Наш спартыўны аглядальнік, Андрэй Іваноў, даведваўся, чаго не хапае, каб быць першымі ў свеце!
Тут шматлікае практыкуецца менавіта на зямлі - такая спецыфіка віду спорту. Найменшы недахоп, няўважлівасць пры ўкладцы парашута, недахоп канцэнтрацыі - могуць каштаваць жыцця.
Для прафесіяналаў гэта нюансы, гавораць, рабочы момант. Перад тым, як скокнуць, думаеш пра вынік. І вось з ім, як раз, праблем няма. На чэмпіянаце Еўропы і Кубку свету, які праходзіў у Чэбаксарах, беларуская зборная заваявала 14 медалёў.
Зарабіць на жыццё парашутным спортам, уласна, як і любым іншым тэхнічным, складана. Але ў самалёт яны заходзяць не дзеля стыпендый, фінансавых бонусаў і іншага.
Канёк хлопца па імені Антон - дакладнасць прызямлення. У Чэбаксарах ён паказаў 100-працэнтны вынік: 4 скачкі і ўсе без найменшага адхілення.
Каб зразумець абывацелю, што ёсць дакладнасць у парашутным спорце, трэба ведаць некалькі лічбаў. Дык вось, вышыня скачка складае 1000 метраў, а прызямліцца спартсмену трэба на датчык, памерам ледзь большы за звычайную манету. Дакрануцца да яго трэба пяткай. Адхіленне 1 сантыметр можа каштаваць медаля.
І калі ў індывідуальных скачках спартсмены працуюць па прынцыпе: кожны сам за сябе, то ў камандных спаборніцтвах прыходзіцца працаваць на агульны вынік. А гэта дадатковыя складанасці. Зрэшты, і тут беларусы дабіліся знакавага дасягнення.
