Уладзімір Пуцін прапанаваў унесці змяненні ў канстытуцыю

19 января 2020
Навіны, якія прыходзілі з Масквы на тыдні, не па чутках годныя пяра якога-небудзь класіка. Мяркуйце самі. Вось пра рэвалюцыю знізу - тую, што ў сямнаццатым класік журналістыкі, напрыклад, апісаў проста: "Дзесяць дзён, якія ўзрушылі свет". А пра "рэвалюцыю зверху", як ужо ахрысцілі семнаццаць хвілін аб канстытуцыі з выступлення Уладзіміра Пуціна ў сераду, напісалі ўсе сусветныя СМІ. Напісалі сапраўды гэтак жа гучна. Але па-іншаму.

Вось транснацыянальнае выданне "Файнэншыял Таймс" заявіла "аб самых радыкальных зменах за тры дзесяцігоддзі". Брытанская "Тэлеграф" - што "рэформы Пуціна нясуць выразнасць і туман". А "Вашынгтон Пост", самі разумееце адкуль, прызнала, што справакаваны кіраўніком Расіі крызіс улады "мог стаць вынікам дбайнага планавання".

А ўсё таму, што замест традыцыйнага штогадовага паслання Пуцін перад Вадохрышчам учыніў нават чыноўнікам гром сярод хмурнага неба. "Паўдня, якія ўзрушылі ўсіх і асабліва тых расійскіх бюракратаў, хто лічыў сябе грамадзянамі свету". Так, зараз у Расіі, калі прапанаваныя канстытуцыйныя навэлы пойдуць у народ, народным выбраннікам, міністрам або кіраўніком краіны зможа стаць толькі чалавек з характарам жорсткім айчынным, у сувязях з афшорамі незаўважаны і з адзіным грамадзянствам Расіі. 

Акрамя гэтага, Уладзімір Пуцін прапанаваў заадно і змяніць сістэму кантролю розных органаў улады адзін за адным. Ды так, што пры ўяўным узмацненні ўсіх, адзінай рэальна ўзмацнелай структурай стаў не прапісаны ў канстытуцыі Дзяржсавет з непрапісанымі нідзе абавязкамі. І такімі ж бязмежнымі, як Расія, патэнцыяльнымі магчымасцямі.

Увогуле, калі пасля ўсяго гэтага ў адстаўку падаў урад, яго можна было зразумець, прабачыць і распусціць. Хіба што, сфармаваць новы склад кабінета пакуль не здарылася. Вядома толькі імя новага прэм'ера - Міхаіл Мішусцін. Аб якім раней было вядома ў асноўным толькі імя. І пасада - кіраўнік падатковай службы Расіі. Але ў тым, што гэты моцны тэхнічны прафесіянал цалкам у стане выканаць ускладзеныя на яго ў пераходны момант задачы, сумненняў у экспертаў няма. Як няма і разумення, якія задачы яму трэба будзе вырашыць у перыяд да выбараў парламента і прэзідэнта Расіі. А ўжо на іншы, больш працяглы, тым больш, новы тэрмін у асяроддзі аналітыкаў пасля гэтай серады ніхто загадваць і не спрабуе. 

Так што, вяртаючыся да літаратурных алюзій, ёсць у рэвалюцыі пачатак. У сэнсе - пачатак рэформам, накіраваным на мабілізацыю ў Расіі, вядома, пакладзены. Але гэта сапраўды не канец рамана.