Трылер - менавіта так шматлікія назвалі выхад беларускага валейбольнага клуба "Мінчанка" ў фінал Кубка ЕКВ. Гэты турнір - другі па значнасці ў Еўропе. Для Беларусі поспех унікальны, тым больш наш клуб абыходзіцца без легіянераў. Апошні раз падобнае дасягненне здарылася яшчэ ў савецкай гісторыі - у канцы 80-ых мінскі "Камунальнік" станавіўся наймацнейшым у Кубку ўладальнікаў кубкаў. Жаночы валейбол у нашай краіне ўжо не першы год дае вынік і паднімаецца ўсё вышэй і вышэй. І што самае галоўнае - дорыць балельшчыкам дзіўны зарад эмоцый. Да прыкладу, на гульні ў адказ супраць "Штутгарта" адбыўся аншлаг у Палацы спорту "Уручча". Наступны наш сапернік - еўрапейскі гранд - турэцкі "Экзаджыбашы". Эмоцыі і першыя каментарыі. Рэпартаж з гістарычнага матча Андрэя Казлова.
Гэтая шмат у чым рамантычная гісторыя пачалася толькі за дзве гадзіны да таго, як наш аператар зняў такія кранальныя кадры. Калі-небудзь, праз шмат гадоў, відавочцы гэтага поспеху скажуць: "Я быў на тым самым матчы". Гульні ў жаночым валейболе, асабліва такіх ключавых стадый любых турніраў, могуць падысці пад любы жанр кінакарціны. Гэта быў трылер з цудоўным фіналам.
Але ўсё гэта было потым. Спачатку сапраўды праходзіла драма на вачах вось гэтых шчырых гледачоў. Зачын перад гульнёй у адказ на нашу карысць. У Штутгарце на тыдзень раней адбылася перамога беларусак - 3:2. Усё, здаецца, толькі ў руках нашых валейбалістак. Але від спорту цалкам непрадказальны - кожны мяч тут, як аголены нерв.
Два першыя сэты - і 0:2. На карысць "Штутгарта". Каб выходзіць у фінал, нам патрэбная перамога ў трох наступных партыях, перамога ў дзвюх і паражэнне ў адной - гэта валідольны "залаты сэт", але менавіта яго неўзабаве ўбачаць гледачы. Што здарылася потым - распавесці на словах складана. На працягу ключавых балаў трыбуны "Уручча" падтрымлівалі нашых дзяўчат стоячы. У тым ліку кіраўніцтва беларускага спорту на чале з міністрам Сяргеем Кавальчуком і кіраўніком Адміністрацыі Прэзідэнта Беларусі Наталляй Качанавай.
У тайм-аўтах Віктар Ганчароў шукаў патрэбныя словы. А беларускі выходзілі на пляцоўку і рабілі ўсё, што ў іх сілах. 15:8 - перамога, якая не разумее ніякіх "але".
Запоўненыя пад завязку трыбуны спарткомплекса "Уручча" толькі ўпрыгожылі і без таго яркую перамогу "Мінчанкі" ў Кубку ЕКВ. Такога поспеху ў нашым валейболе яшчэ не было.
І вось мы як раз вяртаемся да тых самых кадраў. Нашы дзяўчаты ўжо зрабілі немагчымае. Згуляць у фінале еўрапейскага кубка - такога дасягнення не здаралася з 1987 года, калі ўсіх абгульваў мінскі "Камунальнік". Вядома, як складана вытрымліваць канкурэнцыю ў клубным еўрапейскім футболе. У валейболе канкурэнцыя ніяк не меншая.
Сезон у жаночым валейболе ўжо атрымаўся фантастычным. Свежыя ў памяці і вось гэтыя кадры з раздзявалкі нацыянальнай каманды на чэмпіянаце Еўропы.
Нашы дзяўчаты тады выйшлі ў чвэрцьфінал. Касцяк той зборнай як раз і склала "Мінчанка", якая згуляе ў фінале еўракубка. За гэты клуб не толькі модна хварэць, пад гульню беларусак заўсёды хочацца танцаваць.
Першы матч фінальнай серыі за трафей адбудзецца 3 красавіка ў Мінску, у адказ - 10 красавіка ў Стамбуле.
