Калі рвануў Чарнобыль, ёй было 20 гадоў. За пару месяцаў да аварыі Валянціна выйшла замуж і нарадзіла першынца. Успамінае, як было страшна кідаць радзіму. Шматлікім прыйшлося з'ехаць і з нуля будаваць жыццё. Але сям'я Валянціны доўга быць удалечыні ад родных месцаў не змагла. Вярнулася, сёння жыве ў Брагіне, добра, што ёсць магчымасць, няньчыць 4 унукаў.
Тры дзесяцігоддзі таму ніхто б і ўявіць не змог, што Брагін будзе менавіта такім. Тады здавалася, што ў гэтага краю з чарнобыльскай пазнакай проста няма ніякіх шанцаў на будучыню. Прадпрыемствы ў раёне ліквідаваны, людзей адсялілі, а частку вёсак пахавалі пад зямлёй. Цаной неймаверных намаганняў і волі тут змаглі вярнуцца да жыцця. Тут як нідзе адчуваецца: калі змаглі зрабіць такое, то і ўсё астатняе разам перажывём.
Два самыя буйныя следы Чарнобыль пакінуў менавіта ў Магілёўскай і Гомельскай абласцях. Доўгі час гаварылі пра рэабілітацыю зямель, сёння ўжо больш пра развіццё і добраўпарадкаванне.
Пра гэта заходзіць размова ў мясцовым гарадскім парку. Пасля рэканструкцыі гэта любімае месца маладых мам. Як бачна, тут з добраўпарадкаваннем поўны парадак. Плюс да гэтага давялі да розуму спартыўны і культурны цэнтр, зрабілі мясцовую варкаўт-пляцоўку і дзіцячую школу мастацтваў, абсталявалі паліклініку. З цэнтра рухаюцца ў раён па такім жа прынцыпе. У гонар землякоў, якія ўславілі брагінскую зямлю, заклалі алею памяці, а сёння дадалі насаджэнняў. Свой клён на гэтай зямлі высадзіў Аляксандр Лукашэнка, дапамагаючы і словам, і справай.
Прэзідэнт прыняў удзел у закладцы алеі памяці
Пра свой асаблівы статус сёння ўспамінаюць хіба што бліжэй да даты чарнобыльскай катастрофы. А так клопаты як ва ўсіх. Нядзіўна, што ў размове з юнымі памочнікамі не пра трагедыю і пераадоленне наступстваў, а пра сваю футбольную каманду Прэзідэнт арыентуе чыноўнікаў на падтрымку спартыўных дзяцей.
Прэзідэнт аб ліквідатарах аварыі на ЧАЭС: Яны свядома ахвяравалі сабою ў імя жыцця іншых
У цэнтры Брагіна ўсталяваны помнік Васілю Ігнаценку, ураджэнцу гэтых месцаў. Яго гісторыя - сапраўдны прыклад мужнасці. Камандзір пажарнай часці, працаваў у Прыпяці, яго брыгаду першай выклікалі тушыць узгаранне на станцыі. Дзейнічалі адважна і зладжана. У выніку пажар на даху 4 энергаблока быў цалкам патушаны.
Подзвіг Ігнаценкі - сапраўдны прыклад мужнасці
Расказвалі, што, нягледзячы на апёкі, Ігнаценка дапамагаў калегам спускацца з даху. Але доза апраменьвання не пакінула хлопцу шанцаў - памёр у бальніцы ў Маскве. Аднаму толькі Богу вядома, колькі слёз выплакала яго маці, якая і сёння жыве ў Беразіне.
"Магу не стрымаць эмоцый", - папярэджвае стрыечная сястра Васіля, распавядаючы пра роднага чалавека. Яна да гэтага часу працуе ў Брагіне.
Успамінаючы Васіля Ігнаценку, мы аддаем даніну памяці подзвігу пажарнікаў, вайскоўцаў, медыкаў, навукоўцаў - тых, хто змагаўся з агнём, аказваў першую дапамогу на месцы аварыі, узводзіў саркафаг.
115 тысяч беларусаў сярод ліквідатараў на ЧАЭС.
