Праездам або ў камандзіроўку. На што мы ў першую чаргу зважаем у тым ці іншым горадзе? Камфорт, якасць дарог, банальна ці ўсё радуе вока? Ну і ці будзе сцвярджальным адказ на пытанне: змаглі б тут жыць? Зараз размова пра Магілёў. Яшчэ гадоў 10 таму гучала аб'ектыўная крытыка ад мясцовых жыхароў. Але перамены відавочныя. І мы раскажам, якім быў гэты шлях.
Якім быў Магілёў 10-15 гадоў таму
Усяго некалькі пяцігодак таму хадзілі вось па такіх вуліцах, ездзілі на такім транспарце, жылі вось у такіх дамах. Дарогі наўрад ці радавалі пешаходаў і аўтааматараў. Асноўная гарадская артэрыя - мост цераз Днепр - таксама, мякка кажучы, выглядала непрэзентабельна.
А зараз пра змяненні. Вядома, усе яны сталі магчымыя дзякуючы таленту і намаганням нашых людзей. У 2017 годзе Кіраўнік дзяржавы зацвердзіў адкарэктаваны генплан развіцця Магілёва. Мы зноў паднялі архіў. Прэзідэнцкая цытата гучала так: "Горад павінен стаць прыгажуном да 2020 года!" Будаўніцтва жылля, знос старога, перанос шкодных прадпрыемстваў у асобныя прамзоны, аднаўленне гістарычнай забудовы, татальнае добраўпарадкаванне горада. Многім ператварэнням папярэднічалі знамянальныя падзеі - трэба было спяшацца! Горад святкаваў юбілей - 750-годдзе ды і госці прыехалі на Форум рэгіёнаў Беларусі і Расіі.
У Магілёве Прэзідэнт часты госць. З ім звязана немалая частка біяграфіі, і гэта таксама выдатна дапамагае рэвізіі. А яшчэ гораду з такой жа частатой даставалася больш за астатніх, Аляксандр Лукашэнка крытыкаваў падчас кожнага прыезду. Некалькі гадоў таму нават былога міністра сельскай гаспадаркі Леаніда Зайца спецыяльна адправіў паднімаць вобласць, каб не было правалу паміж цэнтрам і ўсім рэгіёнам. Сёння ім разам з мэрам не сорамна глядзець Прэзідэнту ў вочы: зарплата падрасла, вакансій больш, чым беспрацоўных, актыўна ідзе жылая забудова, прыходзяць інвестары. Усе перамены пад запыт часу. Гэта і пра будаўніцтва кардыяхірургічнага корпуса Магілёўскай абласной бальніцы. Змогуць праводзіць 2 500 аперацый. Новая якасць меддапамогі стане даступнай і дзякуючы новай паліклініцы. Ну а каб ва ўстановы аховы здароўя прыходзілі радзей, пабудуюць яшчэ і фізкаультурна-аздараўленчы комплекс з двума басейнамі. Прыемныя навіны чакаюць і аўтааматараў. Аператыўна завершаць будаўніцтва моста-дублёра з вуліцы Якубоўскага - менавіта праз яе ідзе выезд на Мінск. Нарэшце, цэнтр будзе без затораў.
Зразумела, не ўсё дагэтуль гладка. У сельскай гаспадарцы, прамысловасці, камунальнай сферы яшчэ хапае задач.
Падмікольскі парк - зялёнае сэрца Магілёва
Дарэчы, аб пераменах размова ішла на тэрыторыі Падмікольскага парку. Гэта зялёнае сэрца Магілёва. Вялізная тэрыторыя плошчай 100 га. Угары кіпіць гарадское жыццё, а ўнізе сапраўдны аазіс: шмат зеляніны, рэдкія пароды дрэў, рака. Жыхары мегаполіса могуць толькі пазайздросціць. Прычым ужо 6 гадоў парк пастаянна развіваецца: веладарожкі, спартыўныя трэнажоры (дарэчы, айчынныя) - Прэзідэнт у свой час падкінуў ідэю! Тут і маладыя месца для фотасесій аблюбавалі. І для бяспекі дзяцей усё прадумана. Праўда, іх бацькам пакуль даводзіцца браць бутэрброды і тэрмас, але пунктаў грамадскага харчавання на тэрыторыі дададуць. Хочуць пабудаваць тут турыстычны комплекс. З'явіцца і кінатэатр пад адкрытым небам.
