Сціплыя і адначасова дапытлівыя ў такім юным узросце (а ім па 14-15 гадоў) даказалі ў першую чаргу самім сабе, што вынік магчымы толькі дзякуючы працавітасці і ўпартасці. Менавіта таму яны сёння і ўдастоены такой увагі. Прэзідэнт так і сказаў: "Малайцы! Заслужылі!" Ну і, зразумела, у кожнага, хто сёння апынуўся ў Палацы Незалежнасці, была магчымасць вывучыць яго інтэр'еры. Ды і з пустымі рукамі адтуль ніхто не пайшоў. Пра эмоцыі гэтага дня Ілона Красуцкая.
Новае пакаленне сучаснай Беларусі. Гледзячы на яго, спрабуеш успомніць, якім быў ты ў свае 14-15 гадоў.
У Палацы Незалежнасці юныя беларусы частыя госці. Выдатнікі, навучэнцы 8-9 класаў, пераможцы алімпіяд і конкурсаў атрымаюць свае першыя ў жыцці пашпарты. Сімвалічна, бо наперадзе Дзень Канстытуцыі. Запрасілі ўсяго 25 чалавек з усёй краіны, каб галоўны дакумент ім перадаў сам Кіраўнік дзяржавы.
Першы крок у дарослае жыццё
Зараз самы час гаварыць пра магчымасці дарослага жыцця. Напрыклад, прад’явіўшы свой дакумент, узяць веласіпед у арэнду ці адправіцца за мяжу. Запаветная сіняя кніжачка ў руках - добрая падстава прымножыць такія якасці, як адказнасць і самастойнасць.
У любым выпадку адчуеш сябе сталым, калі называюць тваё імя па бацьку. Новы этап - новая адказнасць са сваімі абавязацельствамі. А пакуль радасць адно за аднаго можна выказаць апладысментамі.
Экскурсія для юных беларусаў
Пашпарты яны атрымлівалі ў Зале даверчых грамат. А якія ж астатнія? Моладзі таксама дазволілі паглядзець. Серыя фота, і як тут не ўвайсці ў ролю! Даведаліся, дзе Прэзідэнт запісвае навагоднія звароты, дзе сустракаецца з замежнымі журналістамі і з якімі палітыкамі ў яго больш за ўсё фота. Такое сапраўды не пачуеш на ўроку ў школе!
Дзень шчырых эмоцый
А потым замацавалі пройдзены матэрыял. Разам паглядзелі фільм пра Палац Незалежнасці. У гэтым іх адрозненне ад старэйшага пакалення - яны проста не ўмеюць стрымліваць эмоцыі. Калі ўжо і даваць ім волю, то толькі ад уражанняў. Падлеткі, але ўсё-такі яшчэ дзеці. Таму як без цукерак? Прэзідэнцкія ж без цукру! Можна з'есці адразу некалькі, а саму каробку захаваць на памяць.
Вяртаючыся з палаца, ім хацелася хутчэй выйсці на сувязь - падзяліцца ўражаннямі з роднымі. Хтосьці ішоў і захоплена глядзеў фота. Шкада, што ўсё скончылася. А значыць, адначасова і стымул, каб трапіць сюды яшчэ раз. Прыйдзецца паказаць новы вынік.