Уражлівы маштаб урону для Беларусі
Чарнобыльская аварыя змяніла лёс краіны. Для беларусаў гэта стала сапраўдным бедствам - экалагічным, сацыяльным і эканамічным. Галоўны ўдар прыпаў на лясную і сельскую гаспадарку. Пацярпела чвэрць лясоў, сотні тысяч гектараў урадлівых зямель, больш як 300 прамысловых прадпрыемстваў. Толькі ўявіце сабе ўвесь урон - гэта амаль 33 бюджэту краіны 85 года!
Здаецца, акрыяць пасля такога ўдару немагчыма. Але беларусы змаглі. Яшчэ ў 90-я Прэзідэнт цвёрда вырашыў - пацярпелыя землі трэба аднавіць! Падумайце - саматугам выканана 5 чарнобыльскіх дзяржпраграм! Ішлі крок за крокам. Зроблена ўсё, каб вярнуць пацярпелыя раёны да жыцця. Нават у жабрачыя 90-я не забываліся пра гэтыя землі, знаходзілі і грошы, і магчымасці.
Кожную вясну Прэзідэнт не проста прыязджае паглядзець, як справы, а сам жыве на Палессі.
Чарнобыльскі ўдар згуртаваў беларусаў у імкненні захаваць пацярпелыя рэгіёны
Новыя дарогі, чыстая вада, газіфікацыя, а сёння гавораць ужо больш пра электра- і альтэрнатыўную энергію, новабудоўлі і акультураныя паркі. Такім Брагінскі раён быў не заўсёды. Пасля чарнобыльскай аварыі колькасць насельніцтва скарацілася ўтрая - да 12 тысяч. Калі б не дзяржпадтрымка і людзі, якім была неабыякавая гэта зямля, усё б знікла.
Мітынг-рэквіем у памяць аб ліквідатарах аварыі
Шанаваць подзвіг герояў і наша жыццё. Вось такім сімвалічным і кранальным атрымаўся мітынг-рэквіем у памяць аб ліквідатарах аварыі, а размова з мясцовымі жыхарамі - вельмі эмацыйнай. Вядома, гаварылі аб здароўі - і ў плане ўплыву Чарнобыля, і ў сувязі з каранавіруснай напасцю. І ў тым, і ў іншым выпадку адна мэта - абараніць людзей.
У Брагіне Прэзідэнт цяпло пагутарыў з мясцовымі жыхарамі
Журботная дата ў беларускай гісторыі не змагла паўплываць на цёплую атмасферу зносін. Прэзідэнт скажа дзякуй тым, хто не шкадуе сіл і робіць родны край лепшым, і ў адказ ёсць за што пачуць добрыя словы.Але ўрачыстымі мерапрыемствамі справа не абмежавалася. Да рабочай нарады начальнікі відавочна не рыхтаваліся, але ініцыяваць такую гутарку вельмі ў духу Прэзідэнта. Пакуль ішла нарада, брагінцы не разыходзіліся. Дарэчы, брэнд раёна - высокая нараджальнасць.
Стабільны прырост адзначаюць апошнія 5 гадоў.
Аляксандр Лукашэнка сабраў у Брагіне нараду па адраджэнні чарнобыльскіх зямель на поўдні Беларусі
Нарада стала лагічнай высновай чарнобыльскай паездкі Прэзідэнта гэтымі днямі. Размова па адраджэнні зямель на поўдні Беларусі з кіраўнікамі раёнаў. За лета трэба стварыць праграму, каб падцягнуць не толькі Брагін, але Нароўлю, Хойнікі, ды і іншыя - хай і менш пацярпелыя раёны, каб людзі дакладна разумелі да верасня, што яшчэ трэба зрабіць на гэтых тэрыторыях, ды і наогул - як тут будуць жыць далей, без усякіх палітычных інсінуацый на гэтай тэме.Прэзідэнт аб пацярпелых тэрыторыях: Мы гатовы рабіць усё для развіцця поўдня Беларусі
Наспеў чарговы крок у развіцці пацярпелых зямель. Галоўны крытэрый эфектыўнасці працы на беларускім поўдні просты - людзі павінны адчуваць усе паляпшэнні на сабе.
Вось такім атрымаўся гэты дзень - так, з рэхам смутку, але яшчэ больш было эмоцый і планаў. Галоўнае - людзей на пацярпелых тэрыторыях не кінулі на самаўпраўнасць лёсу, наадварот, зрабілі ўсё, каб яны маглі жыць і працаваць. Бо калі не мы самі, то хто?
