялікай Айчыннай падзялілі яшчэ 186 беларускіх вёсак.

Да марафону памяці сёння далучыўся і Стаўбцкоўскі раён - вёска Шпакі. Да братэрскай магілы, дзе пахаваныя сем'і з прозвішчам Сінякевічы, прыйшлі сваякі загінуўшых. 15 чалавек расстралялі за сувязь з партызанамі. Самаму малодшаму быў толькі год. 

Памяць загінуўшых воінаў Чырвонай арміі ўшанавалі ў Дзятлаве

Кветкі неслі да абеліска Славы ў гарадскім парку. Гэтае месца - знакавае для райцэнтра, тут знаходзіцца братэрская магіла 14-ці салдат, якія абаранялі горад у першыя тыдні Вялікай Айчыннай.
Не забываць пра тых, хто не ўстаў на калены перад ворагамі, сёння практычна абавязак усіх беларусаў. Ісці па вольнай і незалежнай зямлі да помнікаў і абеліскаў на месцы былых кровапралітных бітваў - вялікі гонар для нас, нашчадкаў тых герояў. "Дзякуй" гаворыць кожны за наша мірнае сёння.