Канец крызісу або пачатак новага? У Арменіі падышло да канца вулічнае супрацьстаянне. Парламент краіны большасцю галасоў абраў на пасаду прэм'ер-міністра лідара апазіцыі Нікола Пашыняна. Менавіта ён быў арганізатарам масавых пратэстаў, у разгар якіх сваё крэсла пакінуў Серж Саргсян, які кіраваў краінай апошнія 10 гадоў. Ці зможа Пашынян перамагчы беднасць, карупцыю і спыніць хвалю масавай эміграцыі? Аб гістарычным дні і яго магчымых наступствах з месца падзей Андрэй Крывашэеў.
59 галасоў - за, пры неабходных 53-х. Парламент з другой спробы абірае прэм'ерам вылучэнца ад вуліцы - журналіста і дэпутата Нікола Пашыняна. Драматычная кульмінацыя палітычнага крызісу ў Арменіі. За плячыма тры тыдні пратэстаў, акцый грамадзянскага непадпарадкавання, блакіравання вуліц і напружаных кансультацый у эліце. Новы прэм'ер абяцае не рваць з Еўразійскім саюзам, адмаўляецца ад люстрацыі, запрашаючы ў будучы ўрад ранейшую ўладу, і нават мяняе пратэстную футболку колеру хакі на строгі касцюм. Менш рэвалюцыі, больш кампрамісу, і ніякіх рэзкіх рухаў у эканоміцы - такія вымучаныя штрыхі будучай праграмы.
Гэта будзе прыярытэтам дзейнасці ўрада - сфарміраваць у Арменіі, Арцаху і дыяспары атмасферу нацыянальнай салідарнасці на аснове закону, перад якім усе будуць роўныя. Больш не будзе хабараў і штучных манаполій. Усе пытанні будуць вырашацца без вендэт і пераразмеркавання маёмасці. Старонка палітычных і эканамічных праследаванняў у Арменіі закрытая, і закон павінен роўна дзейнічаць як для палітычных прыхільнікаў, так і праціўнікаў.
Пытанні беднасці і карупцыі для Арменіі сапраўды важнейшыя за знешнепалітычныя гульні. Яшчэ і таму крызіс спарадзіў не Майдан, а мірны пратэст. Карупцыйны збор (па народнаму - адкат) дасягаў неймаверных 50%, паловы ад бізнесу. За 5 гадоў краіна страціла звыш 200 тысяч чалавек эмігрантамі, сярэдняя зарплата каля 400 долараў, але лічыцца з даходаў і мільярдэраў, і правінцыі, дзе існуюць пазыковыя кнігі на газ, крупы і нават хлеб.
Пасяджэнне парламента ў прамым эфіры транслююць на плошчы Рэспублікі. Замест футбола і музыкі - прамая трансляцыя ва ўсіх навакольных клубах і пабах. Вось яна - першая шчырая рэакцыя. Эйфарыя.
Усяго праз гадзіну на плошчы сам новы прэм'ер-міністр. Відаць, што стаміўся і выматаны. І, аб'яўляючы аб перамозе, зрывае голас.
Выступленне на плошчы - кароткае. Нікол Пашынян спяшаецца да прэзідэнта. Тут апошняя канстытуцыйная працэдура - падпісанне ўказу аб прызначэнні кіраўніком урада. Фармальнасць пройдзеная без замешкі. Прэзідэнт наказвае хутчэй сфарміраваць уладу і вярнуць краіну да працоўнага графіка. Фінал гарачай фазы крызісу: у 16:30 па мясцовым часе ў Арменіі і дэ-юрэ, і дэ-факта новы прэм'ер.
На вуліцах Ерэвана масавыя гулянні і эйфарыя. Флагі, сімволіка і выпечка з партрэтам новага прэм'ера.
Рашэнне аб непрацоўным дні выканаць проста, куды больш складана разабрацца з эканомікай і сацыяльным пакетам для тых, хто прывёў Пашыняна да ўлады. Тым больш, на постсавецкай прасторы паспяховых прыкладаў да Арменіі проста не было, а чаканні грамадства (як гавораць эксперты) - вышэйшыя за Арарат.
Як сімвал таго, што лёгка і хутка не атрымаецца - лівень у сталіцы. Ён заганяе людзей у кафэ і забаўляльныя цэнтры. Да пяці вечара аб масавых урачыстасцях з нагоды абрання новага прэм'ера на вуліцы нагадваюць толькі працяглыя сігналы аўтамабіляў.
