Аб гэтым ішла размова сёння на сустрэчы Кіраўніка беларускай дзяржавы з міністрам замежных спраў гэтай паўднёваафрыканскай краіны. Беларусь мае намер павялічыць сваю прысутнасць на Афрыканскім кантыненце. У тым ліку і з дапамогай Анголы. Сярод кірункаў знешняй палітыкі гэты вектар для нас адзін з перспектыўных. Афрыцы неабходна абсталяванне, каб будаваць дарогі, бальніцы, школы. У гэтым ключы Беларусь можа падзяліцца сваім вопытам, а таксама тэхналогіямі і тэхнікай. Беларуска-ангольскія адносіны пачалі выстройвацца яшчэ ў мінулым стагоддзі. Праўда, іх патэнцыял фактычна не рэалізаваны. Стартавым пунктам у актывізацыі дыялогу стане і сённяшняя сустрэча. У планах - стварэнне сумесных зборачных вытворчасцяў. Ёсць цікавасць у пашырэнні ўзаемадзеяння ў ваенна-прамысловым комплексе і горназдабыўной прамысловасці.
Аб чым яшчэ дамовіліся на сустрэчы - падрабязнасці ў Ксеніі Рабчынскай. Для нашага вуха Ангола гучыць нязвыкла і дзіўна, турыстамі ў краіну на беразе Атлантыкі пакуль беларусы дабіраюцца рэдка, зрэшты, не толькі беларусы. Магутным турпатокам краіна са, здавалася б, ідэальным кліматам і багатымі ландшафтамі пахваліцца пакуль не можа. Гэта, у тым ліку, водгукі працяглай грамадзянскай вайны за незалежнасць. У 1975-м краіна здабыла дзяржаўнасць, і тут сваю ролю сыгралі і беларусы.
Сёння ў Палацы Незалежнасці падчас сустрэчы Аляксандра Лукашэнкі з кіраўніком знешнепалітычнага ведамства Анголы знайшлося месца і для таго, каб успомніць: партнёрскія адносіны мы пачалі выстройваць яшчэ ў мінулым стагоддзі.
Сёння абмеркаваць сапраўды ёсць што. Дыпадносінам краін 22 гады, але двухбаковыя кантакты аж да 2012-га былі, хутчэй, эпізадычнымі. У 2015-м у сталіцы Анголы Луандзе прайшоў першы раўнд палітычных кансультацый на ўзроўні намеснікаў міністраў замежных спраў. Праз год ужо кіраўнікі знешнепалітычных ведамстваў сустракаюцца на палях Генасамблеі ААН.
Сёння падчас сустрэчы на вышэйшым узроўні гучыць: патэнцыял не рэалізаваны спаўна.
Для гэтага абодва бакі зараз працуюць над дамоўна-прававой базай адносін. Сур'ёзна расце экспарт. Летась ён склаў больш як 40 мільёнаў долараў. За першыя чатыры месяцы гэтага года сума ўжо перавысіла 30 мільёнаў. У асноўным гэта калійныя ўгнаенні, сельскагаспадарчая тэхніка, шыны.
Здабыча і экспарт чорнага золата - 85% ВУП Анголы. Эканамічная сітуацыя і коштавыя хваляванні на нафтавым рынку павярнулі эканоміку ў бок дыверсіфікавання. Тут Беларусь можа быць карыснай, тым больш што мы адкрытыя і гатовыя падзяліцца вопытам. Адна з ключавых пазіцый перамоў у Палацы Незалежнасці - стварэнне зборачнай вытворчасці трактароў у Анголе або са ўсёй лінейкай беларускай машынабудаўнічай класікі з магчымасцю выхаду на рынкі іншых афрыканскіх краін.
Акрамя таго, гавораць падчас сустрэчы і глабальна - як з прадстаўніком перспектыўнага кантынента. Беларусь зацікаўленая ў пашырэнні супрацоўніцтва з краінамі Афрыкі.
Па-ранейшаму ў прыярытэце краіны, якая разварочваецца ад нафтавай іголкі, гарнарудная прамысловасць. Беларусь гатовая пастаўляць абсталяванне для гэтай сферы. Яшчэ адзін важны кірунак працы ангольцаў - сельская гаспадарка. Тут мы можам дапамагчы не толькі машынамі, але і падзяліцца вопытам. Сёння краіна вымушаная імпартаваць мяса-малочную прадукцыю - амаль 80% - з-за мяжы.
Перспектыўны 27-мільённы рынак Анголы і ўсе пункты судакранання абмеркавалі сёння таксама на сустрэчы ў беларускім МЗС.
Уладзімір Макей, міністр замежных спраў Беларусі: "Мы сёння дамовіліся аб падрыхтоўцы і рэалізацыі канкрэтных праектаў у шэрагу сфер нашага гандлёва-эканамічнага супрацоўніцтва. Дамовіліся зрабіць пэўныя крокі ў самай найбліжэйшай будучыні. Арганізаваць сустрэчы экспертаў у фінансавай, сельскагаспадарчай, прамысловай і ў шэрагу іншых абласцей. Перакананы, што гэтыя сустрэчы дапамогуць нам у самы найбліжэйшы час сфарміраваць канкрэтныя планы па нашым узаемадзеянні на перспектыву. Вельмі важна, што існуе ўзаемная цікавасць у нашым супрацоўніцтве".
Гэтую цікавасць трохі пазней адзначыць і спікер Палаты прадстаўнікоў Уладзімір Андрэйчанка падчас сустрэчы ў парламенце.
Зрэшты, для эканомікі Анголы, якая хутка развіваецца, карысны і наш вопыт будаўніцтва жылля, тым больш што тут Беларусь ужо даўно выйшла за межы сваёй краіны - узводзім комплексы ў Расіі, Венесуэле, Эквадоры.
Адкрытасць з партнёрамі - тое, што часам нават здзіўляе замежных гасцей. Амаль усіх, хто пераступае парог Палаца Незалежнасці, аб'ядноўвае не толькі гэта, але і адна на ўсіх традыцыя - шчырая і сапраўдная. Візіт Жоржэ Рэбелу Шыкоці таксама пачаўся з гістарычнай памяці.
