Літаральна праз некалькі дзён Беларусь адзначыць дату, якая падзяліла гісторыю нашай краіны і лёсы шматлікіх людзей на два жыцці: да і пасля… 22 чэрвеня ў Беларусі і не толькі ўспамінаюць пачатак вайны. Прайшлі гады, была Вялікая Перамога. А зараз бясконцая памяць аб тых, дзякуючы каму ў нас ёсць будучыня. Сёння ў Гродне перапахавалі астанкі чырвонаармейцаў, загінуўшых у гады вайны. Правесці ў апошні шлях блізкага чалавека з Расіі ў Беларусь сёння прыехалі і сваякі аднаго з байцоў. Толькі праз 70 гадоў ім атрымалася даведацца дзе і як ён загінуў. Аб тым, як героям вяртаюць імёны, рэпартаж Наталлі Кузьміцкай.
Калі яе бацьку мабілізавалі, Манфуры Якубавай было ўсяго паўтара года. Больш яна яго ніколі не бачыла. У 1943 годзе сям'я даведалася, што салдат прапаў без вестак. І з тых часоў у іх душы цяплілася надзея аднойчы атрымаць вестку з фронту.
Да гэтага памятнага дня не дажыла маці Манфуры, але жанчына паабяцала знайсці магілу бацькі і развітацца з ім за маці.
У мемарыяле вязняў канцлагера "Шталаг 324” сёння перапахавалі паўтары тысячы астанкаў савецкіх салдат. І сёння ж спіс прапаўшых без вестак стаў карацейшы на 21 прозвішча.
За перыяд існавання гэтага канцэнтрацыйнага лагера праз яго прайшлі больш як 36 тысяч чалавек. Шматлікія з іх дагэтуль у брацкай магіле.
Запаўняць аб сабе ўкладышы ў ваенны час было дрэннай прыметай. Таму такая знаходка ў месцах пахаванняў - вялікі поспех. Часцей за ўсё ваеннапалонныя ў такіх капсулах захоўвалі іголкі і ніткі. У той час яны ўяўлялі сабою вялікую каштоўнасць.
