У рэдакцыю Агенцтва тэленавін паступае ўсё больш зваротаў аўтамабілістаў. Грамадзяне скардзяцца на стан дарог.
І незадаволенасць можна зразумець: вось ужо больш за год уладальнікі машын пры праходжанні тэхагляду выплачваюць важкую дзяржпошліну. Калі ўвядзенне гэтага збору толькі планавалі, запэўнівалі, што ён цалкам зменіць сітуацыю са станам дарог.
Але, улічваючы колькасць скаргаў аўтамабілістаў, якая ўсё павялічваецца, становіцца відавочным, што праблема толькі разрастаецца. Зрэшты, штодня ў гэтым пераконваецца кожны аўтамабіліст, калі лавіруе паміж ямамі на дарожнай частцы. У бездакорным стане трымаюцца два цэнтральныя праспекты сталіцы. Для астатніх дарог калдобіны - звыклая з'ява. "Куды ідуць грошы?" - так мы назвалі спецыяльны рэпартаж праграмы.
Расказвае Дзмітрый Цітоў.
Чаму вадзіцелі дзяржпошліну абавязаныя ўносіць у тэрмін і ў поўным аб'ёме, а дарожныя службы рамантаваць могуць, калі захочуць і як атрымаецца? "Куды ідуць грошы ад транспартнага збору?" - справядліва пытаюцца аўтамабілісты. Сума для кашалька аўтааматара адчувальная. Адчуць бы яшчэ і эфект на беларускіх дарогах.
Дзяржпошліна размяркоўваецца паміж мясцовай дарожнай гаспадаркай і рэспубліканскай 50 на 50, тлумачаць у Міністэрстве транспарту. І ўпэўніваюць: кожная капейка на кантролі і ўкладваецца ў рамонт.
Яскравы прыклад сапраўднага стаўлення сталічных службаў да ўтрымання дарог і арганізацыі руху - вось гэтая вузкая аднапалосная дарога. Яе раз на некалькі гадоў пераадольвае кожны аўтамабіліст Мінска па медыцынскую даведку. Праз жылы квартал яна вядзе да паліклінікі спецмедаглядаў. Сотні вадзіцеляў штодня прабіраюцца па ёй на сваіх аўтамабілях у той і іншы бок. Побач школа, дзіцячы сад, жылыя двары. Вадзіцелі з лаянкай ледзь раз’язджаюцца на вузкім перашыйку. Аварыі амаль штодня. Праблеме хутка 10 гадоў, але яе ніхто не вырашае. Верагодна, чакаюць па-сапраўднаму трагічнай сітуацыі.
Крытычнай завуць аўтамабілісты і сітуацыю з рамонтам дарожнага пакрыцця. Не проста выбоіны, а ямы, трапленне ў якія пагражае паломкай аўтамабіля, выскокваюць пад колы нават на цэнтральных вуліцах горада. Як, напрыклад, гэтая на ажыўленай вуліцы Якуба Коласа.
Калдобіны і праломы глыбінёй больш за 5 сантыметраў лічацца пашкоджаным дарожным пакрыццём. І павінны быць ліквідаваныя на працягу некалькіх дзён. Праўда, гэтую яму аб'язджаюць ужо паўгода.
Прадстаўнікі Міністэрства транспарту і камунікацыі распрацавалі новую праграму на 5 гадоў. Зрабілі акцэнт на рэканструкцыю і будаўніцтва дарог. На думку экспертаў, наша пакрыццё лепшае за расійскае, але саступае еўрапейскаму. І каб трымаць марку не толькі на словах, але і на справе, патрэбен слушны менеджмент.
Юрый Важнік, старшыня Беларускай асацыяцыі экспертаў і сюрвеераў на транспарце: "Калі мы разумеем, што дрэнная дарога прыводзіць да паніжэння прадукцыйнасці, транспартных страт і ўсё, калі мы гэта можам прыбраць, гэта трэба залічваць на рахунак дарожнікаў. Яны павінны атрымліваць грошы, якія рупліва і тлумачальна павінны выдаткоўваць".
Знакаміты ямачны рамонт і тое, як ён праводзіцца, эксперты завуць верхам безгаспадарчасці. Парушэнне тэхналогіі вядзе да таго, што залітыя асфальтам ямы ўжо праз тыдзень вяртаюцца да першапачатковага выгляду.
Калі ў сталіцы дарожныя службы дазваляюць сабе не заўважаць ямы, дык на перыферыі сітуацыя больш жаласная. Добры асфальт у райцэнтры хутчэй выключэнне, чым правіла, гавораць эксперты. Хоць менавіта мясцовыя бюджэты атрымліваюць палову дзяржпошліны, якую больш за год плацяць аўтамабілісты. Праблема ў тым, што фактычна адна і тая ж дарожная арганізацыя выступае і заказчыкам рамонту, і падрадчыкам. Гэта значыць сама ў сябе заказвае і сабе ж плаціць. Дык хіба паўстануць пры такіх цёплых адносінах праблемы з прыёмкай дарогі.
