Усе любяць хадзіць у госці. Як па мне, прымаць гасцей таксама задавальненне. Здаецца, у нас, у беларусаў, гэта ў крыві. Як і гасціннасць. Жэстам нацыянальнай гасціннасці сёлета стала магчымасць бязвізавага пяцідзённага ўезду. Зрэшты, у цэлым прынцып "You are welcome!" захоўваюць не адзін год. І беларуская палітыка адкрытасці і зычлівасці прыносіць свой плён. Таму і афіцыйная мазаіка адыходзячага 2017 была вельмі рознакаляровай.
Мінулай халоднай зімой афіцыйны Мінск пачаў год, адкрываючы гарачую Афрыку. Егіпет, Судан. Лішні раз пацвярджаючы, што працаваць гатовыя на самых розных кантынентах.
Вопыт беларусаў і тэхналогіі цікавыя не толькі ў Афрыцы. Гэта стала зразумела пасля запуску мегабуйнога праекта, які нашы спецыялісты калі-небудзь рэалізоўвалі за мяжой. Грандыёзны калійны камбінат стаў падарункам для Туркменістана.
Лепшай рэкламы беларускім спецыялістам не прыдумаеш. Гэта толькі кропля ў моры магчымасцяў Беларусі. Такую выснову можна было зрабіць і пасля шэрагу візітаў лідараў краін ужо да нас. Краін, якія размяшчаюцца па абодва бакі Чорнага мора. Грузія, Сербія, Малдова…. Беларусь зарэкамендавала сябе як надзейны партнёр. Імідж калі не ўсё, то вельмі шмат значыць. І не бульбай адзіныя… Гэта ўспамінаючы, як грузінскі лідар Маргвелашвілі вырасціў прыстойны ўраджай з беларускіх сартоў бульбы. На палітычным полі без рознагалоссяў, таму з першымі асобамі ўсіх гэтых дзяржаў абмяркоўвалі дзясяткі праектаў у эканоміцы. Між іншым, вярхушка краіны можа прытрымлівацца палярных поглядаў - як прэм'ер і прэзідэнт у Малдове, але сыходзяцца ў тым, што супрацоўнічаць з Беларуссю трэба. Гэта выгадна. Жалезны аргумент!
Дарэчы, аб жалезных, не, не аргументах - братах. Трапнае вызначэнне адносін афіцыйнага Мінска і Пекіна ўжо прыжылося ў палітычным слоўніку. Хто ведае, калі б даверна і па-сяброўску не мелі зносіны лідары краін, ці змагла б Беларусь упісацца ў праект вялікага Кітая "Адзін пояс - адзін шлях". А заслупаваць свой удзел у гэтым транснацыянальным праекце імкнецца ўвесь свет. Гэта было зразумела па колькасці сусветных лідараў у Пекіне вясной. Аляксандра Лукашэнку прымалі ў КНР як блізкага сябра і аднадумца. Беларусь адной з першых у Еўропе падтрымала кітайскую стратэгію.
Гэта пад ляжачы камень вада не цячэ - "Вялікі" стане месцам прытоку інвестыцый. Вось паглядзіце!
Некалькі слоў пра праславутую далёкую дугу. Можна сказаць "ад В да В" - ад В'етнама да Венесуэлы. Яны хоць і далёка, але ў многім нам блізкія. Калі сёлета прэзідэнт В'етнама Чан Дай Куан быў у Беларусі ўпершыню, то вось каларытны венесуэльскі лідар Мадура - часты госць. І на Усходзе, і на заходнім кірунку гатовыя прадаваць тэхніку, аказваць будаўнічыя паслугі і дзяліцца вопытам асваення нетраў. А калі глабальна - гэтыя дзяржавы становяцца пунктамі апоры для Беларусі ў Паўднёва-Усходняй Азіі і Лацінскай Амерыцы. Вось ужо праўда: калі ёсць жаданне, адлегласць не перашкода. Дарэчы, паміж імі на карце каларытная Індыя. Пра яе сёлета не забылі. Усё, што трэба ведаць пра гэту краіну, - гэта патэнцыяльны і рэальны рынак у мільярд 300 мільёнаў чалавек.
Але інтарэсы не толькі ў эканоміцы. Дальнабачная палітыка міру і добрасуседства - вось просты адказ на пытанне, як стаць пляцоўкай для ўрэгулявання канфліктаў і месцам, дзе гавораць пра бяспеку. Глабальныя выклікі ў Еўропе і свеце абмяркоўвалі парламентарыі АБСЕ ў Мінску ў разгар лета. Аказалася, у палітыцы, як у каханні, ад крытыкі да супрацоўніцтва - адзін крок.
Менавіта Мінск стаў сімвалам паспяховай дыпламатыі і надзейнасці. Менавіта беларускі Прэзідэнт сказаў тое, што даўно лунае ў кулуарах - няма часу адкладваць рашэнне глабальных праблем. Еўропа стогне і ад тэрору, і ад праблем з мігрантамі. І гэта толькі вяршыня айсберга. Так што ініцыятыва беларускага лідара аб запуску мірнага працэсу Хельсінкі-2 была вельмі дарэчы.
Не быць абыякавымі - толькі актыўная пазіцыя і канкрэтныя прапановы. Такога прынцыпу прытрымліваецца афіцыйны Мінск у сілавым блоку еўразійскай прасторы. 2017 стаў годам старшынства ў АДКБ. Раней альянс папракалі ў неэфектыўнасці. Але Беларусі ўдалося ў добрым сэнсе ўскалыхнуць аб'яднанне.
Трэба сказаць, што колькасць афіцыйных гасцей і самітаў сёлета была, мабыць, рэкорднай. Журналістам, якія працуюць у прэзідэнцкім пуле, распавядаюць пра афіцыйную хроніку, не расслабіцца. Падзеі нарасталі, як снежны камяк. Кіруючыся прынцыпам "Еўропа - наш агульны дом", Беларусь паказала сябе і старшынствуючы ў Цэнтральна-Еўрапейскай ініцыятыве. Аб'яднанне 18 дзяржаў, якія прасоўваюць супрацоўніцтва ў Цэнтральнай і Усходняй Еўропе.
І нікога ўжо не здзівіла, што галоўную падзею года для Каталіцкай царквы ў Еўропе было вырашана правесці ў беларускай сталіцы. Так. У нас мірна ўжываюцца прадстаўнікі ўсіх канфесій. Але ўсё ж 86 % - праваслаўныя. Пасяджэнне Савета біскупскіх канферэнцый гэта не спыніла. Гутарка была аб талерантнасці, будучыні еўрапейскага кантынента. Крызіс маральнасці і веры да дабра не даводзіць у гэтым неспакойным свеце.
Сёлета гасцямі Беларусі сталі не толькі блізкія нам па духу лідары Казахстана і Таджыкістана. Прайшлі перамовы з украінскім прэзідэнтам. Але сустракалі і тых, хто звычайна займае крытычную пазіцыю ў дачыненні да Беларусі. ЗША і Брытанія даслалі сваіх афіцыйных прадстаўнікоў. Гасцям рады. Усё гэта невыпадкова. Эмацыянальны палітычны градус спадае, цікавасць застаецца. Можа і таму, што ўсім, хто прыходзіць у дом, міру жадае Беларусь. Таго ж і вам у новым годзе.
