Родную зямлю і суверэнітэт нікому не аддадзім! Як ніколі актуальна гучалі словы нашага Прэзідэнта, з якімі Аляксандр Лукашэнка звярнуўся напярэдадні не толькі да народа, але і ўсяго свету. 22 чэрвеня 1941-га. Для ўсіх беларусаў гэтая дата падзяліла жыццё на да і пасля. І сімвалічна, што менавіта 22 чэрвеня ля сценаў Брэсцкай крэпасці шмат гаварылі аб уроках мінулага, аб сучаснасці і будучыні, аб сваёй зямлі і аб гатоўнасці яе абараняць усімі магчымымі сродкамі. Страшна толькі падумаць, але нашчадкі тых, хто ў кровапралітныя 40-ыя спальвалі ўсё на сваім шляху, па-зверску знішчалі людзей, сёння ўчыняюць беспрэцэдэнтнае цкаванне Беларусі. Прычым, не хаваючы сваіх намераў, дзёрзка, дэманстратыўна ўводзяць санкцыі менавіта ў гэты памятны і значны для ўсіх дзень. Але за намі праўда - скажа Прэзідэнт. Мітынг-рэквіем у Брэсцкай цытадэлі ў гонар герояў - гэта кульмінацыя памятных мерапрыемстваў, якія прайшлі па ўсёй краіне. І наша памяць - самае малое, чым мы можам аддзячыць пакаленне, якое падарыла нам нас. Вераніка Бута аб галоўным вечары на святой зямлі.
Проста не верыцца. 80 гадоў таму тут ірваліся снарады, паміралі сыны, маці пралівалі слёзы. Такая тонкая грань паміж трагізмам і гераічнасцю.
Рана сталеюць дзеці вайны
Рана сталеюць дзеці вайны. І, на жаль, падзеі тых дзён сцерці з памяці проста немагчыма.
Напалоханая дзяўчынка Тая блукала адна, хавалася, але засталася жывая! Ёй яшчэ не было 13, калі яна прыняла, магчыма, першае сваё дарослае рашэнне - пайсці ў партызаны.
Веры Васілеўне ў ноч на 22 чэрвеня было 17 гадоў 2 месяцы і 2 дні. Сама падахвоцілася працаваць медсястрой.
Дзень, які падзяліў жыццё на да і пасля. Дзень паміж жыццём і смерцю. Дзень памяці і смутку... Па ўсёй краіне напярэдадні ўспаміналі ўрокі мінулага. Жывых абаронцаў Брэсцкай крэпасці ўжо не засталося. Літаральна некалькі тыдняў да гэтай памятнай даты не дажыў апошні з іх - Пётр Кацельнікаў. Прэзідэнт, вядома, успомніць пра яго, пра яго баявых таварышаў, пра тысячы герояў, якія да апошняга стаялі за краіну, за жыццё, за мір! Памяць аб кожным застанецца ў сэрцах пакаленняў.
Ля сценаў Брэсцкай крэпасці напярэдадні ўвечары шмат гаварылі аб сучаснасці і будучыні. Словы Аляксандра Лукашэнкі з выразным пасылам: родную зямлю і суверэнітэт нікому не аддадзім! Бадай, галоўнае і самае дарагое, што хацелася пачуць тут, на гэтай святой зямлі менавіта 22 чэрвеня! Слухаюць Прэзідэнта стоячы, быццам салдаты 1941-га, гатовыя абараняць сваю краіну да апошняга.
А. Лукашэнка: Беларусь - суверэнная, незалежная дзяржава, так будзе і надалей
Кіраўнік дзяржавы падчас выступлення закрануў дзейнасць НАТА, адзначыўшы, што не трэба закалыхваць Беларусь гісторыямі аб абарончых вучэннях і міралюбнасці альянсу. "Мы гэтага наеліся з 41-га года, калі мы вам верылі і не вынеслі ўрокаў з гісторыі, пасля Перамогі падарыўшы вам Усходнюю Еўропу (так званыя краіны Варшаўскага дагавора) у абмен на вашы абяцанні, што вы ніколі не зробіце кроку ў нашым кірунку і не будзеце, як модна зараз гаварыць, пашыраць НАТА на ўсход. Вы як мінімум ілгуны, як максімум - падлюгі. Вы ўвесь час хлусілі, ашуквалі, а сёння не атрымаецца", - заявіў Аляксандр Лукашэнка.
Прэзідэнт аб апошніх санкцыях ЕС
А па-чалавечы, на жаль, не атрымліваецца. Апошні год, мякка гаворачы, быў няпростым. Вайна гібрыдная ва ўсіх яе праявах. Вялізныя грошы кінутыя ў каляровую рэвалюцыю, на інфармацыйны націск. На чарзе - эканоміка. Страшнейшы, бадай, не сам факт націску, а сімвалізм: санкцыі супраць нашых людзей і прадпрыемстваў уводзяць 22 чэрвеня.
Мы заўсёды былі надзейным шчытом для Еўропы ад незаконнай міграцыі, ад наркатрафіку. Гэтага чакаюць ад нас і зараз. Ці не парадокс? Гэта зусім не той выпадак, калі нас штурхаюць, зневажаюць, а мы будзем падстаўляць другую шчаку.
А. Лукашэнка: Давайце спынімся ля гэтай апошняй рысы. Заўтра будзе позна
У першых радах тыя, у каго раны на сэрца, пра якія гаворыць Прэзідэнт, наўрад ці за 80 гадоў зарубцаваліся. Побач з імі і тыя, хто з руін аднаўляў краіну. І тыя, чыя адказнасць зберагчы тое, што дасталася нам у спадчыну. Беларусь рабіла і надалей будзе рабіць усё дзеля спакойнага жыцця ў рэгіёне.
Аляксандр Лукашэнка звярнуў увагу на тое, што рэгіён, як і 80 гадоў таму, знаходзіцца на мяжы глабальнага канфлікту.
Вечар памяці і адзінства
Ужо на захадзе сонца мітынг-рэквіем у гонар герояў. Гэта кульмінацыя памятных мерапрыемстваў, якія прайшлі напярэдадні па ўсёй краіне. Вечар памяці і вечар адзінства. Гэтыя матывы ад "Хору Турэцкага" седзячы слухаць сумленне не дазваляе.
Ля сцен цытадэлі знаёмыя мелодыі, на якіх вырасла не адно пасляваеннае пакаленне.
Урокі мінулага
Гісторыя не церпіць умоўнага ладу. Напэўна, няма вялікага сэнсу задумвацца, ці магло быць інакш тады, у 1941. Больш сэнсу ў тым, каб правільна засвоіць урокі мінулага.
Ні гады, ні змяненне пакаленняў не змогуць засланіць гераізм і мужнасць абаронцаў Брэсцкай крэпасці. Прыклад стойкасці, які натхняе і разам з тым які паўтараць зусім не хочацца. Ад памылак будучыні засцеражэ памяць аб падзеях мінулага. Якім будзе наша заўтра - вырашаць нам.
