Алена Ляшкевіч: Каляды лічыліся святым часам. Гэта так званыя крывыя вечары. Зноў-такі крывізна ў традыцыйнай культуры разглядаецца як сінонім чагосьці незвычайнага, у некаторай ступені сакральнага, у некаторай - страшнага, таму ў калядны перыяд нельга было працаваць, можна было выконваць працу толькі самую неабходную кшталту зварыць есці (і то лепш было нагатаваць загадзя), пакарміць жывёлу. А працы, без якіх можна абысціся, лепш не рабіць: нічога не секчы, не шыць, не віць, не круціць, таму што гэта пагражала прыплодам нездаровай жывёлы і нават нараджэннем нездаровых дзяцей. Але існаваў шлях пазбегнуць гэтага. У канцы Калядаў рассякалі дзяркач і прыгаворвалі: “Усё, што звязалася, развяжыся. Усё, што звілося, раскруціся”, каб усе грахі, здзейсненыя за Каляды, прайшлі. Прычым забараняліся і жаночыя працы кшталту віцця, прадзення - любы від працы, ад якога можна было ўстрымацца.
