II Еўрапейскія гульні ў Мінску сталі яркай дэманстрацыяй спартыўнай дыпламатыі

30 июня 2019

Сапраўды, гэта тыя кадры, якія хочацца глядзець яшчэ і яшчэ. Нароўні з сапраўды вялікімі перамогамі нашых хакеістаў, біятланістаў, трыумфатараў летніх Алімпіяд і футбалістаў на еўрапейскай арэне гэта зараз залаты фонд беларускага спорту. Як, уласна, і само свята. Пачынаючы з феерычнай цырымоніі адкрыцця і сканчаючы дзействам, у прадчуванні якога мы ўсе зараз знаходзімся. 

Гульні ў Мінску сталі яркай дэманстрацыяй не толькі спартыўнага духу, але і спартыўнай дыпламатыі. Сусветныя лідары, кіраўнікі найбуйнейшых міжнародных арганізацый і дзясяткаў нацыянальных алімпійскіх камітэтаў у гэтыя дні пабывалі ў Беларусі. Наша краіна зноў стала цэнтрам вялікага дыялогу на самым высокім узроўні. І незадоўга да цырымоніі закрыцця мы ў гэтым ізноў упэўніліся. Пра што гаварылі высокія госці, раскажа Андрэй Крывашэеў.

Фінальны дзень ІІ Еўрапейскіх гульняў як кульмінацыя выступлення любога спартсмена або каманды на такім высокім узроўні. Гэты момант патрабуе асаблівага намагання волі, канцэнтрацыі сіл, але стварае асаблівую атмасферу блізкасці перамогі. Вось яна - фінішная стужка за пару сотняў метраў. Кожны атлет ведае, як гэта адказна і ганарова. 

Менавіта на такой хвалі прайшлі сёння сустрэчы Прэзідэнта, якія завяршаюць вялікі палітыка-дыпламатычны марафон у агульнай канве Гульняў у Мінску. Госці, вядома, ацанілі і ўрачыстасць моманту, і атмасферу даверу, і алімпійскі дух адкрытага дыялогу на вышэйшым узроўні.

Першы госць - унікальны эксперт у сферы турызму, генсак профільнай арганізацыі ў структуры Аб'яднаных Нацый. 

Лепш за многіх разумее, які стымул спартыўны і культурны надае мегафорум мабільнасці, эканоміцы і павышэнню іміджу адкрытай дзяржавы.

Дарэчы, госць для нас, як і Беларусь для кіраўніка Сусветнай турыстычнай арганізацыі, мае асаблівае значэнне. Мы падтрымалі Зураба Палалікашвілі на выбарах - стаўшы генсакам, ён дапамог з адукацыйнымі праектамі для беларусаў і падрыхтоўкай міжнароднага форуму па эка- і агратурызме ў наступным годзе ў нашым рэгіянальным цэнтры. Тут спатрэбіцца вопыт Оршы і яшчэ тузіна рэгіянальных праектаў развіцця. Аказваецца, гэта сусветная тэндэнцыя. 

Народная дыпламатыя руйнуе шматлікія бар'еры, аж да ваенных і гандлёвых агрэсій. Як дыпламат (а за плячамі генсака дзве кадэнцыі пасла і два гады на пазіцыі намесніка міністра замежных спраў Грузіі) высокі госць не аднойчы ставіў менавіта на гэты рэсурс у палітыцы. І дамагаўся поспеху. Такога ж эфекту заслужана чакае і Беларусь, якая завяршае свята спорту небывалым турыстычным бумам. Яго, дарэчы, яшчэ пралічаць і прааналізуюць дэталёва ў Сусветнай турыстычнай арганізацыі. Як і ўнікальную практыку беларускага бязвізу.

Адкрытасць і адважныя інфраструктурныя рашэнні адзначыў і госць. Паводле яго слоў, такі вопыт патрэбен не толькі самой Беларусі, але і будучай гаспадыні Еўрапейскіх гульняў - Польшчы, і шматлікім краінам, якія арганізуюць маштабныя спартыўныя і турыстычныя форумы. 

Сустрэча з міністрам аднаўлення Японіі сапраўды асаблівая.
Краіна ўзыходзячага сонца першай дапамагла Беларусі з Чарнобылем, разам вывучалі наступствы радыяцыі, што пазней дапамагло лакалізаваць Фукусіму. Пры гэтым усю сумесную эканоміку не назавеш вялікай. Прэзідэнт прапаноўвае адкрыць тэра інкогніта.

Тэхналагічна ў новых праектаў няма перашкод. Навукоўцы з Японіі даўно і плённа працуюць з Акадэміяй навук Беларусі. Цэняць нашу школу цепламасаабмену - а гэта ўся энергетыка, рухавікі і новыя матэрыялы ад Зямлі да космасу. Міністр прызнаецца: над новай якасцю адносін трэба сур'ёзна папрацаваць разам.

Хірамаці Ватанабэ, міністр па пытаннях аднаўлення Японіі: "Для таго каб значна паглыбіць нашы эканамічныя сувязі, нам трэба сур'ёзна папрацаваць разам над інвестыцыйнымі ўмовамі і кліматам. Напрыклад, у сферы, за якую я адказваю персанальна як міністр, мы маглі б задзейнічаць беларускі вопыт і аграрныя тэхналогіі падчас аднаўлення зямлі, пацярпелай пасля трагедыі на Фукусіме". 

