Расказвае Вікторыя Патоня.
Асноўны інструмент - бензапіла. Менавіта музыку гэтай прылады працы часцей за ўсё і чуюць лесарубы. У спаборніцтвах, як і трэба, за прамахі - штрафы; за якасць, хуткасць і бяспеку - дадатныя балы.
Адзін з самых відовішчных і напружаных этапаў спаборніцтваў - валка лесу. Палажыць хвою трэба за тры хвіліны. Найвышэйшыя балы атрымліваюць лесарубы, чыё дрэва зваліцца дакладна на цэль - на загадзя ўсталяваныя калкі.
Каб дрэва падала куды трэба, вальшчыкі вызначаюць кірунак. Паўплываць на вынік могуць парыў ветру або верхавіны суседніх дрэў.
Суддзі строга замяраюць параметры. Бо разгледзець майстра-лесаруба можна па почырку: чым раўней спілавана, тым вышэйшы узровень вальшчыка.
Замяніць ланцуг у бензапілы, дакладнае распілаванне (так, каб не папсаваць апілачны пласт у пачатку бярвення), хораша абрэзаць сучкі на час - для вальшчыкаў лесу гэта не проста конкурсныя этапы, гэта ацэнка іх майстэрства.
Чатыры лепшыя вальшчыкі лесу ўжо ў наступным годзе прадставяць рэгіён на рэспубліканскім форуме лесарубаў. Зрэшты, для ўсіх удзельнікаў спаборніцтвы - гэта неацэнны вопыт.
