Дзяржаўны акадэмічны ансамбль народнага танца імя Ігара Майсеева на гэтым тыдні даў канцэрт у Мінску.
Яго стваральнік здолеў злучыць фальклорнае і сцэнічнае мастацтва. І што дзіўна, на працягу ўсёй сваёй 80-гадовай гісторыі ансамбль не абыходзіцца без пастановак з беларускім каларытам - гэта танцы "Юрачка", "Бульба" і "Крыжачок". Калектыў не мае сабе роўных у гэтым відзе харэаграфіі і сёння.
Андрэй Казлоў на гастролях артыстаў у Мінску правёў увесь дзень максімальна блізка са знакамітым ансамблем, каб зразумець сакрэт яго поспеху.
Падзея, якая папярэднічае галоўнай футбольнай у будучым годзе. Жараб'ёўка элітнай групавой стадыі чэмпіянату свету, які, як вядома, пройдзе летам 2018. На сцэне перад тым, як Марадона, Канавара і іншыя зоркі футбола будуць расстаўляць каманды па групах, легендарны ансамбль імя Ігара Майсеева. Артысты трупы выконваюць свой хіт: рускі танец "Лета", намякаючы ўсім гледачам, у які час года адбудзецца мундыяль - менавіта так з іспанскага перакладаецца футбольны чэмпіянат свету.
Калектыў адразу пасля футбольнай жараб'ёўкі адпраўляецца на гастролі па гарадах Расіі. Найбліжэйшы пункт - Разань. Аднак наступны ў Беларусі - Мінск. Пасля гэтага толькі за адзін тыдзень Самара, Тальяці, Саратаў, Валгаград. Але спачатку менавіта беларуская сталіца - у Мінску артысты знакамітай трупы не выступалі з 2012 года.
Паходка, вываратны крок, выправа. Танцоўшчыкаў можна пазнаць па шматлікіх, толькі ім уласцівых, асаблівасцях. За некалькі хвілін да рэпетыцыі да Палаца Рэспублікі прыбывае спачатку адзін аўтобус, затым другі - склад калектыва даволі вялікі. Артысты, якія толькі раніцай прыехалі ў Мінск, рыхтуюцца да рэпетыцыі працягласцю больш за тры гадзіны. Сярод салістаў калектыва Яўген Масалкоў. Гэта як раз ён. Беларусь для яго не чужая. Але пра гэта некалькі пазней.
Імя Ігара Майсеева для народна-сцэнічнага танца - ключавое. Ён першым у 30-я гады мінулага стагоддзя стварыў калектыў, які прапагандуе народныя танцы свету. Харэограф аб'яднаў фальклорнае мастацтва са сцэнічным, адсюль з'явіўся сусветны брэнд.
Рэпетыцыя пачынаецца дакладна ў час. На сцэне Палаца Рэспублікі фактычна ўся трупа калектыва - рускі танец "Лета", які гучна прагучаў на футбольнай жараб'ёўцы, патрабуе вялікай колькасці танцоўшчыкаў. Сама ж рэпетыцыя праходзіць, як гавораць артысты балета, у поўную нагу. Гэта значыць калі камусьці пашанцавала трапіць на падрыхтоўку ансамбля да канцэрта, то, па сутнасці, можна стаць гледачом паўнавартаснага выступлення. Хіба што з невялікімі тэхнічнымі паўзамі.
За кулісамі ўжо з'явіўся вялікі гардэроб, бо кожны нумар патрабуе не толькі адпаведнага музычнага афармлення, але і яркіх касцюмаў. На сцэне ў гэтыя хвіліны як раз і праходзіць рэпетыцыя танца на тэму беларускага фальклору.
Акрамя "Юрачкі" ў рэпертуары калектыва ёсць танец "Бульба", аднак гэтым разам у Мінску яго не пакажуць. І танец "Крыжачок" - гісторыя гэтай пастаноўкі ў ансамблі знакавая.
На гадзінніку ўжо 17, а артысты знакамітай на ўвесь свет трупы імя Ігара Майсеева рыхтуюцца да канцэрта ўжо каля дзвюх гадзін. І будуць рэпеціраваць аж да яго пачатку. У нас ёсць магчымасць трапіць на сцэну не толькі праз службовы ўваход, але і паказаць вам закуліссе.
Танец "Яблочко" - яшчэ адзін хіт калектыва. Яго, вядома, таксама прывезлі ў Мінск. У салістах Яўген Масалкоў, пра якога мы згадалі ў пачатку сюжэта. Ён нарадзіўся ў Расіі, аднак дзяцінства правёў у роднай для яго бацькоў Беларусі. Але беларускія танцы, так здарылася, Яўген не выконвае. Гаворыць, рост занадта высокі.
"Ноч на лысай гары" паводле твораў Мікалая Васілевіча Гогаля зойме ўсё другое аддзяленне канцэрта. Аднаактовы балет, які пастаўлены ў жанры народна-сцэнічнага танца. Унікальны твор, як увогуле і ўся гісторыя калектыва, які ў 30-я гады мінулага стагоддзя ў Маскве стварыў Ігар Майсееў.
Апошнія імгненні перад канцэртам. Сцэна пустая, глядзельная зала абсалютна пустая, але праз 15 хвілін памяняецца абсалютна ўсё.
Выступленне на працягу дзвюх гадзін, аглушальныя авацыі - і калектыў адразу ж пасля канцэрта адпраўляецца ў Маскву. Далей, як мы ўжо гаварылі, у ансамбля шчыльны тур па гарадах Расіі. Няўжо ў Мінск яны зноў прыедуць праз пяць гадоў? Ні ў якім разе, гаворыць мастацкі кіраўнік.
