Тым часам на Алімпіядзе нарастае незадаволенасць работай валанцёраў. Па факце - спаборніцтвы апынуліся без такіх важных і патрэбных памочнікаў. І гэта нягледзячы на тое, што да планетарнай падзеі краіна рыхтавалася каля 8 гадоў. Першымі нязручнасці адчулі журналісты. Гэта і лагістычныя пытанні, і моўныя. З гэтым сутыкнуўся і наш карэспандэнт Яўген Перлін. А яшчэ ў яго і ўся інфармацыя пра першы допінг-скандал на Алімпіядзе.
Наогул алімпійскім валанцёрам інтэрв'ю даваць забаронена. І па гэтай прычыне трое беларусаў, якія прыехалі сюды дапамагаць, адмовіліся ад зносін з журналістамі наогул. Як растлумачылі нам, жадаюць трапіць на Гульні ў Токіа. Але мы ўсё ж высветлілі, як у выніку рыхтавалі валанцёраў, і ці была наогул падрыхтоўка? Як правіла, на такога ўзроўню мерапрыемствах для памочнікаў праводзяць арыентацыю. Гэта значыць робяць экскурсію па ўсіх афіцыйных аб'ектах і навочна паказваюць, як да іх дабрацца. На карэйскай Алімпіядзе арыентацыі не было.
Англійскай мовай карэйцы не карыстаюцца. Ці то не ведаюць, ці то саромеюцца… У выніку, як дабрацца да арэны або медыявёскі, незразумела. Магчыма, арганізатары Алімпіяды разлічвалі на самастойнасць журналістаў і гасцей. Нават распрацавалі асобны дадатак для тэлефонаў і адправілі яго дэлегацыям загадзя перад Гульнямі, але ў ім няма і паловы патрэбных аб'ектаў інфраструктуры. І ён завісае.
І зараз мы правядзём эксперымент. Мы ведаем, дзе наш прыпынак. Мы як раз ідзём у той бок! І проста спытаемся ў валанцёраў, дзе знаходзіцца патрэбны нам маршрут аўтобуса.
Гэта нейкі арт-хаус. Ні адзін з валанцёраў пакуль мы ідзём да нашага прыпынку не падказаў правільнай дарогі. Усе прапаноўваюць звярнуцца ў інфацэнтр, дзе нават не кожны гаворыць па-англійску.
Рыгор Дзмітрыеў, лінгвіст і выкладчык прыехаў на Алімпіяду з Х'юстана, родам з Масквы. Ён валодае сямю мовамі. Але з такімі ведамі яго менеджар прызначыў на працу, дзе патрэбна толькі мова рэгуліроўшчыка. Ён дапамагае паркавацца шатл-басам - аўтобусам, якія перавозяць спартсменаў і журналістаў.
А Анастасія з Новасібірска ведае і карэйскую мову. Але МАК не адобрыў яе заяўку. І дзяўчына ў выніку прыехала дапамагаць падраднай арганізацыі.
Білеты ў Пхёнчхан валанцёрам не аплацілі прыляцелі за свой кошт. У адрозненне ад Гульняў у Рыа, карэйцы ўсё ж прадаставілі трохразовае харчаванне і камфартабельнае жыллё ў інтэрнаце мясцовага ўніверсітэта.
Білеты на спаборніцтвы ў свой вольны час зараз валанцёры не атрымліваюць. І пры ўсім гэтым, гаворыць Рыгор, жаданне займацца валанцёрствам не знікае з самага дзяцінства. Гэта яго шостая Алімпіяда.
У ЗША падрыхтоўкай добраахвотніцкай каманды займаюцца прафесіяналы. Буйныя кампаніі фінансуюць трэнераў, якія распрацоўваюць дэталёвую праграму. Як мець зносіны з замежнікамі, кантралююць веданне мовы, валоданне інфармацыяй аб мясцовасці і інфраструктуры.
А на спартыўных пляцоўках - не абышлося без сенсацыі. На Алімпіядзе - першы допінгавы скандал. Абодва тэсты японскага шорт-трэкіста Кей Сайта паказалі станоўчы вынік на ацэталазамід. Гэты мачагонны сродак, які можа маскіраваць ужыванне іншых забароненых прэпаратаў. Адказваць за спартсмена Сайта прыйшлося функцыянеру Сайта.
Сайта прыняў рашэнне на добраахвотнай аснове часова прыпыніць выступленні і пакінуў алімпійскую вёску. Шорт-трэкіст настойвае, што наўмысна допінг не ўжываў. Усе меры прымуць пасля заканчэння Гульняў.
І напрыканцы відэа. Яно прыйшло да нас толькі што. Швейцарскія спартсмены даказваюць, што пазітыўныя эмоцыі на Алімпіядзе могуць быць і без допінгу!