Непадробная цікавасць Томаса Баха да Беларусі яшчэ з маладосці. 
Упершыню ў Мінску быў паўстагоддзя таму. Дарэчы, цяперашні прэзідэнт Міжнароднага алімпійскага камітэта - 9-ы, але першы алімпійскі чэмпіён на гэтай высокай пасадзе. У 1976-м у Канадзе - золата ў фехтаванні. 

З-за глыбока асабістага ўспрымання Беларусі госцем гутарка з Прэзідэнтам адразу сыходзіць у даверны і нефармальны тон. 

Томас Бах, прэзідэнт Міжнароднага алімпійскага камітэта: "У вас вельмі прыгожая краіна, я быў вельмі ўражаны экспазіцыяй, якую паглядзеў на першым паверсе. Ведаеце, я ўпершыню пабываў у Мінску гадоў 50 таму. Тады яшчэ ў якасці дзеючага спартсмена, у мяне захаваліся вельмі цёплыя ўспаміны з тых часоў, але перамены ў Беларусі сапраўды ашаламляльныя".

Кіраўніка МАК, вядома, цікавіць у Беларусі не столькі настальгія і прыгажосці прыроды, колькі інфраструктурная гатоўнасць краіны да любых спартыўных мегафорумаў - ад валанцёраў да спартыўных арэн. Прызнаецца: чуў аб высокім узроўні, але жадаю паглядзець асабіста. 

Томас Бах, прэзідэнт Міжнароднага алімпійскага камітэта: "Я жадаў бы павіншаваць Рэспубліку Беларусь і Прэзідэнта з выдатнымі вынікамі беларускіх атлетаў на II Еўрапейскіх гульнях. Гэта падстава для гонару ўсяго беларускага народа. Я таксама чуў аб выдатнай арганізацыі Гульняў, працы тысяч валанцёраў, спартыўных аб'ектах, але я хачу ўбачыць гэта ўсё на свае вочы". 

Прыгожым завяршэннем гэтай сустрэчы стаў абмен падарункамі. Прэзідэнту Беларусі Томас Бах уручыў юбілейны медаль МАК да 125-годдзя арганізацыі. І гэта сімвалічна, бо Кіраўнік дзяржавы яшчэ ўзначальвае Нацыянальны алімпійскі камітэт, прасоўваючы ў краіне алімпійскія прынцыпы. 

Падарункі ў адказ - ужо традыцыйныя сімвалы Еўрапейскіх гульняў у Беларусі.
Падарункі ў адказ - ужо традыцыйныя сімвалы Еўрапейскіх гульняў у Беларусі, каб і праз 50 гадоў пасля першага візіту ў Мінск спорт, горад, краіна і людзі, пакінулі гэткія ж моцныя ўражанні. 
Бліжэй да маляўнічай цырымоніі закрыцця Мінск усё больш становіцца не толькі спартыўнай, але і вялікай палітычнай пляцоўкай. У нацыянальным аэрапорце сёння днём сустрэлі борт прэзідэнта Арменіі. Армянскія балельшчыкі разлічвалі, што яго ўдзел у апошні дзень дапаможа армянскай дружыне. Усяго адно золата ў медальным заліку падняло б яе адразу на 4 пазіцыі ўверх, да запаветнай дзясяткі.

Невядома, ці дапамагла Мусліму Гаджымагамедаву прысутнасць на трыбунах Уладзіміра Пуціна, ён таксама прыляцеў сёння днём, але паядынак скончыўся трыумфам расійскага бокса. Плюс адно золата - і Расія датэрмінова выйграе медальны залік. Яе ўжо не пасунуць з першага месца.
Да ўрачыстай цырымоніі закрыцця Гульняў лідары Беларусі і Расіі  сустрэліся ў нефармальнай абстаноўцы.

Рэзідэнцыя "Заслаўе", альтанка, падораная прэзідэнтам Узбекістана. Калі ацэньваць доўгую гісторыю адносін і сяброўства, часцяком галоўныя рашэнні інтэграцыі прамаўляліся менавіта так - без гальштукаў і строгага пратаколу. Ёсць што абмеркаваць і сёння. З сусветнай палітыкі - саміт G20 у Японіі, Уладзімір Пуцін толькі што скончыў перагаворны марафон там. І шэраг пазіцый - ад гандлю і пратэкцыянізму да ўкраінскага канфлікту - адчувальныя для саюзнікаў.

Артэфактам на памяць аб Еўрапейскіх гульнях і гэтай сустрэчы ў Заслаўі стане набор для высокага госця (пано, шакалад і Лесік) плюс статуэтка з асаблівым сэнсам. "Дзюдо" - ім Уладзімір Пуцін займаецца з дзяцінства, быў чэмпіёнам Ленінграда, майстар спорту ў гэтым адзінаборстве.

Ледзь пазней да зносін далучаецца прэзідэнт Таджыкістана. У гэтыя дні праходзіць яго афіцыйны візіт у Беларусь, але так неафіцыйна, на свежым паветры, утрох планавалі абмеркаваць развіццё Садружнасці Незалежных і абаронны альянс АДКБ. Таджыкістан сёння на пярэднім фронце барацьбы з азіяцкімі каналамі наркатрафіку і экстрэмістамі ўсіх масцяў. А гэта фактар бяспекі і Расіі, і Беларусі. 

На гэтым вялікі палітыка-дыпламатычны марафон сустрэч яшчэ не завершаны. Метафарычныя апошнія метры да фінішнай стужкі ў рамках Еўрапейскіх гульняў высокія госці пераадолеюць на цырымоніі закрыцця.