У Беларусі ўважліва сачылі за гульнёй зборнай Беларусі на чэмпіянаце свету па хакеі. І зараз усе ў адзін голас заяўляюць: такі хакей нам не патрэбны!
14 гадоў у эліце чэмпіянату свету зрабілі такое развіццё падзей настолькі звыклым, што ніхто не меркаваў вылет у дывізіён рангам ніжэй. Аднак гэта здарылася ў Даніі, чыя заяўка на правядзенне форуму па іроніі лёсу была зацверджана на мінскім чэмпіянаце свету.
Спецыялісты і неабыякавыя да хакея людзі гавораць пра тое, што рана ці позна падзенне б здарылася, і перамены наспелі. У хакей навучыліся гуляць на высокім узроўні ў многіх краінах. Ну і лік 0:4 ад Аўстрыі гаворыць лепш за любыя словы.
Калі астылі эмоцыі і ўлягліся пачуцці (ужо раніцай пасля вылету з наймацнейшага дывізіёну), наша здымачная група сустрэлася з Уладзіславам Клачковым - спартыўным дырэктарам Федэрацыі хакея Беларусі. Хто вінаваты і што рабіць? Рэпартаж з Капенгагена.
Расказвае Андрэй Казлоў.
Матчы зборнай Беларусі на стыку стагоддзяў памятаюць усе хлапчукі, якія тады раслі на гульнях нацыянальнай каманды. Мезін, Антоненка, Цыплакоў, Бекбулатаў, Кавалёў, Сяргей Стась, Хмыль, Калюжны, Кальцоў... Гэта зусім няпоўны спіс зорак таго легендарнага складу. Шайба Копаця ў Солт-Лейк-Сіці стала насамрэч не прыгожым завяршэннем той гісторыі, а толькі яе развіццём. Праз два гады наша зборная ўварвалася ў эліту ў 2004-м, пройдучы некалькі разоў павышэнне і паніжэнне ў класе. Месца сярод наймацнейшых тады, здавалася, за намі назаўжды.
Праблемы ў складзе каманды ў Капенгагене з'явіліся яшчэ падчас падрыхтоўкі. Два правальныя чэмпіянаты свету ў Расіі і Францыі з Германіяй падстаў на медальныя планы ўжо не давалі, спецыялісты толькі асцярожна спадзяваліся на плэй-оф. Андрэй Сцяпанаў, браты Касціцыны, Раман Грабарэнка, якія рэальна ўзмацнілі б каманду, па тых ці іншых прычынах не трапілі ў выніковую абойму. У тым ліку гэта было трэнерскае рашэнне. Але не судзяць пераможцаў, а вось тых, хто прайграў...
Пасля трох матчаў у адстаўку пайшоў Дэйв Льюіс, сказаўшы, што паніжэнне ў класе магчыма, а хакеісты пастаянна гаварылі аб сустрэчы з аўстрыйцамі як аб гульні жыцця, маўляў, давайце пачакаем, яшчэ вырашана не ўсё.
І матч супраць Аўстрыі настаў. Надзеі сталі бурыцца з першых хвілін, калі далёка не топавы сапернік закідваў у нашы вароты. Другая шайба здарылася пры выдаленні Джэфа Плата - яна і стала ледзь не ключавой.
Цяжка было ўсім нашым балельшчыкам, якія адправіліся падтрымаць сваю каманду ў Капенгаген. Цяжка было і тым, хто назіраў матчы хакейнай зборнай ля тэлевізараў.
Аднак іншыя назіральнікі, спецыялісты і журналісты такое развіццё падзей прадугледжвалі. Два правальныя чэмпіянаты свету, невыразнасці са складам на форум у Данію і адстаўка прама падчас турніру ў многіх выклікалі пытанні.
За тры гады да дамашняга чэмпіянату свету, які мы прымем сумесна з Латвіяй у 2021-м, Беларусь паніжаецца ў класе. Пасля такога зыходу відавочныя радыкальныя перамены ў відзе спорту. Гэта датычыцца дзіцяча-юнацкага хакея, дзе вынікі прыйдуць ні праз год, ні нават праз пяць.
Са спартыўным дырэктарам Федэрацыі хакея Беларусі Уладзіславам Клачковым сустракаемся раніцай пасля гульні з аўстрыйцамі. Прычыны і фактары такога выніку ён называць не спяшаецца. Гаворыць, што пасля вяртання каманды ў Мінск адбудзецца сход, дзе будуць расстаўлены ўсе кропкі над і.
Сёння згодна з раскладам зборная Беларусі выйшла на раскатку. Заўтра ў нашай каманды дзень адпачынку, турнір працягваецца, і яго трэба дагульваць, як бы балюча ўсім нам не было.
У аўторак у зборнай Беларусі матч супраць Славакіі, заключны на групавым этапе. Але ён ужо нічога не вырашае. Хіба што скончыць турнір перамогай, якая дасць надзею на найбліжэйшы год.
