Відэлец, ракетка ці пісьмо. У класічных відаў спорту з’явіўся канкурэнт з больш як 200-гадовай гісторыяй. Лідскі раён аднаўляе забытыя традыцыі гарадошнага спорту. Дарэчы, у Германіі, дзе таксама гуляюць у гарадкі, беларусы заваявалі прызы.
На міжнародным першынстве па гарадках пабываў і наш карэспандэнт Дзмітрый Смірноў. Гэтай на першы погляд немудрагелістай гульні больш за 200 гадоў. Першыя ўспаміны гісторыкі знайшлі яшчэ на заходнееўрапейскіх каляровых гравюрах, дзе распавядалася пра незвычайны спорт на ўсходнеславянскіх землях. У сучаснай гісторыі ў першай палове XX стагоддзя нават праводзілі ўсесаюзныя спаборніцтвы. Потым біту адставілі ў бок. Зараз жа аматары кажуць – гульня зноў перажывае адраджэнне.
Дарэчы, міжнародныя турніры бярозаўцы прымаюць не ўпершыню. На мясцовых гарадошных пляцоўках ужо колькі разоў кідалі біту замежныя спартсмены, у тым ліку і з Еўропы.
Здаецца, усё проста - прыцэльваешся і кідаеш біту. Але гэта абывацельскае меркаванне. У гарадошных майстроў свае прафесійныя таямніцы.
Мацвей па міжнароднай класіфікацыі – ужо прызнаны прафесіянал. З апошняга гарадошнага спаборніцтва ў Германіі вярнуўся з медалём і першым месцам. У нямецкіх гарадках правілы тыя ж, але вось біты пластыкавыя – трэба кідаць інакш, каб не спружыніла ад паверхні.
Але гэтыя хітрыкі больш для сяброўскіх гульняў. Заўважыць такое суддзя – адразу заробіш папярэджанне. Дарэчы, на міжнародным спаборніцтве ўсё сур’ёзна – арбітраў па адным на кожнай пляцоўцы. Канкурэнты беларусаў – з Расіі і Украіны. Між тым гуляюць у гарадкі не толькі хлопцы. Жанна захапляецца спортам з 3 класа. Зараз дзяўчыне 17, але вялікі гарадошны спорт пакідаць пакуль не плануе, хоць і прызнаецца, што прызавыя тут - не узроўню Вялікага шлему ці чэмпіянатаў па футболе.
Чэмпіянат у Бярозаўцы пакуль праходзіць без знакамітых спартыўных каментатараў, але хто ведае – праз некалькі гадоў тут могуць стаяць высокія трыбуны, а ў гульцоў будуць браць аўтографы. А пакуль беларуская зборная рыхтуецца да наступнага міжнароднага выкліку ў жніўні і зноў у Германіі.
