На Паўднёвым усходзе Украіны прадаўжаюцца аднаўленчыя працы. Аднак дзясяткі тысяч вымушаных перасяленцаў уладкоўваюць свае дамы ўдалечыні ад Радзімы. У гасціннай Беларусі прытулак знайшлі больш як 50 тысяч чалавек. Збегшы ад жахаў вайны, зараз яны зноў вучацца жыць спакойна. А больш за палову плануюць застацца ў нашай краіне назаўжды.
Вольга Халадовіч аб тых, хто паехаў і не абяцаў вярнуцца, а таксама аб тым, як беларусы ставяцца да новых суседзяў.
Яшчэ год таму гарадскія жыхары Віктар і Наталля аб прафесіях жывёлагадоўца і даяркі нават і не думалі. Зараз, гавораць, усё атрымліваецца так, быццам усё жыццё ў вёсцы пражылі.
Родны Крывы Рог ва Украіне Сівалапенкі пакінулі яшчэ ў жніўні. Адсутнасць працы, пастаянны рост цэн і мабілізацыя. Галава сям'і Віктар, гаворыць, перспектыва была толькі адна - ісці ваяваць.
Для жыцця і працы яны выбралі менавіта беларускую вёску. У першую чаргу таму, што тут ім выдзелілі жыллё. А працы Наталля і Віктар не баяцца. Проста, гавораць, усё, што робіш, трэба рабіць па сумленні.
На прадпрыемстве "Брагінка" перасяленцам дапамаглі ўліцца ў калектыў і ў новае сельскае жыццё. Дапамаглі разабрацца з рабочымі момантамі і аформілі ўсе неабходныя дакументы.
Гэтыя дровы, як і многае іншае ў доме сям'і Міхайлюк, з'явіліся дзякуючы вяскоўцам. Калі жыхары вёскі Шкураты даведаліся, што да іх прыехалі жыць дзве ўкраінскія сям'і, адразу ж узялі над імі шэфства.
Марына і Сяргей паспелі папрацаваць не толькі ў гэтым СВК. З'ездзілі і ў Валожынскі раён, але потым усё роўна вярнуліся. Гавораць, тут ужо ўсё стала сваё, роднае.
Сельскі побыт і беларуская прырода для ўкраінскіх сямей сталі стымулам паспрабаваць іншае жыццё. Спакойнае, дзе няма вайны і страху. І зараз яны ўжо задумваюцца аб тым, каб застацца тут назаўжды.
Больш за палову ўкраінскіх перасяленцаў плануюць застацца жыць у нашай краіне. Гэта вынік апытання, праведзенага Упраўленнем Вярхоўнага камісара ААН па справах бежанцаў у Беларусі. Яго прадстаўнік Жан Іў Бушардзі пабываў у Гомелі, каб высветліць, як праходзіць адаптацыя ўкраінскіх перасяленцаў.
Жан Іў Бушардзі, прадстаўнік Упраўлення Вярхоўнага камісара па справах бежанцаў у Беларусі: "Можна гаварыць аб 90% украінцаў, якія знайшлі працу і могуць сябе забяспечваць. Паводле інфармацыі, якая у нас існуе, усе дзеці наведваюць школьныя і дашкольныя ўстановы. З другога боку, наведваючы вобласці, мы сутыкаемся з тымі сем'ямі, у якіх існуюць нейкія праблемы. І наша праца складаецца ў тым, каб факусавацца на найбольш праблемных".
За мінулы год толькі ў Гомельскую вобласць прыехала прыкладна 10 тысяч грамадзян Украіны. Спачатку яны пісалі электронныя звароты на сайце ўпраўлення па грамадзянстве і міграцыі. Затым прыязджалі на асабістыя кансультацыі. А потым - з пачаткам ваенных дзеянняў - Гомель стаў сапраўдным домам для перасяленцаў.
Менавіта сюды людзі ідуць цэлымі сем'ямі. Больш за ўсё іх было летам. Перасяленцы з Украіны звярталіся сюды па дапамогу прама з вакзала. Каб вырашаць усе пытанні аператыўна, Гомельскае ўпраўленне па грамадзянстве і міграцыі супрацоўнічае з камітэтам па працы і валанцёрамі Чырвонага Крыжа.
Паводле закону, ва ўкраінскіх гасцей ёсць 30 дзён, каб не рэгістраваць сваё месцазнаходжанне ў Беларусі. Як правіла, гэты час яны жывуць у знаёмых або сваякоў. Прыглядаюцца, вызначаюцца, шукаюць працу. Каб атрымаць афіцыйны дазвол на працаўладкаванне і знаходжанне ў нашай краіне, звяртаюцца ў органы грамадзянства і міграцыі.
Ірына Кобрусева, начальнік упраўлення па грамадзянстве і міграцыі УУС Гомельскага аблвыканкама: "Мы інфарміруем грамадзян, якія прыходзяць да нас, аб наяўных вакансіях, самі яны ездзяць, выбіраюць сабе працу. Калі яны хочуць, калі наймальнік зацікаўлены ў гэтых грамадзянах, у гэтых спецылістах, то яны могуць аформіць сабе дазвол на пастаяннае пражыванне па хадайніцтве наймальніка".
Для сямей Сівалапенкаў і Міхайлюк - пытанне, дзе жыць і працаваць, ужо вырашанае. Дарослыя працуюць у мясцовым СВК, дзеці ходзяць у школу. Зараз перасяленцы мараць толькі аб адным - перавезці ў Беларусь сваіх сваякоў, па якіх вельмі сумуюць.
