Беларускі фільм "Тум-Пабі-Дум" пакарыў гледачоў і журы кінафестывалю краін Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва. Словы пра мір - праз тыдзень пасля вялікага палітычнага саміту - зноў загучалі ў кітайскім Цындаа. Толькі зараз у музычнай і кінематаграфічнай форме. Гэта першы такі фестываль. Ён сабраў майстроў кіно з Кітая, Індыі, Пакістана, Казахстана, Расіі, Беларусі і іншых дзяржаў. Сюжэты нашых кінапрэм’ер былі даспадобы і гледачам, і журы. Адразу некалькі краін ужо падпісалі дагаворы аб супрацоўніцтве з "Беларусьфільмам". Усе падрабязнасці - у Яна Пашкевіча.
Кінематограф - адна з тых з'яў, якая, можна сказаць, існуе адразу ў двух вымярэннях - гэта і фантазія здымачнай групы, але яна становіцца рэальнасцю для мільёнаў гледачоў па ўсім свеце. Сапраўды гэтак жа і месца правядзення кінафестывалю краін Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва адначасова і плён нечага ўяўлення, але ўсё ж цалкам рэальнае месца. Гэта востраў Хуантаа - ён штучны - цалкам рукатворны. Яго стварыла вялікая кітайская карпарацыя, якая займаецца ў тым ліку і кінаіндустрыяй. Але на час фестывалю востраў сам больш нагадвае дэкарацыі, толькі замест масоўкі ў рэжысёраў і акцёраў сотні журналістаў і тысячы валанцёраў. Мясцовыя жыхары востраў на час фестывалю пакінулі - ім далі водпуск.
Кінанонстоп у Цындаа не спыняўся амаль тыдзень – больш за паўсотні мастацкіх і дакументальных стужак кожны дзень пераносілі фокус гледачоў на адну з 12 краін удзельніц і наглядальніц Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва. У Кітайскім Кінаполісе сваю публіку адразу знайшлі і пяць беларускіх кінагісторый.
Уладзімір Карачэўскі, гендырэктар кінастудыі "Беларусьфільм": "Упершыню ў гісторыі Беларусі мы прадаставілі стужку на кітайскі рынак. Гэта дагавор з найбуйнейшым дыстрыб’ютарам".
Пра назву фільма - крыху пазней. Тым больш, што менавіта гэтая карціна ўвайшла ў топ-23. Стужкі фестывалю - лепшыя фільмы Пакістана, Таджыкістана, Індыі, Кітая і іншых краін прэтэндавалі адразу на пяць намінацый. Прычым у фінале сышліся не толькі кінагіганты.
Здымачную групу мары сабралі амаль з усіх краін - лепшыя актрысы з Манголіі і Кітая, самым пераканаўчым акцёрам стаў казах, майстар сцэнарыя з Расіі. Адным жа з лепшых рэжысёраў - беларус Вячаслаў Нікіфараў. Спецыяльную намінацыю фестывалю атрымаў яго фільм "Тум-Пабі-Дум".
Галоўны герой - маленькі хлопчык – паводле сюжэта шукаў для сябе сям'ю. У выніку знайшоў нашмат больш - прыз першага кінафестывалю краін Шанхайскай арганізацыі супрацоўніцтва. Афішы менавіта гэтай карціны і з'явяцца ў большасці кінатэатраў Кітая. Пры гэтым, на здзіўленне дыстрыб’ютараў, перакладаць на кітайскую мову прыйдзецца не ўсіх герояў кінагісторыі.
Вячаслаў Нікіфарарў, рэжысёр: "У нас у кіно ёсць кітаянка - яна не паспела дазняцца, у яе быў дублёр, яшчэ кітаянка, а агучвала ролю трэцяя кітаянка, так што адразу тры кітаянкі ўдзельнічалі. Ну і, вядома ж, гэта сямейны фільм. А Канфуцый гаварыў, што дзяржава - гэта вялікая сям'я".
Нават на цырымоніі закрыцця героі фільмаў ізноў апынуліся ў аб'ектывах сотняў тэлекамер - кінашоу трансліравалі на цэнтральным тэлебачанні Кітая. У заключных жа нотах фестывалю злучыліся музычныя і танцавальныя матывы ўсіх 12 краін.
Міжнародны танцуючы бэнд адразу здабыў і першых прыхільнікаў - зоркі пакістанскага кіно Мехвіш Хаят і Хумаюн Саід - самі акцёры танцавальнага жанру. Толькі трэйлер іх музычнага фільма сабраў інтэрнэт-аўдыторыю з шасці мільёнаў чалавек.
Mехвіш Хаят, актрыса (Пакістан): "Прызы, вядома, заўсёды прыемна атрымліваць, але ўсё-такі самае галоўнае, што дае гэты фестываль - гэта вера ў тое, што нягледзячы ні на што, мы можам ствараць разам. Бо ў нацыянальным кіно можна разгледзець нашмат больш, чым проста сюжэт. Яно раскрывае душу народа".
Сам жа кінафестываль стаў яшчэ адным новым сумесным радком гісторыі ў жыццёвым сцэнарыі 12 народаў Вялікай шанхайскай сям'і.
