Айцец Сергій: Я б так сказаў, самае галоўнае каб праяўляць міласэрнасць - гэта тое, каб мы заўважалі іншых людзей, якія вакол нас. Вось мы працуем. І мы можам заўважыць, што нехта бывае сумны, у кагосьці нешта непрыемнае здарылася - падысці і суцешыць. Нам часта нашы ці суседзі, ці калегі скажуць, што ў кагосьці здарылася нейкая бяда, нейкае гора, трэба дапамагчы, часам і матэрыяльна. Трэба проста заўважаць блізкіх нам людзей, якіх мы ведаем, і ў кожнай сітуацыі старацца дапамагчы.
Ведущая: Чуть более участливым хотя бы попытаться быть, да?
Айцец Сергій: Безумоўна! Бывае і такое. Напрыклад, пайду я ў бальніцу пабачыць, можа, камусьці трэба дапамагчы, асабліва ў сельскіх бальніцах - яны нешматлікія. У вёсках усе ведаюць адно аднаго, і ведаюць, што суседа ці суседкі няма. Але ж усё роўна знаёмыя, пайду я ім нешта прынясу ці куплю, ці камусцьі адзінокаму дапамагу.
