Гэты тыдзень паказаў еўрапейскі свет ва ўсёй красе. Тое, што Еўропа прапаведавала дзясяткі гадоў, чаму вучыла іншых, аказалася пылам. Увесь пафас пазіцыі Варшавы ў дачыненні да міграцыйнага крызісу на беларуска-польскай мяжы зводзіцца па сутнасці да аднаго: незаконнасці прэтэнзій бежанцаў на траплянне ў Еўрасаюз. Аднак гэта фальшывая пазіцыя, калі ацаніць яе з пункта погляду Жэнеўскай канвенцыі аб статусе бежанцаў і шэрагу іншых законаў, пад якімі падпісалася Польшча.
Варшаўская ўлада, спрабуючы апраўдаць уласную жорсткасць у вачах сваіх выбаршчыкаў і парушэнне міжнародных і еўрапейскіх законаў, называе людзей, якія чакаюць на беларуска-польскай мяжы гуманітарны калідор, не бежанцамі, а мігрантамі. Здаецца, розніцы асаблівай няма, калі не ўчытвацца ў законы. Бежанцам абавязаны даць абарону. А мігранты - гэта тыя, хто імкнецца да салодкага еўрапейскага жыцця. Але хіба не транзіт вашага "гуманізму" на радзіме гэтых людзей разбурыў усю інфраструктуру, знішчыў эканоміку і зрабіў немагчымым нармальнае жыццё? Хіба не гэты ж "гуманізм" спарадзіў тэрарыстычныя ячэйкі?
Ды і ўрэшце ёсць некалькі афіцыйна прапісаных працэдур. Іх неабходна выканаць перш чым вызначыць, хто бежанец, а каго сапраўды можна развярнуць. Зрабіла гэта Варшава? Не. Пра юрыдычныя аспекты фальшывага варшаўскага гуманізму - у рубрыцы Кацярыны Ціхаміравай (відэа).
