Радаўніца - гэта адзіны дзень у годзе, калі можна без спецыяльнага дакумента наведваць зоны адчужэння. Выселеныя адразу пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС вёскі хоць і зніклі з геаграфічных карт, але для шматлікіх па-ранейшаму застаюцца малой радзімай. Былыя іх жыхары прыязджаюць сюды на Радаўніцу, каб успомніць сваё дзяцінства, сустрэцца з аднавяскоўцамі і, вядома, ушанаваць памяць тых, каго ўжо няма.
Рэпартаж Андрэя Ястрабава.
Марыя Ермакова ўспамінае свае родныя Жарэлы са слязьмі на вачах. Калісьці, гаворыць, вёска жыла. Працавалі, дзяцей гадавалі. Дом дагэтуль сніцца па начах. Жыхароў Жарэлаў, як і з дзясятак іншых у акрузе вёсак, перасялілі пасля чарнобыльскай катастрофы. І за амаль 30 гадоў сёння не вярнуўся ніхто. Усё, што нагадвае пра вёску, - гэта пара закінутых студняў. Ды пара фатаграфій з сямейнага архіва. А яшчэ сустрэчы на Радаўніцу.
З моманту апошняй сустрэчы гэтых людзей прайшоў год. Таму ўбачыць адзін аднаго зноў для іх асаблівая радасць. А яшчэ радасна тое, што сустракаюцца на роднай зямлі.
Менавіта на Радаўніцу памінаць памерлых сваякоў для шматлікіх ужо традыцыя, якая не сыходзіць з гадамі. І перадаецца з пакалення ў пакаленне.
Наведаць могілкі ў выселеных вёсках магчыма толькі ў гэтыя дні, калі не трэба спецыяльнага дазволу на праезд у зоны адчужэння. Але ўжо сёння ўвечар усё вернецца ў звычайны рэжым: заробяць пункты пропуску, і заехаць у радыяцыйную зону можна будзе толькі са спецыяльным дакументам.
