Пуховыя хусткі і шалікі ў падарунак ад Прэзідэнта, а яшчэ важныя заявы - на працягу трох гадоў павінна быць канчаткова сфарміравана сістэма абароны і падтрымкі пажылых людзей. Бо клопат аб іх - гэта ў асноўным дзяржаўная задача. Расказвае Вольга Макей.
Маляўнічыя месцы, чыстае паветра і спакой удалечыні ад сталічнай мітусні. У рэчцы непадалёку тут нават фарэль водзіцца. Інтэрнат ветэранаў вайны і працы - установа сацыяльная хіба што на паперы і на шыльдзе ля ўваходу. А па сутнасці - дом адпачынку. "Чым не санаторый", - жартуюць пастаяльцы, якія змянілі гарадскую прапіску.
Від з акна ў сям'і Конанавых вельмі прыгожы. Сваю аднапакаёўку ў Мінску яны памянялі на двухпакаёвую тут, аддаўшы гарадскія квадратныя метры на ўмовах рэнты. Гэта значыць уласнікам кватэры стаў Мінгарвыканкам, а ветэраны працы пераехалі ў "Світанак". Плаціць за пражыванне тут не трэба. І такіх тут 10 чалавек.
Тамары Андрэеўне - 82, мужу - 84. Нягледзячы на ўзрост, яны маладыя душой. Актыўныя пенсіянеры раней працавалі ў лёгкай прамысловасці. Стаж на дваіх - 107 гадоў. Працоўныя навыкі спатрэбіліся і тут. Тамара Андрэеўна шые падарункі суседзям-сяброўкам.
Такая міні-кватэра тут у кожнага. Гэта пакой з сучаснай мэбляй, тэлевізарам, санвузлом. Акрамя таго, усе 6 паверхаў - гэта цалкам безбар'ернае асяроддзе: увесь корпус абсталяваны поручнямі і пандусамі. У свой пакой запрашае і Алена Аўрамаўна. З Мінска яна пераехала 4 гады назад. Усё жыццё прапрацавала ў білетных касах Мінскага чыгуначнага. Ды і зараз на заслужаным адпачынку не сумуе.
Раней тут размяшчаўся санаторый "Світанак". Будынак рэканструявалі, і ў 2010-м у Траскоўшчыне з'явіўся новы сацыяльны аб'ект павышанай камфортнасці. Тады павіншаваць пастаяльцаў з Новым годам прыязджаў і Аляксандр Лукашэнка.
У святочныя дні наведваць тых, хто воляю лёсу апынуўся ў няпростай жыццёвай сітуацыі, будзь то зусім юнае або старшае пакаленне беларусаў - правіла, якое стала добрай традыцыяй не толькі для сям'і Прэзідэнта. Добры прыклад ужо даўно бяруць палітыкі, чыноўнікі, бізнесмены і проста неабыякавыя людзі. Бо зносіны - лепшы падарунак для тых, каму больш за іншых патрэбна ўвага і клопат.
За пяць гадоў з моманту візіту Аляксандра Лукашэнкі змянілася хіба што колькасць маршчынак на тварах ветэранаў. Прыбыцця Прэзідэнта тут, вядома, чакалі. Ды і Кіраўнік дзяржавы ў гэтыя святочныя дні - не з пустымі рукамі. Актуальны падарунак у маразы - пуховыя аксесуары беларускай вытворчасці.
Міністр працы і сацабароны спяшаецца падзяліцца свежымі звесткамі: у краіне больш за два мільёны пажылых людзей. Больш чым 127 тысяч - зусім адзінокія. Але ніхто з іх без увагі і дапамогі не застаецца. Амаль палову сацработнікі абслугоўваюць дома. Попыт ёсць і на дагаворы рэнты.
У будучыні побач з'явіцца новы шасціпавярховы корпус на 250 месцаў з басейнам, крыасаўнай, салянай пячорай, трэнажорнай залай. Жылыя пакоі плануюць нават абсталяваць цёплымі паламі. Але будаваць такі аб'ект трэба толькі пад рэальную патрэбнасць, настойвае Прэзідэнт.
