Кааперацыя дзяржавы, некамерцыйнай арганізацыі і прыватнага сектара, прычым не толькі ў нашай краіне, але і ва ўсёй постсавецкай прасторы. Праект "Сям'я кожнаму дзіцяці", які быў запушчаны Дзіцячым фондам ААН (ЮНІСЕФ), рэалізуе самую галоўную каштоўнасць у жыцці - права на сям'ю. У Беларусі больш за 10 тысяч дзяцей выхоўваюцца ў дамах-інтэрнатах. І палова з іх маюць дыягназ. Задача нумар адзін - вярнуць іх у абдымкі тых, хто зможа, а галоўнае ведае, як дапамагчы. А таксама падтрымаць сем'і, якія ўпершыню сутыкнуліся з выклікам лёсу. Пра тое, як дапамагаюць тым, хто мае асаблівую патрэбу ў гэтым, рэпартаж Ніны Мажэйкі.
Яму 6. Але ён не можа ўпэўнена стаць на ногі або пабегаць з хлапчукамі ў двары. У Лёшы ДЦП. Дыягназ з трох літар, якія, на шчасце, не сталі для яго загалоўнымі. Яго апора не толькі сценка, а вось гэтыя людзі, сям'я: мама і тата, брат і сястра.
Хлопчык нарадзіўся перспектыўным. Але ў 6 месяцаў не сёў, потым не папоўз, не пайшоў да года, за ім цягнуўся доўгі шлейф з не.
На дапамогу прыйшлі і спецыялісты з цэнтра ранняга ўмяшання. Так сям'я Насаль апынулася пад крылом і Дзіцячага фонду ЮНІСЕФ. Але так бывае не заўсёды і не ва ўсіх. У Беларусі каля 10 тысяч дзяцей-сірот. І амаль палова з іх маюць фізічныя і псіхалагічныя парушэнні развіцця. Асаблівая катэгорыя - выхаванцы інтэрнатаў - асноўная мэтавая аўдыторыя праекта "Сям'я кожнаму дзіцяці".
Наталля Александровіч, супрацоўнік прадстаўніцтва ЮНІСЕФ у Беларусі: "Такія рэчы, як гульня, як любоў, як абдымкі, як казкі на ноч яны атрымліваюць вельмі мала там. Пры ўсім якасным медыцынскім абслугоўванні маленькіх дзяцей неабходна ў першую чаргу аддаваць у прыёмныя сем'і. Неабходна ствараць спецыялізаваныя прыёмныя сем'і, дзе бацькі ведаюць, як выхоўваць дзяцей з тымі або іншымі праблемамі здароўя або іншымі асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця. Альбо перабудоўваць цалкам сістэму дапамогі на дадзены момант для таго, каб не прапусціць гэты час".
Менавіта наша краіна зрабіла першыя крокі на шляху да адмовы ад стацыянарных устаноў інтэрнатнага тыпу на постсавецкай прасторы. І першай укараніла цэлую праграму плаўнага пераходу без рэзкіх рухаў. Толькі за апошнія 10 гадоў колькасць інтэрнатаў, у якіх выхоўваюцца дзеці-сіроты, скарацілася з 79 да 35. У праекце "Сям'я кожнаму дзіцяці" ўдзельнічае 9 па ўсёй краіне.
Праект нацыянальны ва ўсіх сэнсах. Кожны краінавы офіс ЮНІСЕФ працуе ў кааперацыі з дзяржавай. У такіх пытаннях патрэбен камандны падыход. За добрую справу ўзяліся ўсе - дзяржава, некамерцыйная арганізацыя ЮНІСЕФ і прыватны сектар. Прыклад такога партнёрства ўжо станоўча адбіваецца нават праз год пасля запуску дабрачыннай праграмы.
Працуе алгарытм: нават мікрадапамога аднаго чалавека, але на рэгулярнай аснове, прывядзе да макравынікаў. Дапамагчы можна нават з дапамогай мабільнай прылады. Такая форма дабрачыннасці - міжнародны стандарт.
На наступны год Лёша пойдзе ў школу. Ён ужо ўмее чытаць і пісаць. Любіць маляваць. І хоча стаць следчым. Апорай для яго павінна і можа стаць каманда прафесіяналаў і проста блізкія людзі побач, якія прывядуць яго крок за крокам да мары.
