Чаму ўкраінцы сваё месца для жыцця выбралі ў Беларусі і чаму назад вяртацца не жадаюць?

Апынуўшыся ў падобным становішчы, украінскія палітыкі нібы пад гіпнозам працягваюць танцы з бубнам, абяцаючы: яшчэ ледзь-ледзь, і вось-вось краіна-такі апынецца ў доўгачаканай Еўропе з усімі выцякаючымі. Праўда, пакуль з Украіны ракой цякуць грошы і працоўнае насельніцтва. І накшталт бы свята адзначылі, прысвечанае так званай рэвалюцыі годнасці, і лагічна было б ўспомніць поспехі і дасягненні. Толькі вось людзі гавораць: ганарыцца-та насамрэч няма чым. Украінцы працягваюць шукаць лепшага жыцця - спачатку ўцяклі ад вайны, а зараз вось і на другасныя працы ў суседніх краінах, рызыкуючы жыццём, згаджаюцца.  

Насельніцтва імкліва растае. Данбас і як вынік - тысячы ахвяраў, яма ў эканоміцы, зараз яшчэ і вірус штодня дадае ў страшны спіс сотні прозвішчаў. Гара праблем расце, а "слугі народа" працягваюць паціху рассоўваць па кішэнях грошы з кавіднага фонду. У такой сітуацыі адзінае выйсце для шматлікіх - збегчы. Тыя, хто забыў, што такое быць патрэбным краіне сваёй працай, сваімі дасягненнямі, шукаюць гэтага ў суседніх краінах. Едуць да сяброў, знаёмых, сваякоў. Чаму ўкраінцы сваё месца для жыцця выбралі ў Беларусі і назад вяртацца не жадаюць? З Бярозаўскага раёна матэрыял аб перасяленцах Ксеніі Лебедзевай (відэа).