У пятніцу пажар у Падмаскоўі. У агні згарэлі амаль усе, хто быў у корпусе псіхіятрычнай бальніцы - 38 чалавек.
А ў панядзелак стрэлы ў магазіна Паляванне ў Белгарадзе прымусілі здрыгануцца ўсю Расію. Былы зняволены, нібы, пакрыўдзіўся, што яму не прадалі патроны, і расстраляў 6 чалавек. Двое - дзеці. Потым былі ўцёкі, пошукі, захоп і вось гэтыя дзіўныя словы я страляў у пекла. Зрэшты, ледзь ці гэта дапаможа выдаць сябе за вар'ята. Ужо занадта стрымана Сяргей Памазун учыніў пекла. Пасля захопу ў нейкі момант над ім ледзь не ўчынілі самасуд мясцовыя жыхары. Яны крычалі: Дайце нам яго разарваць!. Не далі. Тады гараджане звярнуліся да прэзідэнта Расіі з просьбай зняць мараторый на смяротнае пакаранне. У гэты ж час у расійскім грамадстве паднялася новая хваля спрэчак вакол свабоднага абарачэння зброі. Іншымі словамі пісталет - гэта ўсё-такі што: сродак самаабароны або прыстасаванне забойства?
У гэтым няпростым пытанні спрабаваў разабрацца наш уласны карэспандэнт у Расіі Максім Кароткін.
Спачатку была справа. Даволі банальны сюжэт для Масквы апошніх гадоў. Канфлікт, страляніна з траўматычнага пісталета і асуджэнне ўладальніцы зброі на тры гады калоніі за перавышэнне самаабароны. Справа Аляксандры Латковай ускалыхнула грамадскасць. Прэс-канферэнцыі, тэлеперадачы і нават мітынгі ў абарону тых, хто абараняецца, і за гэта асуджаных грамадзян - новы трэнд для расійскай сталіцы.
Пры гэтым прыхільнікі самаабароны не толькі заклікаюць памякчыць прысуды асуджаным. У Расіі дзейнічае цэлая грамадская арганізацыя, мэта якой - дабіцца дазволу грамадзянам абараняць сябе з дапамогай агнястрэльнай зброі. Гаворка ідзе аб пісталетах. Прыхільнікі вогнестрэлаў не заклікаюць дазваляць зброю ўсім, а толькі людзям з даведкай і якія прайшлі неабходную падрыхтоўку, але на праве страляць у злачынцаў не гумавымі, а свінцовымі кулямі настойваюць.
У стралковым ціры далікатная дзяўчына навострывае майстэрства валодання пісталетам у чаканні таго моманту, калі ўлады дазволяць яго выкарыстанне для самаабароны. Прыхільнікі легалізавання агнястрэльнай зброі ў якасці аргументу прыводзяць і псіхалагічны эфект: злачынцу больш складана будзе вырашыцца на нападзенне, калі любая патэнцыйная ахвяра можа мець у кішэні свой аргумент: 9 грамаў свінцу калібра 9,2 міліметра. Самім жа злачынцам легалізаванне вогнестрэлаў не патрэбна. Таго ж Макарава ў Маскве лёгка купіць за 200 долараў - з дастаўкай да пад'езда.
На іншым канцы горада яшчэ адна жанчына - лідар руху супраць агнястрэльнай зброі - раскладвае на століку пачак папяровых аргументаў на карысць свайго пункта гледжання. Зрэшты, і без гэтых аргументаў на тыдні па пазіцыі прыхільнікаў легалізавання агнястрэльнай зброі быў нанесены магутны ўдар. У Белгарадзе 31-гадовы рэцыдывіст паспрабаваў купіць патроны ў магазіне паляўнічых тавараў. Атрымаўшы адмову па прычыне судзімасці, паабяцаў вярнуцца і ўсіх забіць. І сапраўды вярнуўся. У магазіне ён расстраляў трох прадаўцоў, затым выйшаў на вуліцу і пазбавіў жыцця яшчэ траіх. Сярод якіх апынуліся дзве школьніцы - 14 і 16 гадоў.
Цынічнае і абсалютна дзікае злачынства захіліла сабою ўсе дыскусіі. Нематываваная агрэсія становіцца бізуном для Расіі. Нядзіўна, што частка грамадства, асабліва малаабароненая пастаянна задаецца пытаннем: ці існуе адэкватнае пакаранне за такія зверствы? І ці падыходзіць на гэтую ролю пажыццёвае зняволенне? І ці наўрад выпадкова ўжо ў Пуціна патрабуюць адмяніць мараторый на смяротнае пакаранне.
У Белгарадзе зараз жалоба. Афіцыйна завершана, але жыхары яшчэ памятаюць, як баяліся выйсці на вуліцы, па якіх хадзіў узброены забойца. Дарэчы, усе магазіны зброі ў вобласці зараз зачыненыя. І сёння зноў вяртаецца дыскусія: засталіся б у жывых забітыя ў Белгарадзе, валодай самі зброяй?
МУС Расіі. Штатная колькасць апарата - 9 з лішнім тысяч чалавек. Гэта на 4 тысячы менш, чым было забіта ў краіне за мінулы год. Зрэшты, тут агучваюць і іншую статыстыку: з 13 з лішнім тысяч забітых толькі мінімальная колькасць - з агнястрэльнай зброі. Акрамя таго, любы паліцэйскі скажа, што лік злачынстваў залежыць ад прафілактыкі і рэакцыі праваахоўных органаў на здарэнні. А наяўнасць або адсутнасць вогнестрэлаў на руках грамадзян - пытанне не першага і нават не другога парадку.
Ірына Рахмані напамяць цытуе лічбы статыстыкі ААН. Паводле яе слоў, атрымліваецца, што найбольшы ўзровень злачыннасці зафіксаваны ў краінах, дзе вогнестрэлы легалізаваныя. Зрэшты, у расійскай рэалпалітыцы ўсё не так проста і ўсё не так складана. Дазволіць расіянам вогнестрэлы - значыць прызнаць, што дзяржава няздольная забяспечыць грамадзянам абарону ад вулічнай злачыннасці. І, паводле ідэі, так званаму зброеваму лобі павінна супрацьстаяць паліцэйскае лобі. Хоць і тут не ўсё проста: хто ведае, у які бок зменіцца ўплывовасць паліцыі ва ўмовах легальнага нашэння агнястрэльнай зброі? Адпаведны закон ужо 8 раз выносіўся на дэпутацкае абмеркаванне.