Месяц пражывання ў "Світанку" каштуе 5 мільёнаў рублёў. Пабываць у інтэрнаце можна і часова. Напрыклад, калі сваякі едуць у працяглую камандзіроўку або плануюць рамонт, тады пажылых бабуль і дзядуляў можна прывезці сюды на тэрмін да месяца. Гавораць, многія потым і з'язджаць не хочуць, нават улюбляюцца.
Медагляды, фізіяпрацэдуры, заняткі лячэбнай фізкультурай - гэта каб падтрымаць здароўе. Бо жывуць тут толькі тыя, каму за 70. Сярэдні ўзрост, дарэчы, 81 год. Але творчай энергіі ў гэтых людзей, здаецца, больш, чым у маладых. Для гэтага працоўная майстэрня, дзе бабулі вяжуць або вышываюць, дзядулі майструюць карысныя рэчы з дрэва. Для садоўнікаў-аматараў летам - свой агарод з цяпліцай. Ураджай - ад агуркоў да пекінскай капусты - выкарыстоўваюць на кухні. А сёння за вялікім сталом - чаяванне з доўгачаканым госцем.
Домам пражывання "Світанак" стаў для 92 пенсіянераў. Самаму пажылому тут 98 гадоў. Ва ўсіх розныя лёсы: хтосьці тут забыў пра шматгадовую адзіноту, хтосьці менавіта тут набыў вялікую і дружную сям'ю. Сёння яны дзякуюць Прэзідэнту не толькі за клопат і ўвагу. Бачыць Беларусь мірнай - для іх лепшы падарунак.
Для дзяцей і пажылых у сваім шчыльным графіку Прэзідэнт заўсёды знаходзіць час. Нават гэта паездка ў госці не была запланавана. Яны, вядома, разумеюць, што ў Кіраўніка дзяржавы шмат спраў, але кожнаму хочацца распавесці сваю гісторыю. Але на такую гутарку часу ніколі не шкада. Хтосьці дзясяткі гадоў працаваў у медыцыне, хтосьці служыў у міліцыі. За плячамі ўсіх гэтых людзей - неацэнны вопыт у самых розных сферах. Ды і ў каго, калі не ў старэйшых і самых мудрых папрасіць парады. Любоў Аляксандраўна, напрыклад, у школе прапрацавала 45 гадоў.
Не абышлося і без застольных песень. Здаецца, для гэтых бабуль і дзядуляў узрост як быццам спыніўся. Яны даўно не звяртаюць увагі на лічбы ў пашпарце. Маладыя душой - гэта пра іх.
Гутарка па душах з Прэзідэнтам - і пра час як быццам забылі. За кубкам гарбаты ўспамінаюць пра мінулае, дзякуюць за сучаснасць. І нават са слязамі радасці на вачах. Настаўніца Любоў Аляксандраўна перадала кнігу для Мікалая Лукашэнкі. Яшчэ адзін прэзент - падушка ў форме анёла, зробленая сваімі рукамі. Вядома, для іх самы жаданы падарунак пад ёлкай - гэта цеплыня чалавечых зносін. Але і гэты цёплы сюрпрыз ад Прэзідэнта зімой як ніколі актуальны.
Новы год і Раство, вядома, святы сямейныя. Так ужо здарылася, што гэтыя людзі засталіся адны. Але гэта толькі фармальна. Яны ўжо даўно сталі сям'ёй. Таму і сустрэча напоўнена асаблівым цяплом і шчырай падзякай за тое, што святочныя дні праходзяць у такой вялікай кампаніі і цёплай атмасферы.
Вядома, успаміны пра гэту сустрэчу тут яшчэ стануць чарговай падставай для чаявання. Таксама як і сёння яны збяруцца за вялікім сталом адной сям'ёй, бо ўсе яны ўжо сталі роднымі. І хай не ва ўсіх тут ёсць дзеці або ўнукі, увагі хапае кожнаму, бо галоўнае - зносіны і клопат. А пад дахам гэтага дома, хоць і другога, яны адчуваюць сябе гаспадарамі, ствараючы сваю ўтульнасць і цяпло. Нават калі за акном мінус 20.