Прэзідэнт пабываў у жаночым Свята-Мікольскім манастыры
Парк "Падміколле" так называецца таму, што побач знаходзіцца старажытны жаночы Свята-Мікольскі манастыр. Помнік архітэктуры XVII стагоддзя. На яго долю выпала шмат выпрабаванняў: напады, пажары, у перыяд ганенняў святыні былі выкрадзены, іканастас разбураны. У пачатку 90-х пачаліся рэстаўрацыйныя работы, манастыр адрадзілі. Вядома, Прэзідэнт не мог не зайсці, паглядзець, як жывуць насельніцы. Сустрэлі гасцінна, каравай - сапраўдны твор мастацтва. А які парадак на тэрыторыі! Адразу відаць жаночая рука. У манастыры ўсяго 15 манашак. Так мала не таму, што зусім няма ахвотных. Хаця ў нашым свеце, калі матэрыяльнае пераўзыходзіць духоўнае, і гэта прычына. Людзі сюды прыходзяць, але, як гаворыць ігумення матушка Еўфрасіння, не заўсёды гэта ўчынак па поклічы сэрца, хутчэй эмоцыі.
Сёння бацькоўская субота - дзень напярэдадні вялікага свята Сёмухі
Прынята ўспамінаць родных і блізкіх, якія ўжо не з намі. У прыдзеле храма У імя памяці і Кіраўнік дзяржавы запаліў свечку. Была і невялікая паўза для ўнутранага маналогу.
У кожнага ў гэтым свеце свой шлях і свой выбар. Для гэтых манашак усё жыццё заснавана на самаахвяраванні і шматгадовым служэнні. Так, яны далёкія ад свецкіх праблем, ім не ўласцівая гонка за матэрыяльным, прафесійныя амбіцыі. Іх шчасце ў простым і адначасова такім складаным: несці свой крыж - служыць Богу і людзям.
Жыццё ў аскезе, малітоўныя служэнні. Але ў манашак і звыклай свецкай працы хапае, як і жадання зрабіць свой дом яшчэ лепшым.
Прэзідэнт пагутарыў з вернікамі і жыхарамі Магілёва
Пакуль ігумення праводзіла для Кіраўніка дзяржавы экскурсію, ля храма сабраліся вернікі і тыя, хто ведаў, што Прэзідэнт прыехаў - чуткі разносяцца хутка. Было што сказаць, спытацца з улікам таго, што Аляксандр Лукашэнка ніколі не пазбягае зносін, няма нязручных пытанняў. У духоўным і святым месцы шчыра пра сітуацыю ў горадзе, маючых адбыцца пераменах і пра тое, што больш за ўсё хвалюе зараз.Журналісты не раз пыталіся ў Кіраўніка дзяржавы, які куток Беларусі для яго самы ўпадабаны. Адназначнага адказу няма. З любым горадам або вёсачкай звязаны важныя эпізоды. Кожны прыезд - гэта заўсёды падстава для ўспамінаў.
Гэта не мегаполіс, але тут ёсць усё для мернага і якаснага жыцця. А з улікам таго, як рэгіён пераносіць пандэмію, многія мінчане хаця б на час прапіску з задавальненнем памянялі. Цішэй, спакайней, ды і людзі тут прасцей. Няма напышлівасці, снабізму, гэта чытаецца і ва ўчынках, і ў словах.
Мяняецца Магілёў, а з ім і настрой мясцовых жыхароў – ён зусім іншы, калі ідзеш па такіх маляўнічых вуліцах, і ёсць упэўненасць, што ўвасобяцца ўсе жаданні: магчымасць пабудаваць сваё жыллё, знайсці працу. І ўсё гэта на фоне спакойнага, мернага жыцця. Але важна не проста чакаць стварэння ўмоў, але і быць іх часткай, каб ехалі да нас. А калі ад нас, то ненадоўга.
