Сёння Кіраўнік дзяржавы сустрэўся з паэтам-эпохай, чалавекам, якога можна назваць легендай, рэжысёрам, сцэнарыстам і яркім публіцыстам Яўгенам Еўтушэнкам. Аб сваім жаданні абмеркаваць з беларускім лідарам не толькі літаратуру, але і ключавыя праблемы вайны і міру Яўген Аляксандравіч заявіў яшчэ напярэдадні на мінскім вакзале. Гутарка на важныя тэмы атрымалася шчырай і цёплай. Класік рускай паэзіі выказаў падзяку Аляксандру Лукашэнку за ўнёсак у справу міру і выказаў сваю прынцыповую пазіцыю па ўкраінскай трагедыі. Так аўтар знакамітых радкоў "ці хочуць рускія вайны" на сустрэчы з Прэзідэнтам яшчэ раз даказаў, "паэт у Расіі - больш чым паэт", у тым ліку і ў Беларусі.
Пра тое, што аб'ядноўвае палітыка і паэта, больш падрабязна Андрэй Крывашэеў. Паэт-легенда Яўген Еўтушэнка, першы з жывых класікаў, учора прыбыў у Мінск цягніком №1. Кумір свайго пакалення - "шасцідзясятнікаў", ён і для моладзі самы пазнавальны сучаснік рускай паэзіі. Аказваецца, яшчэ і наш зямляк. Радавыя карані ў вёсцы Хомічы Калінкавіцкага раёна, адтуль дзед. Прама на вакзале Еўтушэнка прызнаўся: у Беларусі не быў недаравальна доўга, хочацца нагнаць…
Жаданню такога госця адмовіць немагчыма. Раніцай Палац Незалежнасці чакае паэта.
У свае 82 (або 81, калі верыць савецкаму пашпарту) Яўген Еўтушэнка пражывае як мінімум 5 жыццяў. Пісьменніка (паэта і празаіка), яркага, скандальнага, але свежага і любімага народам. Гэта ён паэзіяй збіраў стадыёны ў 60-х. Плюс жыццё рэжысёра і сцэнарыста, што не дзіўна - уся біяграфія як сцэнарый меладрамы. А ёсць яшчэ Еўтушэнка акцёр, Еўтушэнка публіцыст і Еўтушэнка палітык, грамадзянін і пацыфіст.
Паводле прызнання крытыкаў, былых і сучасных, усё, за што браўся Яўген Аляксандравіч, суцэльная маніфестацыя. Але нават у крытыцы Еўтушэнка абышоў сваіх сяброў і злоснікаў, напісаўшы ў 65-ым:
Поэт в России - больше чем поэт.
В ней суждено поэтами рождаться
Лишь тем, в ком бродит гордый дух гражданства,
Кому уюта нет, покоя нет.
І менавіта з такім няўтульным і неспакойным незалежным паэтам і грамадзянінам сёння ў цёплай і шчырай атмасферы тут, у Палацы Незалежнасці, сустрэўся Аляксандр Лукашэнка.
Каму, як не аўтару знакамітых паэтычных радкоў "Ці хочуць рускія войны", гаварыць пра мір з Прэзідэнтам Беларусі. Лідарам краіны, якая робіць усё магчымае, а часам немагчымае ў дыпламатычнай прозе для завяршэння ўкраінскай трагедыі. З гэтага пачынаюць палітык і паэт, прычым абодва не ўтойваюць свае ўкраінскія карані.
Адмысловая тэма - мінскія дамоўленасці, паэт прызнаецца, што іх не шануюць, і прапаноўвае свой эмацыянальны, але шчыры погляд на абарону міру.
Яўген Еўтушэнка, паэт, рэжысёр, сцэнарыст: "Інерцыя забіваць - гэта нешта накшталт алкагалізму, алкагалізм у крыві, бессэнсоўная жорсткасць. А я лічу, калі ставіцца пытанне аб перамір'і, не мае значэнне, хто гэта парушае. Я там выказаўся, што трэба аб'яўляць усіх, хто парушае перамір'е, называць іх ваеннымі злачынцамі. І хай ААН разбіраецца ў гэтым. І караць і адных, і другіх".
Гаварылі, вядома, і пра літаратуру, класічную і сучасную - на стыку культур і народаў. Паэт прыйшоў на сустрэчу з падарункамі - новымі працамі. Адна з кніг - пра гордасць, але ўжо не паэта, а калекцыянера жывапісу. Еўтушэнка - адзіны ў Расіі паэт-стваральнік уласнага музея.
У цэлым за два дні ў Мінску ў Еўтушэнкі вялізная праграма. Паэт як быццам спрабуе ўвабраць усю Беларусь. Ён наведвае галерэю Савіцкага і сустракаецца з маладымі беларускімі мастакамі. Калекцыянер з дзвюма сотнямі жывапісных шэдэўраў прыглядваецца да нашых аўтараў. Затым гаворыць са студэнцтвам Акадэміі мастацтваў і вучылішча імя Глебава. З нашага Мінкультуры выносіць важкі том "Музейных скарбаў Беларусі". Дарагі для паэта падарунак.
Кніжны падарунак Мінску ў адказ у - "Строфы стагоддзя. Анталогія рускай паэзіі" - (ад Пушкіна да Ахматавай) Еўтушэнка збіраў асабіста. У Мінску паэт прэзентуе і сваю новую паэму пра каралеву прыгажосці Дору Франка . Яна ж адна са шматлікіх муз самога Еўтушэнкі. Зрэшты, паэма не толькі пра каханне…
Быў яшчэ і рэкордны паэтычны вечар даўжынёй пяць гадзін. Такога марафону ў Белдзяржфілармоніі не помняць. Еўтушэнка дэкламуе з уласнай класікі. Чытае новае. Разважае пра вечнае і за уласцівай шчырасцю адказвае на тры сотні запісак гледачоў. У выніку Беларусь вуснамі прыхільнікаў прызнаецца паэту ў любові, а майстар слова не ўтойвае ўлюбёнасці ў зноў адкрытыя краіну і яе людзей.
