Улічваючы неспакойную сітуацыю ў свеце, бясконцыя прыродныя катаклізмы, мы ўжо прывыклі апеляваць сотнямі, а то і тысячамі ахвяр. А вось гэтая сітуацыя яшчэ раз даказвае, што беларусы гатовыя праявіць нябачаную кансалідацыю дзеля выратавання аднаго маленькага, але цэлага жыцця.
Ужо дзявяты дзень у Белавежскай пушчы шукаюць 10-гадовага Максіма Мархалюка. Зараз у вёсцы, дзе жыве хлопчык, арганізаваны сапраўдны аператыўны штаб, а на школьным стадыёне і каля сельсавета разбітыя лагеры валанцёраў і палаткі Чырвонага Крыжа. Акрамя супрацоўнікаў МНС, вайскоўцаў, міліцыі, Максіма шукаюць добраахвотнікі з пошукава-выратавальнага атрада "Анёл", "Цэнтраспаса". У пошуках задзейнічаныя тры верталёты МНС, цеплавізійнае абсталяванне, беспілотнікі і каля дзвюх тысяч чалавек.
А з чаго ўсё пачалося… Максім гуляў з сябрамі ў будане, а пасля, паводле іх слоў, прапанаваў пайсці па грыбы. Усе адмовіліся, і ён адправіўся ў лес адзін. З таго вечара ніякіх слядоў Максіма выявіць не ўдалося. Спачатку на пошукі свайго дзіцяці кінуліся бацькі, потым да іх далучыліся сваякі, суседзі і настаўнікі. Але ўжо праз пару сутак аб здарэнні ў Новым Двары ведала ўся краіна і людзі сталі з'язджацца ў Свіслацкі раён з усёй Беларусі.
Шукае Максіма і наша здымачная група. Самыя апошнія падрабязнасці ў Дзмітрыя Смірнова.
Фактычна вакол мяне Белавежская пушча. Аднак за гэтыя сем дзён запаведнай цішыні тут не было - шум верталётаў, роў рухавікоў квадрацыклаў і аўтамабіляў і поўны лес крыкаў "Максім, адклічся!".
Увечар у суботу першыя гадзіны хлопчыка шукалі бацькі, суседзі і настаўнікі. Амаль увесь Новы Двор выйшаў з ліхтарыкамі ў пушчу. Пазней далучыліся супрацоўнікі міліцыі.
Ала Ганчарэвіч, дырэктар Навадворскай сярэдняй школы: "У 10 гадзін пайшлі да раніцы з ліхтарыкамі. Былі ўпэўненыя, што знойдзем".
Калі пра Максіма даведаліся ў Інтэрнэце, на пошукі ў Свіслацкі раён прыехалі сотні людзей. На школьным стадыёне зараз стыхійны паркінг - аўтамабілі з нумарамі ўсіх рэгіёнаў. Людзі дамаўляюцца ў сацсетках, хто і калі паедзе. Палавіняць выдаткі на дарогу і разлічваюць маршрут сюды - да палатачнага гарадка ў Новым Двары. Многія выязджалі з Гомеля і Магілёва, каб прыехаць да раніцы, калі першыя групы пошукавікаў сыходзяць у лес. Хто прыехаць не можа, перадае рэчы і прадукты - так уносячы свой уклад. Аляксандр ехаў з Мінска спецыяльна на пошукі.
Аляксандр Драбо, валанцёр (Мінск): "Доўга адсочваў падзеі, але ў пятніцу прыняў рашэнне дапамагаць. Прыехаў на выхадныя, але буду, колькі запатрабуецца. Я думаю, беларусы заўсёды былі згуртаванымі людзьмі - і гэта не прычына, хутчэй падстава гэта даказаць".
Амаль тыдзень валанцёры разам з МНС і міліцыяй правяраюць квадрат за квадратам.
Сяргей Коўган, камандзір пошукава-выратавальнага атрада "Анёл": "У нас узаемадзеянне з МНС і праваахоўнікамі - мы атрымліваем ад іх задачы. Кожную групу суправаджае супрацоўнік МНС і лясніцтва, якія добра арыентуюцца. Усё запісваецца на тэхніку і абсталяванне, і пасля вяртання ўся інфармацыя загружаецца на камп'ютары і падаецца ў штаб. У МНС бачаць квадраты і закрываюць іх і мы рухаемся далей".
