Мікалай Прыгодзіч: Беларуская мова апошнія дзесяцігоддзі актыўна вывучаецца ў свеце. Сённа лінгвістычныя працы, прысвечаныя славянскім мовам, не могуць абыходзіцца без канкрэтных прац нашых беларускіх лінгвістаў, прычым лінгвістаў не толькі з тэрыторыі Беларусі, але і тых, якія працуюць і даследуюць нашу мову ў іншых краінах. Прывяду канкрэтныя прыклады. Сёння ў многіх універсітэтах Еўропы, і не толькі Еўропы, ёсць групы студэнтаў, якія вывучаюць беларускую мову разам з іншымі славянскімі мовамі. Так званыя спецыялісты-славісты. Напрыклад, у Варшаве, Беластоку ёсць адпаведныя кафедры і аддзяленні беларусістаў. У Альдэнбурскім універсітэце існуе вялікае аддзяленне славістыкі (40 км ад Брэмена, Германія). Немцы зацікавіліся вывучэннем феномена трасянкі. З 2006 года і па сёння працягваецца, але блізкі да завяршэння международны праект, прысвечаны беларускай трасянцы ў паралель з вывучэннем украінскага суржыка. Штогод у гэтым універсітэце 2-3 чалавекі вывучаюць беларускую мову. Мы ездзім туды чытаць лекцыі, яны да нас прыязджаюць са сваімі поглядамі на беларускасць, выдаюцца кніжкі.
Я прынёс вялізарны фаліянт. Даследчыца Лілія Цітка з Беластоцкага ўніверсітэта ў мінулым годзе выдала кнігу, прысвечаную "Аповесці пра Трышчана", якая захавалась у складзе Пазнанскага зборніка і датуецца 1570 годам. Паглядзіце, адна старонка - гэта копія арыгінальная, другая - ужо адаптаваны тэкст з выявамі і захаваннем нейкіх асаблівасцей кожнай старонкі. Гэта рукапісы, паліаграфія. Для паліографа тут поле дзейнасці вельмі зайздроснае. Вось першая старонка, паглядзіце, як упрыгожваліся старажытныя рукапісы.
