Да 70-годдзя вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў Дзяржаўны музей гісторыі тэатральнай і музычнай культуры падрыхтаваў спецыяльную выставу пад назвай Па старонках памяці. У экспазыцыі сотні экспанатаў - афішы, кнігі, фатаграфіі і асабістыя рэчы вядомых акцёраў, музыкантаў, кампазітараў, якія ў гады вайны па-свойму кавалі Перамогу.
Наталля Бардзілоўская ўбачыла самае цікавае.
У гады вайны музы не маўчалі. Хтосьці з культурнай інтэлігенцыі ў эвакуацыі мовай мастацтва падтрымліваў працаўнікоў у тыле, выступленнямі канцэртных франтавых брыгад натхняў салдатаў на Перамогу. А хтосьці сам пайшоў на фронт, у падполле, у партызанскія атрады. Тыя, хто сустрэў 9 мая і пражыў яшчэ доўгія гады, аднаўляючы пасляваенную Беларусь. І тыя, хто не вярнуўся з вайны. Памяць аб гэтых людзях, іх лёсе - іх энергетыку захоўваюць гэтыя рэчы…
Фатаграфіі, лісты, афішы, планкі з ордэнамі, музычныя інструменты і канцэртныя ўборы, якія некалі належалі сапраўдным героям - дзеячам культуры. Акцёрам-купалаўцам Веры Пола, Барысу Былічу, Раісе Кашэльнікавай, Здзіславу Стому… Дарэчы, дзевяць купалаўцев, што вярталіся ў вызвалены Мінск, тады загінулі ад крушэння цягніка… Рэчы скульптара Заіра Азгура і дырыжора-ветэрана Барыса Пінчука, які прымаў удзел у парадзе Перамогі ў Маскве 1945-га.
Самы вялікі падзел выставы памяці звязаны з Ларысай Александроўскай. І самы маштабны, у прамым сэнсе гэтага слова, экспанат - таксама аб ёй. Нямецкі трафейны раяль фірмы Рунеш - яму больш за 100 гадоў, і яго Ларысе Пампееўне падарыў прыхільнік яе творчасці і прыгажосці, першы сакратар кампартыі Беларусі…
Улюбёнцы савецкіх правадыроў, народнай артыстцы СССР і першай беларускай Кармэн у музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры прысвечаны цэлы мемарыяльны пакой, у якім грымёрны столік Александроўскай, яе ўборы і - знакамітыя пасляваенныя кастаньеты…
Актрыса самай першай трупы Купалаўскага тэатра Вера Пола ў эвакуацыю брала з сабою вось гэты чамадан… А гэта - рукапісы аранжыровак песень Перамогі Барыса Пінчука. Вось - вячэрні ўбор Ларысы Александроўскай, у якім прыма спявала на канцэрце ў Крамлі… Фонды музея пастаянна папаўняюцца новымі матэрыяльнымі сведчаннямі гісторыі і прыватнага жыцця зорак мінулай эпохі.
У гады вайны музы не маўчалі. Хтосьці з культурнай інтэлігенцыі ў эвакуацыі мовай мастацтва падтрымліваў працаўнікоў у тыле, выступленнямі канцэртных франтавых брыгад натхняў салдатаў на Перамогу. А хтосьці сам пайшоў на фронт, у падполле, у партызанскія атрады. Тыя, хто сустрэў 9 мая і пражыў яшчэ доўгія гады, аднаўляючы пасляваенную Беларусь. І тыя, хто не вярнуўся з вайны. Памяць аб гэтых людзях, іх лёсе - іх энергетыку захоўваюць гэтыя рэчы…
Фатаграфіі, лісты, афішы, планкі з ордэнамі, музычныя інструменты і канцэртныя ўборы, якія некалі належалі сапраўдным героям - дзеячам культуры. Акцёрам-купалаўцам Веры Пола, Барысу Былічу, Раісе Кашэльнікавай, Здзіславу Стому… Дарэчы, дзевяць купалаўцев, што вярталіся ў вызвалены Мінск, тады загінулі ад крушэння цягніка… Рэчы скульптара Заіра Азгура і дырыжора-ветэрана Барыса Пінчука, які прымаў удзел у парадзе Перамогі ў Маскве 1945-га.
Самы вялікі падзел выставы памяці звязаны з Ларысай Александроўскай. І самы маштабны, у прамым сэнсе гэтага слова, экспанат - таксама аб ёй. Нямецкі трафейны раяль фірмы Рунеш - яму больш за 100 гадоў, і яго Ларысе Пампееўне падарыў прыхільнік яе творчасці і прыгажосці, першы сакратар кампартыі Беларусі…
Улюбёнцы савецкіх правадыроў, народнай артыстцы СССР і першай беларускай Кармэн у музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры прысвечаны цэлы мемарыяльны пакой, у якім грымёрны столік Александроўскай, яе ўборы і - знакамітыя пасляваенныя кастаньеты…
Актрыса самай першай трупы Купалаўскага тэатра Вера Пола ў эвакуацыю брала з сабою вось гэты чамадан… А гэта - рукапісы аранжыровак песень Перамогі Барыса Пінчука. Вось - вячэрні ўбор Ларысы Александроўскай, у якім прыма спявала на канцэрце ў Крамлі… Фонды музея пастаянна папаўняюцца новымі матэрыяльнымі сведчаннямі гісторыі і прыватнага жыцця зорак мінулай эпохі.