Сяргей, камандзір выратавальнага атрада "Анёл", гаворыць, што нават за сваю доўгую практыку не ўспомніць больш маштабнай пошукавай аперацыі. Зараз у Новым Двары больш як дзве тысячы чалавек.
Сяргей Коўган, камандзір пошукава-выратавальнага атрада "Анёл": "5 гадоў пошукава-выратавальнаму атраду, я магу адзначыць - максімальная колькасць задзейнічаных пошукавікаў не перавышала 200 чалавек, і гэта лічыліся маштабнымі пошукамі. А тут па 500-700 чалавек на працягу дзён выходзяць. Не было ў Беларусі такога яшчэ".
Аператыўна-сітуацыйны штаб за гэтыя апошнія некалькі дзён - цэнтр усіх пошукаў. Тактычныя нарады праводзяцца некалькі раз на дзень. Усе правераныя квадраты збіраюцца на адной карце.
Тут жа плануюць і паветраныя маршруты. Верталёты МНС і беспілотнікі Мінабароны з цеплавізарамі штодня абследуюць сотні гектараў пушчы.
Сяргей Лявонаў, намеснік начальніка Гродзенскага абласнога ўпраўлення МНС: "Маніторым гэтую сітуацыю сіламі авіяцыі - з улікам цеплавізараў мы шукаем па каардынатах магчымыя пункты знаходжання дзіцяці і дзвюма мабільнымі групамі мы імкнёмся даставіць асабісты састаў, каб агледзець гэтае месца з верталёта".
Спецабсталяванне на борце вызначае любую цеплавую сігнатуру жывога аб'екта з адлегласці каля 50 метраў. Апошнія некалькі дзён штаб спецыяльна просіць не захадзіць валанцёраў у лес вечарам - у цемры тэхнікі запускаюць дрон над пушчай.
Калі прыбор заўважае след - любы, яго тут жа правярае група. На верталётах аблёт робяць і атрады альпіністаў. Месцы, часам, прыходзіцца абследаваць цяжкадаступныя.
У дзень кожны ўдзельнік пошукаў праходзіць дзясяткі кіламетраў. Стамляюцца да знямогі, але раніцай зноў паднімаюцца і ідуць у лес. У лагеры ў некалькіх пунктах пастаянна працуюць палявыя кухні - заўсёды ёсць гарачае харчаванне. Мясцовыя жыхары, бачачы такую дапамогу, здавалася б, ад незнаёмых людзей, імкнуцца падтрымаць валанцёраў, чым могуць.
Максіма шукаюць ужо дзявяты дзень. За гэты час прагучалі дзясяткі версій - быццам бы хлопчык хаваецца спецыяльна або не выходзіць, таму што баіцца пакарання. Некаторыя дапушчаюць і самыя катэгарычныя здагадкі. Тым не менш, фактычных доказаў няма. Мясцовыя жыхары ўпэўненыя, што Максім спалохаўся дзікіх жывёл. Праваахоўныя службы крымінальную версію пакуль таксама не пацвярджаюць.
Ала Ганчарэвіч, дырэктар Навадворскай сярэдняй школы: "Наша версія - жыхароў і настаўнікаў - спалохаўся зубра, нават статку зубраў, якія праходзілі тут. Мы на пошуках сустрэлі двух зубранят".
Аляксандр Шастайла, першы намеснік начальніка УУС Гродзенскага аблвыканкама: "Дастатковых падстаў гаварыць, што ён стаў ахвярай злачынства, на гэты момант няма".
Галоўнае, што зараз відавочна адчуваецца тут, у Новым Двары, акрамя напругі і стомленасці, ёсць спадзяванне, што хлопчыка ўсё-такі здолеюць адшукаць. Пошукі Максіма працягнуцца і заўтра. Тут гавораць – да таго часу, пакуль не знойдуць.
Мы сочым за маштабнай пошукавай аперацыяй. Будзем трымаць вас у курсе. І спадзяёмся, што Максіма знойдуць.
