У Вялікім тэатры Беларусі прайшла сустрэча Міжнароднага жаночага клуба

1 марта 2018

Гэтым разам прыём - у нефармальнай абстаноўцы, але пад класічны акампанемент. Жонкі паслоў, дыпламатаў і замежных прадстаўнікоў убачылі закуліссе нацыянальнага тэатра. За межамі партэра апынулася і Ніна Мажэйка.

Пакуль іх мужы ўносяць канструктыўныя прапановы, гэтыя дамы адзначаюць прыход вясны ў "палацы" канструктывізму. Беласнежны шэдэўр Іосіфа Лонгбарда - сапраўдны культурны пік нашай краіны. Нягледзячы на супадзенне, што стаіць на Траецкай гары. У холе Вялікага іх чакае прыма іншых тэатральных падмосткаў. Жонка міністра замежных спраў Беларусі - гаспадыня вытанчанага бранча.

Расія, Азербайджан, Арменія, Італія, Венесуэла… геаграфія такая, што якраз праводзіць перамовы. Але не сёння. Апошні раз яны бачыліся зімой на дабрачынным аўкцыёне. А гэтая сустрэча сімвалічна супала з першым днём каляндарнай вясны. Таму ўбранне беларускай оперы і балета, дзе часцей за ўсё спяваюць і танцуюць пра каханне і прыгажосць, удала ўпісалася ў планы клуба.

Звыклыя месцы ў партэры з чырвонага аксаміту лэдзі прамянялі на незвычайную экскурсію ў закуліссе. Тое, што недаступна стандартнаму гледачу. Нават нягледзячы на строгія правілы тэхнікі бяспекі, яны падняліся на сцэну, абыходзячы чырвоную рысу заслоны.

У яе, дарэчы, тры тэхнічныя рэжымы: вертыкальны, гарызантальны і класічны "вагнераўскі". Жаночая дэлегацыя трапіла на мантаж дэкарацый да прэм'еры гэтага сезона - опера "Травіята". Зблізку разгледзелі бутафорскі мармур, які здалёку выглядае як сапраўдны. Сапраўднае ўзрушэнне для непадрыхтаваных. І, вядома, фота на памяць - на фоне тысячнай залы.

Экскурсія прадоўжылася пад музыку Пракоф’ева. На спусцістым рэпетыцыйным планшэце сцэны яны – Рамэа і Джульета. Авацыі з цюльпанамі наперавес і наступная - станцыя, дакладней, цэх. Касцюмерны. Гардэроб цэлай трупы.

Гонар Вялікага - яго салісты. Для жаночай аўдыторыі праспявалі мужчыны - ад басоў да барытонаў. Неапалітанскія песні і рамансы. Не палепшылі і прыхарашылі агульнае ўражанне.

На іх далікатных плячах не толькі сям'я, але і імідж краіны. Удалечыні ад прасторных кабінетаў гэтыя жанчыны наладжваюць адносіны на фоне мастацтва. Той выпадак, калі дыпламатыя можа быць і культурнай. А ў выкананні жанчын - яшчэ і гібкай.