Актыўна ўдзельнічаюць у сацыяльным жыцці краіны беларусы і цэлымі сем'ямі. Літаральна праз тыдзень у сталіцы пройдзе фінал конкурсу "Сям'я года". Сем лепшых прэтэндэнтаў на сцэне Тэатра юнага гледача прадэманструюць журы візітную картку сваёй сям'і, радаслоўнае дрэва і сацыяльна значны праект. Паводле слоў удзельнікаў, доўга рыхтавацца не прыходзіцца, бо грамадскія справы - гэта іх звыклы лад жыцця. Пра тое, як будні могуць стаць мадэллю шчаслівага сямейнага побыту, - Таццяна Кароль.
Гэтыя сем'і - эталон паняцця "сям'я": мужчына на чале, прымае лёсавызначальныя рашэнні.
Нават калі часам меркаванні разыходзяцца, сапраўдную сям'ю аб'яднае фраза з рамана Аляксандра Дзюма - "адзін за ўсіх і ўсе за аднаго" або сямейны савет.
І ўсе хорам прызнаюцца, удзел у конкурсе "Сям'я года" - калектыўнае рашэнне. Вядома, так званы завадатар адзін, але калі гэта яго мэта, яна аўтаматычна становіцца агульнай.
Усяго пасля раённых і гарадскіх этапаў адбору ў суперфінал трэцяга ў гісторыі Беларусі конкурсу "Сям'я года" выйшлі 7 лепшых, якія прадстаўляюць свой рэгіён. Для гэтых сем'яў да 27 кастрычніка ночы сталі бяссоннымі, а рэпетыцыі кожны дзень. Але, паводле слоў удзельнікаў, гэта таго варта.
Вядома, у фармаце візітовак, тэатральных пастановак немагчыма распавесці за пяць хвілін пра сваю сям'ю, але гэтыя людзі кожным сваім уважлівым жэстам і добрым словам адно да аднаго дэманструюць галоўнае ў сваім жыцці.
Кожны год у Беларусі рэгіструюць 65 тысяч новых маладых сем'яў. Праз некалькі гадоў у бацькоў з'яўляюцца дзеці - прыкладна 120 тысяч малых штогод становяцца грамадзянамі нашай краіны. Важна, што зараз усё часцей мадэль беларускай сям'і складаецца не з трох чалавек, дзе адно дзіця, а з чатырох і больш. Расце і колькасць шматдзетных сем'яў, зараз іх 95 тысяч.
Многія скажуць, што сямейныя каштоўнасці ў сучасным свеце адыходзяць на другі план - галоўнае рэалізаваць сябе ў кар'еры, быць карысным грамадству. Але чаму так часта ў сваіх інтэрв'ю тыя самыя паспяховыя людзі гавораць пра адзіноту і пра тое, што своечасова не стварылі сям'ю або нават забылі сваё сямейнае дрэва.
