Абраз, які беларусы лічаць святым. Маці Божая Жыровіцкая - апякунка нашых зямель. У гады Вялікай Айчыннай на манастырскай тэрыторыі ў Жыровічах, дзе святыня захоўваецца, не разарваўся ні адзін снарад.
Жыровіцкі мужчынскі манастыр у 40-ых стаў месцам дыслакацыі адной з нямецкіх ваенных часцей. Царкоўная крыпта стала складам боепрыпасаў. Тым не менш, службы ў храмах ішлі. З благаславення кіраўніцтва Праваслаўнай Царквы.
У першыя дні Вялікай Айчыннай вайны Жыровіцкі манастыр апынуўся на акупаванай тэрыторыі. Настаяцель - архімандрыт Серафім - разам са свяшчэннікам Рыгорам Кударэнкам, кажучы свецкай мовай, былі камандзіраваны для адраджэння прыходскага жыцця ва ўсходнюю Беларусь.
Да пачатку Вялікай Айчыннай на ўсходзе Беларусі не дзейнічаў ні адзін храм. І акупанты разлічвалі, што з аднаўленнем царкоўнага жыцця знойдуць падтрымку ў насельніцтва. Але схіліць да здрады, здаецца яшчэ ўчора пакрыўджаных вернікаў, акупантам не ўдасца.
Многія свяшчэннікі падчас акупацыі дапамагалі партызанам - збіралі разведданыя. Дзякуючы героям у расе, удалося выратаваць ад знішчэння многія вёскі.
Протадыякан Павел Бубноў, выкладчык Мінскай духоўнай акадэміі і семінарыі: Мы ведаем імя свяшчэнніка Васіля Капычко, якому атрымалася папярэдзіць жыхароў некалькіх вёсак аб карных акцыях, якія рыхтаваліся, у выніку чаго ён таксама стаў мішэнню для нацыстаў і яму цудам атрымалася выратавацца са сваёй сям'ёй, дом яго быў спалены.
Акрамя духоўнай падтрымкі, ад царквы ў гады Вялікай Айчыннай вайны атрымлівалі і матэрыяльную дапамогу. Было сабрана амаль 30 мільёнаў рублёў, якія пайшлі ў фонд абароны. На гэтыя сродкі вернікаў і свяшчэннікаў былі створаны дзве авіяцыйныя эскадрыллі, танкавая калона Дзмітрый Данскі.
Што цікава, пасля вызвалення Беларусі, многія святары атрымлівалі дзяржаўныя ўзнагароды, аднак у 50-ыя на іх гераічныя ўчынкі паклалі грыф Сакрэтна.
