Карэспандэнты АТН - пра месца Беларусі ў глабальных працэсах

Зрэшты, зараз, калі неспакойна ў нашых суседзяў, ды і ў цэлым на планеце,  канфлікты толькі памнажаюцца - каштоўнасць мірнага неба над галавой усвядоміцца як ніколі. Мы шмат гаварылі пра гэта і ў дні святкавання 75-годдзя вызвалення Беларусі, нагадваючы аб падзеях Вялікай Айчыннай. Ветэраны, як ніхто іншы,  лепш растлумачаць сучаснаму пакаленню - галоўнае, каб тыя страшныя старонкі гісторыі не паўтарыліся ніколі. Але, на жаль, у сучасным свеце не шматлікія разумеюць, які далікатны гэты мір. І кожны дзень у розных кутках планеты ўспыхваюць чарговыя канфлікты. Беларусь упэўненая, выхад з любой спрэчнай сітуацыі - не агрэсія і зброя, а раўнапраўны дыялог. На фоне ўзмацнення барацьбы сярод глабальных палітычных цэнтраў значнасць нашай краіны ўзрастае. Мала хто яшчэ некалькі гадоў назад мог паверыць, што невялікая дзяржава ў цэнтры Еўропы калі-небудзь зможа зарабіць імідж міратворца. Стабільнасць і бяспека - вось што насамрэч сёння неацэнна. Карэспандэнты АТН - аб месцы Беларусі ў глабальных працэсах. 

Краіна, якая не проста заяўляе аб міры, а прыкладвае ўсе намаганні, каб яго захаваць, так на міжнароднай арэне гавораць аб нашай дзяржаве. Мірная Беларусь - гэта ўжо брэнд. Прасоўвае яго краіна 75 гадоў. 

Міралюбнасць - асноўная рыса характару нашай вялікай палітыкі. Пад гэтым прынцыпам наша дзяржава падпісалася, калі візіравала Сан-Францыскую дэкларацыю ААН, як краіна-заснавальнік. Уласна, і сёння міралюбнасць, талерантнасць, адкрытасць - аснова, падмурак нашай знешняй стратэгіі. На гэтым падмурку быў збудаваны вядомы ўсяму свету мінскі форум, які паклаў канец актыўным баявым дзеянням у нашых паўднёвых суседзяў. На гэтым падмурку, варта спадзявацца, будзе ўзведзены  і будынак новай рэгіянальнай бяспекі - ужо вядомы дзякуючы журналістам пад назвай "Хельсінкі-2".

Аб тым, якія крокі насустрач партнёрам былі зробленыя на беларускай зямлі па агульным шляху ўзаемадзеяння ў імя міру - матэрыял Аляксея Волкава.

Тры мужыкі  сабраліся ў лесе і адмянілі Савецкі Саюз. З такога гаркавага жарту з Віскулёў пачаўся шлях незалежнай Беларусі. 8 снежня 1991 года стала зразумела:  з гэтага часу наша краіна  сама вырашае,  з кім сябраваць, з кім гандляваць… і каму дапамагаць. 

90-я -  жорсткае дзесяцігоддзе… Лакальныя канфлікты разгараліся, нібыта сухія дровы - адзін з якіх - Нагорны Карабах. Мінск  з 1992 года  і па гэты дзень - месца перамоў. Яшчэ адзін рубец на гравюры ХХ стагоддзя - Югаславія. Беларускі Прэзідэнт - адзіны,  хто накіраваўся ў паўразбураны Бялград з заклікам  да міру.

Прэзідэнт не спалохаўся бамбардзіровак НАТА, сказаўшы, што Еўропе вайны  не трэба. І далей свой геапалітычны голас Беларусь распрацоўвала на працягу нулявых - мы выступілі з ініцыятывай у ААН, каб выкараніць гандаль людзьмі. 

Яшчэ ў 2005 годзе Аляксандр Лукашэнка перасцярог:  аднапалярны свет  выключае мір як такі - будзе горача. Праз шэсць гадоў  пачалася вайна ў Сірыі і там, дзе і ўявіць  было немагчыма,  - Украіна.

"Нармандскі фармат". Ключавая падзея ў свеце геапалітыкі за апошнія гады. Ужо не заліхвацкая тройка Віскулёў, але - чацвёрка сусветных лідараў (Францыя, Расія, Германія і Украіна) збіраюцца пад прытулкам  беларускага флага  ў пошуках адказу - як астудзіць палаючы Данбас. 

Распрацаваны трохбаковай кантактнай групай, адобраны  чацвёркай палітычных тузоў дакумент увайшоў у гісторыю як мінскія пагадненні, або “Мінск-2”. Латка на зраненым целе рэгіёна, але для тых, хто наведаў гэты мір у хвіліны фатальныя, становіцца зразумела - прыйдзецца думаць глабальна, каб не дазваляць войны, а прадухіляць.

Аляксандр Лукашэнка выступае на "мінскім дыялогу", а пазней і пасяджэнні групы Мюнхенскай канферэнцыі па бяспецы - зноў-такі ў нас. З'яўляюцца контуры "Хельсінкі-2". Праекту, які павінен замяніць стары дакумент і, нарэшце, закрыць усе гістарычныя і палітычныя спрэчкі, назапашаныя ў Старым Свеце. 

Вядома,  маляваць сардэчныя перспектывы міру  без войнаў, сварак і геапалітычнага шантажу  заўчасна.  Мінск за чвэрць стагоддзя зрабіў шмат, каб гарматы не стралялі, а гаварылі дыпламаты. І здаецца,  што ў нас яшчэ ўсё наперадзе. 

Аб тым, што наша дзяржава становіцца ўсё больш міралюбнай, сведчыць і Глабальны індэкс міру - 2019. Усяго ў рэйтынгу 163 краіны. Беларусь за год паднялася на 4 радкі - зараз у нас 97-я пазіцыя. А ў нашым рэгіёне рэспубліка і ўвогуле на чацвёртым  месцы прыязнасці і спакою. Дынаміка ў наяўнасці: за 4 гады  сталі вышэй на 10 пунктаў, тады як на планеце працягваюць успыхваць усе новыя і новыя ваенныя канфлікты. 

На нашай зямлі не заўсёды быў мір. Мы выдужалі самыя розныя выпрабаванні, добра памятаем урокі мінулага, беражліва ставімся да сучаснасці. У нашай краіне выразна разумеюць, які  далікатны мір. І ўсё робяць для яго захавання. Бо наша заўтра залежыць ад кожнага з нас.