"Рэха Масквы" з Мінска пра беларускія прыярытэты

29 декабря 2019
Гэтая тэма ўжо не першы год прыўносіць у гэтыя святочныя дні свой палітычны тон. Эканамічныя пытанні беларуска-расійскага парадку дня - гэта заўсёды яркі прыклад таго, што прынята зваць майстэрствам дамаўляцца. Глыбіня сувязяў, ступень даверу, гісторыя і перспектывы - усё гэта адкрывае самую шырокую прастору для дыскусіі, дзе няма закрытых тэм. Так могуць гаварыць толькі сапраўдныя партнёры.

Не забываем і аб асабістым фактары. Аляксандр Лукашэнка не раз згадваў: Уладзімір Пуцін - адзін з тых палітыкаў, з якімі можна весці дыялог максімальна шчыра. Прыклад таму - сустрэча на мінулым тыдні ў Санкт-Пецярбургу, на якой былі ўзгодненыя 28 дарожных карт па эканамічнай інтэграцыі. Тады засталося дамовіцца толькі ў пытаннях нафты, газу і падаткаў. 

Рэхам шматлікіх падзей насычанага парадку дня беларуска-расійскіх адносін (і не толькі іх) прагучалі пытанні, зададзеныя галоўным рэдактарам радыёстанцыі "Рэха Масквы" Аляксеем Венядзіктавым нашаму Прэзідэнту падчас інтэрв'ю, якое, без сумнення, аб'ядноўвала аўдыторыі Расіі і Беларусі. Бо ўсім было цікава пачуць сумленныя адказы на самыя вострыя пытанні. І адразу скажам, ніхто не застаўся расчараваны.

Сам Аляксей Венядзіктаў інтэрв'ю застаўся задаволены. І асабліва тым фактам, што дзякуючы адкрытасці Аляксандра Лукашэнкі павысіў свой індэкс цытаванасці. Паводле замераў "Медыялогіі", ён і так нумар адзін сярод расійскіх журналістаў. А тут за 2 гадзіны - 137 спасылак, і гэта толькі ў топавых агенцтвах. Зрэшты, не будзем пераказваць - сам галоўны рэдактар "Рэха" ўсё распавёў у сваім відэаблогу.

Аляксей Венядзіктаў па адукацыі настаўнік гісторыі. Але да інтэрв'ю ў Мінску рыхтаваўся па законах старой журналісцкай школы. Сабраў аргументы расійскіх чыноўнікаў, выслухаў беларускіх, сабраў больш за 2000 пытанняў ад ЗША да Украіны ад калег-журналістаў і звычайных слухачоў "Рэха". У выніку ў пытаннях рэха інтарэсаў не толькі Масквы - усёй прасторы. Тым цікавейшы дыялог. 

Першае пытанне - вядома, пра глыбокую інтэграцыю. Ад медыятлуму і спекуляцый вакол гэта самая цікавая тэма сёння.

Усе размовы аб паглынанні сёння сабе даражэйшыя. Калі сур'ёзна, хто ў Еўропе дапусціць новы перагляд суверэнітэтаў? А калі ў паўжартаўлівым тоне - можа, разгорнем асноўную ўступную? 

Прынцыпова роўныя ўмовы

Гэта ж толькі напалову жарт - калі ўмовы сапраўды роўныя. Тое ж па газе і нафце. Не Беларусь капрызіць, а нас як партнёраў падштурхоўваюць да альтэрнатывы, ураўноўваючы то з Берлінам, то з Кіевам. 

Беларускі вопыт для Украіны

Успомнілі ў Камінным зале і Украіну. Спачатку жартаўліва, маўляў, Зяленскага  з Лукашэнкам у маладосці параўноўваюць. Прэзідэнты розныя - а вось праблемы Кіева сёння падобныя да нашых, толькі 25 гадоў таму. 

Пра Данбас. Мінскі план - на стале. Мінск гатовы ісці далей, але толькі са згоды бакоў і на адкрытых умовах міру. 

Адкрытасць як аснова ўстойлівасці

Тая ж адкрытасць ва ўнутранай палітыцы і спорце. Выйшла меншасць супраць інтэграцыі - калі па законе, пазіцыю пачуем. А калі гэта дадатак да знешняга ўмяшання, свайго роду палітычны допінг перад выбарамі, такіх "спартсменаў" здымаць з дыстанцыі трэба. Разбяромся, як і з выступленнем чыстых расійскіх алімпійцаў пад беларускім флагам. Жэст можа выйсці прыгожым, саюзным. 

І яшчэ пра шчырасць. Мараторый на смяротную кару - гэта трук палітыкаў насуперак народнай волі. У нашай гісторыі мы ад Вялікага Княства Літоўскага да Сталіна і савецкай эпохі ўсе акцэнты ўжо расставілі. А калі зазіраць у будучыню, варта выслухаць голас новага пакалення. Тых, каму сёння да 25. Гэта ж ім неўзабаве прымаць суверэнную краіну. Дарэчы, Аляксей Венядзіктаў такі праект ужо анансаваў - калі выйдзе таксама без купюр, то цікавасць і цытаванасць гарантаваныя.