Беларусь сустрэла адно з галоўных свят - Дзень Незалежнасці - традыцыйным парадам. Ён сёлета зрушыўся на дзевяць гадзін вечара. Што не перашкодзіла беларусам і гасцям сталіцы нацешыцца па-ваеннаму выразнай чаканкай пешых каробак, стройнымі радамі авіяцыі і баявой тэхнікі. Урачыстае мерапрыемства прайшло пад акампанемент аркестра.
Аляксей Волкаў сабраў самыя яркія моманты парада. Тысячы вайскоўцаў, сотні адзінак легендарнай і цалкам новай тэхнікі, неверагодная колькасць гледачоў і тэлегледачоў - усё гэта парад на 3 Ліпеня. 75 гадоў таму вызвалілі Мінск, а з ім і ўсю Беларусь. Так, гэта вялізны кавалак часу, але памятаць і зрабіць усё, каб падобнае не паўтарылася, прапісана ў нас, беларусах, на генетычным узроўні.
Але вернемся на некалькі гадзін назад. Другі раз у гісторыі і ўпершыню менавіта на Дзень Незалежнасці парад прайшоў у вячэрні час. З такой незвычайнай задачай зладзіліся больш як годна, авіяцыя ўзяла на сябе ролю першай скрыпкі беларускага неба. Паўсотні самалётаў і верталётаў, сярод іх і госці з Расіі. Танец колеру хакі падхапляе пешая калона вайскоўцаў, сярод якіх - і гэта традыцыя: сілы спецыяльных аперацый, вайскоўцы з Кітая, групы з блізкіх Беларусі дзяржаў. Ну, і куды без галоўнага ўпрыгожвання шэсця - прыгожых дам.
3 ліпеня - адна з ключавых дат у гісторыі Беларусі. Дата, калі краіна зразумела: у яе ёсць будучыня. Парад сапраўды прыгожая, пераможная традыцыя. Якая захоўваецца не проста так: гэта даніна памяці загінуўшым героям Вялікай Айчыннай вайны і не меней важная магчымасць трымаць яснасць розуму, асабліва калі асобныя краіны нібы рухаюцца па спіралі гісторыі. Салдат - аснова арміі, яе рухавік, вочы і сэрца. Дарэчы, семдзесят працэнтаў узораў на парадзе - найноўшыя адзінкі альбо прыкметна палепшаныя. Бронеаўтамабілі "Волат", "Абаронца", самае гучнае імя ў айчыннай арміі - "Паланэз".
Час няўмольна бяжыць наперад, і з кожным годам рады тых, хто змагаўся за Беларусь, абараняў яе ў жорсткіх баях, становяцца ўсё менш. Але ветэраны прыходзяць ушанаваць памяць загінуўшых сяброў і родных.
Пры ўсёй урачыстасці гэты дзень яшчэ і шмат у чым асабісты. Так, беларусы ўскладалі кветкі і вянкі да манументаў, помнікаў - мы памятаем. Здавалася б, гэтай традыцыі - 75 гадоў. Прайшоў яшчэ адзін парад, яшчэ адзін паказ, але калі ты бачыш шчаслівыя сем'і, усмешкі маленькіх дзяцей, спакойнае неба, а аркестр пачынае іграць гімн, прыходзіць разуменне: мы, беларусы - мірныя людзі.
