Чвэрць стагоддзя для дыпламатыі Беларусі і Сербіі. І з іх 6 гадоў з дыпмісіяй у Мінску Велька Кавачэвіч. Пасол заўсёды гаварыў: праца ў задавальненне. Яшчэ б, такі высокі і настолькі цесны ўзровень кантактаў паміж краінамі, правераны часам. І ў Мінску ён зусім не іншаземец. У дыпламатыі і без слоў зразумела, што значыць быць у гасцях як дома.
Мінск і Бялград, пасол з нагоды заўсёды падкрэсліваў, будуюць адносіны на аснове поўнай адкрытасці і ўзаемнай павагі. Як правіла, ні слова аб іншых выгадах. Прэзідэнт падтрымае: сапраўднае сяброўства не вымераць грашыма.
Сярод паслоў з'яўляецца ўсё больш сапраўдных сяброў
Сённяшні госць Палаца Незалежнасці менавіта такі, сапраўдны. Але не адзіны. І як тут не ўспомніць нядаўні парад да юбілею Перамогі. Сярод ганаровых гасцей заўсёды дыпламаты. Сёлета, на жаль, не ўсе. Але пасол Славакіі на ўрачыстасцях не проста па доўгу службы. Для яго гэта глыбока асабістая гісторыя. Сын партызана і антыфашыста, пасля нам скажа, не змог не прыйсці. Учынак, годны дыпламата, ацанілі не ўсе. Але беларусы сапраўды запомняць.
Мінск і Бялград звязвае даўняе сяброўства
Адным словам, Мінск і Бялград у палітыцы гавораць на адной мове. Як і ў зносінах адзін з адным. Узаемную ўвагу лідараў да развіцця дыялогу пераацаніць складана. Наш Прэзідэнт у Сербіі часты госць. Аляксандр Вучыч - цяперашні кіраўнік сербскай дзяржавы, дарэчы, быў у беларускай сталіцы яшчэ і ў якасці прэм'ера (за некалькі месяцаў да абрання на вышэйшую пасаду). А пасля ўжо ў статусе прэзідэнта на II Еўрапейскіх гульнях у Мінску. Усякі раз заяўляў: Беларусь - не проста сяброўская дзяржава, але і краіна, блізкая па духу. Як і нашы людзі.
А наогул усё, што аб'ядноўвае дзве сталіцы, пабудавана на даверы. У яго даўняя гісторыя. І ніякай сенсацыйнасці. Сербам не забыць візіт беларускага Прэзідэнта ў неспакойны для краіны час у 1999, калі Бялград быў пад бомбамі НАТА. Стаць крыху бліжэйшым да міру - так пра тую місію скажа Аляксандр Лукашэнка.
А яго цёзка Вучыч эксклюзіўна ў інтэрв'ю нашаму тэлеканалу запэўніць: гэты жэст тут памятаюць праз дзесяцігоддзі. І гэта куды больш, чым дзелавое партнёрства.
Мінск і Бялград скіраваны нарошчваць тавараабарот да 500 мільёнаў долараў
Моцныя палітычныя сувязі - дапамога ў развіцці эканамічных кантактаў. Зразумела, калі лідары скіроўваюць бізнес на больш актыўны дыялог. Як вынік - новую грашовую планку ў гандлі. Паўмільярда долараў - такі бачны арыенцір. І быццам бы сумы не завоблачныя. Але цяперашні ўзровень не дацягвае нават да 150 мільёнаў долараў. Пры гэтым Сербія адзіная ў Еўропе, з кім маем зону вольнага гандлю. Заканамерна чакаць выніку. Ды і развіваць супрацоўніцтва можна практычна ў любой сферы.Мінск і Бялград звязаныя зборачнымі вытворчасцямі. Беларускія аўтобусы ездзяць па вуліцах сербскай сталіцы, нашы трактары працуюць у палях Сербіі. Усё гэта збіраем разам не першы год. Чарга камбайнаў. Гэта асобны пункт у дарожнай карце супрацоўніцтва. Яе таксама падпісвалі да падачы прэзідэнтаў. Прамысловую лінейку гатовыя дапоўніць магілёўскія ліфты, мінскія тралейбусы і самыя вялікія - жодзінскія - машыны. БелАЗ таксама сярод патэнцыяльных партнёраў. Увогуле, цікава ўсё, што не проста дае імгненную інфармацыйную падставу, а тое, што надоўга.
Зрэшты, сёння Аляксандр Лукашэнка і Велька Кавачэвіч гэту эканамічную мяжу нашых шматбаковых кантактаў таксама абмяркуюць. Пасол пасля скажа: канкрэтна і па справе прагаварылі ўсё, што патэнцыяльна можа садзейнічаць росту бізнес-актыўнасці. Але тэхніка на першым плане. Асабліва з пазнакай “эка”. Гатовыя закупляць беларускі электратранспарт. Але не эканомікай адзінай. Сёння больш важна іншае, заўважае дыпламат, - па-сапраўднаму дружалюбныя адносіны. Яшчэ і таму так складана пакідаць краіну.
Працягваць тое, што зроблена (а пройдзена разам нямала) - вось, мабыць, галоўнае, чаго чакаюць ад пераемніка кіраўніка дыпмісіі Бялграда. Яму трэба будзе трымаць высокую планку дыялогу ў духу ранейшай адкрытасці і даверу.
