У 2018 годзе ў Беларусі адбудуцца мясцовыя выбары - не менш важныя, чым рэспубліканскія. Па сутнасці, гэта тыя людзі, якія на ўзроўні сельскага савета або вобласці павінны вырашаць нашы з вамі штодзённыя бытавыя праблемы, адказваць на пытанні, адстойваць нашы правы. Цэнтрвыбаркам прапаноўвае правесці выбары ў мясцовыя Саветы дэпутатаў 18 лютага будучага года. Гэта значыць, што ўжо праз месяц - у лістападзе - пачнецца маштабная кампанія.
Дабавім, што дэпутатам мясцовых Саветаў не належыць зарплата. Яны займаюцца рашэннем нашых з вамі праблем у вольны ад асноўнай працы час. А вось працаваць, дарэчы, прыйдзецца, як паказвае практыка, нямала.
Ці значыць гэта, што на абарону нашых інтарэсаў прыйдуць дэпутаты, якія хварэюць за справу? Так сказаць, па клічы сэрца, адказ шукаў Андрэй Ястрабаў.
Гісторыя Алены Пшанічнай, як з той прымаўкі, дзе нарадзіўся - там і спатрэбіўся. Сама з вёскі. Пачынала выхавальнікам у мясцовым дзіцячым садку, дарасла да загадчыцы. Вось ужо 7 гадоў, як старшыня сельскага савета. Гаворыць, калі б тады сказалі, што прыйдзецца працаваць кругласутачна, яшчэ б падумала - ісці ці не ў дэпутаты.
То дровы на зіму дапамагчы пенсіянерам заказаць, а дзесьці і пакалоць людзей наняць. Самотных шмат. У асноўным, вядома, дапамога пенсіянерам патрэбная. А такіх амаль 40% на тэрыторыі сельсавета - вось ужо для каго дробязяў не бывае. Пачысцілі нядаўна калодзеж па вуліцы ў Сідаравічах. Так зараз жыхары вёскі масток да яго просяць падлатаць.
Ну, а ўжо тым, каму зусім не пад сілу, наведваюць ці ледзь не кожны дзень. Алена Шэршнева - дэпутат мясцовага Савета - для такіх ужо як родная дачка. І гэта акрамя сваёй асноўнай працы - сацыяльнага працаўніка.
На чарзе і вуліца Цэнтральная ў пасёлку Лыкава. Стараста ў вяскоўцаў - часты госць. Разам дабіліся асфальтавання дарогі - са дня на дзень у раёне абяцалі - пачнуцца працы. Стварылі і газавы кааператыў. Дапамагалі адно аднаму збіраць дакументы. І вось радасная навіна - у раённыя планы занесеныя.
Дарэчы, і гэта прама ноу-хау мясцовых дэпутатаў - прыезджыя сталі выкупляць старое жыллё. 40 дамоў за 5 гадоў прыйшлося ўсё-такі разабраць. Але, неяк пуста становіцца ў вёсках. Вырашылі пакінутыя захаваць.
Алена Пшанічная, старшыня Сідаравічскага сельскага Савета дэпутатаў: "Я не прыхільнік зносіць дамы, якія можна яшчэ адрадзіць. За тое, каб знайсці ўласніка, упэўніць уласніка, што ён можа зарабіць нейкую капеечку, калі яму не патрэбны трухлявы дом. І вось вам два прыклады. Калі знайшліся пакупнікі. Добраўпарадкоўваюць для сябе, магчыма, пакуль для дачы. А ў будучыні, можа быць, прыедуць сюды і жыць. І я спадзяюся, што мае вёскі жыць будуць".
Але, калі ў вёсцы дэпутат мясцовага Савета цар і Бог, а то і зусім родны чалавек, то ўжо гарадскі жыхар такімі ўзаемаадносінамі з народнымі выбраннікамі пахваліцца не можа. Ну вось, скажыце, хто з нас з вамі ведае, хто ён і як яго знайсці?!
На гэта пытанне з цяжкасцю адказалі і жыхары Магілёва, якія трапілі ў аб'ектыў нашай камеры.
Хоць, упэўненыя жыхары мікрараёна Спадарожнік, дэпутатам ёсць да чаго прыкласці руку. Больш дакладна, свае паўнамоцтвы. Інфраструктура новых раёнаў далёкая ад жаданага.
Папракнуць гэтага дэпутата ў безгрунтоўнасці - выклікаць гнеў у тысяч бацькоў. Галоўны ўрач Магілёўскай дзіцячай абласной бальніцы - унікальнага для краіны цэнтра, дзе сабраныя разам усе найноўшыя дасягненні медыцыны Ігар Каско. Гэта яго, як свайго дэпутата, павінны былі ведаць жыхары мікрараёна Спадарожнік. Дык чаму ж у выніку не ведаюць - пытанне да самога выбранніка.
Пасада дэпутата мясцовага Савета - усяго толькі грамадская нагрузка. Зарплата па асноўным месцы працы, ніякіх прывілеяў. Але для тых, хто сапраўды жыве праблемамі людзей, гэта не мае ніякага значэння.
