Экспарт медпаслуг у Беларусі за 3 месяцы гэтага года павялічыўся на 20 % і склаў больш за 7 мільярдаў долараў. Па шанец на другое жыццё да нас прыязджаюць не толькі з краін СНД, але і еўрапейцы. Беларускім урачам давяраюць, і на тое мноства прычын. Па-першае, краіна ў цэлым лідзіруе па якасці паслуг у свеце. Па-другое, створана сістэма сучасных медцэнтраў, укараняюцца найноўшыя тэхналогіі, прычым і ў рэгіёнах. Справа за малым - падцягнуць пярвічнае звяно медыцыны. Такую задачу паставіў Прэзідэнт падчас Паслання беларускаму народу і сходу. Зараз асаблівая ўвага павышэнню даступнасці дыягнастычных паслуг, у тым ліку і ў глыбінцы, а таксама перадачы вопыту новым пакаленням маладых урачоў. У некалькіх бальніцах сталіцы і рэгіёнаў пабывала Юлія Грызунт.
У 10 раніцы стандартна занятыя ўсе 5 аперацыйных кардыяклінікі. Бо калі гаворка ідзе пра галоўную мышцу ў арганізме, кожная хвіліна дарагая. Багдан Дураўкін прыехаў з Украіны з дылатацыйнай кардыяміяпаціяй. Гэтае спадчыннае захворванне, якое літаральна на вачах забівае чалавека - поласці сэрца пашыраюцца, яно перастае выконваць свае функцыі, а разам з тым зніжаецца працаздольнасць амаль усіх органаў. Нягледзячы на тое, што пацыенту ўсяго 27 гадоў, арганізм быў знясілены настолькі, што яшчэ крыху і выпадак стаў бы неаперабельным.
Іншаземцы, якія прыязджаюць да нас, каб перасадзіць сэрца, гавораць на самых розных мовах: "У Беларусі я нарадзіўся зноў". За мінулы год такіх людзей у свеце стала больш на 14 чалавек. За гэты - ужо на 7.
Перасадзіць галоўны орган каштуе 100 тысяч долараў. А ў сярэднім чэк замежных пацыентаў, якія, дарэчы, пераадольваюць тысячы кіламетраў часам проста дзеля дыягностыкі, 233 долары.
Кожны год у нашых бальніцах праходзяць лячэнне больш за 150 тысяч замежных пацыентаў. Лічба пастаянна расце. Напрыклад, у 2016 экспарт медпаслуг склаў больш за 40 мільёнаў долараў, што на 4 мільёны перавысіла вынікі 2015. У медыцынскіх цэнтрах слова "дзякуй" штодня гучыць на самых розных мовах. Пра нашых ўрачоў толькі за апошні год з першых вуснаў чулі ў 128 краінах свету.
Шматлікія з іх, вядома, едуць не столькі ў саму клініку, колькі да знакамітых дактароў. Перад імі стаіць найважнейшая задача яшчэ і за межамі аперацыйных - перадаць свае навыкі выпускнікам беларускіх медуніверсітэтаў. І самае складанае ўпершыню даручыць інтэрнам чалавечае жыццё .
У Аляксандра Бандаровіча трохі іншая сітуацыя. Пра тое, што ён хоча стаць хірургам, у Стоўбцах даведаліся, калі ён яшчэ быў школьнікам. Абласная бальніца чакала новага спецыяліста з першага курса, ён у сваю чаргу ведаў, што з Віцебска вернецца на радзіму, каб тут лячыць тых, хто верыў у яго мару. Дарэчы, палохала Аляксандра ў бальніцы сустрэча далёка не з хваробамі.
І вось зараз, яшчэ ў якасці інтэрна, Аляксандр ужо праводзіць аперацыі самастойна. Мы сустрэлі маладога хірурга пасля працэдуры па ўстаноўцы тазасцегнавога пратэза. І дзеля гэтай аперацыі са Стоўбцаў не трэба ехаць ні ў буйны горад, ні тым больш у Мінск.
Вячаслаў Шыла, намеснік міністра аховы здароўя Беларусі: "У Рэспубліцы Беларусь створана шматузроўневая сістэма аказання медыцынскай дапамогі. І ў абласных бальніцах, і ў гарадскіх бальніцах, у шматлікіх абласных цэнтрах можна атрымаць практычна ўвесь спектр медумяшанняў, якія праводзяцца і ў сталіцы".
Калі ж патрэбнага спецыяліста няма, яго можна выклікаць для кансультацыі ў любы раён з Мінска. Але такая практыка ўжо зводзіцца да нуля, таму што ўрачы з маленькіх гарадоў усё часцей наведваюць рэспубліканскія і міжнародныя канферэнцыі. Акрамя таго, шмат увагі сёння надаецца закупцы сучаснага абсталявання на месцах.
Гэта дазваляе праводзіць усе даследаванні ад аналізу крыві да праверкі на гармоны і нават на анкалогію.
А прафілактыкі лепшай за адпачынак, як вядома, не знайсці. І тут няма роўных беларускай прыродзе, што, дарэчы, таксама ўжо даўно вядома замежным гасцям, якія прыязджаюць у адны і тыя ж месцы часам, без перабольшання, па 10 разоў запар. Суадносіны гасцей прыкладна 80 на 20, большая частка - з-за мяжы.
Уласна, дзе, як не ў санаторыі можна літаральна акунуцца на 12 дзён зусім у іншы свет. Часцей за ўсё, у кошт пуцёўкі адразу ўваходзіць харчаванне, пражыванне, некалькі працэдур на дзень, заняткі спортам, усё, вядома, індывідуальна.
Нашым урачам давяраюць. І для гэтага ёсць падставы. Сёння ў нашай краіне ратуюць неданошаных немаўлят, народжаных з 23 тыдня. Парадзіхі з Расіі прыязджаюць не толькі ў Мінск, але і, напрыклад, Віцебск. Хірургі практычна ствараюць новага чалавека - развіваюцца комплексныя трансплантацыі, а для аперацый ужо выкарыстоўваюцца органы, надрукаваныя на прынтары. Менавіта так выглядае будучыня медыцыны, якая ў кожнай аперацыйнай Беларусі пачынаецца ўжо зараз.
