Зараз яе вывучаюць у дваццаці школах краіны, працуюць інстытуты і класы Канфуцыя. А ў верасні школьнікі з усяго свету адправяцца ў Паднябесную, дзе пакажуць веданне адной з самых складаных моў свету. Сярод удзельнікаў і дзве беларускі.
Расказвае Вольга Рудая. Тры заняткі на тыдзень і вялікі аб'ём хатняй працы. Толькі старанная падрыхтоўка дапаможа дасягнуць высокага выніку, упэўненыя Лідзія Андрушанкава і Лізавета Гаруновіч. Канкурэнцыя будзе сур'ёзная. Летась конкурс у Кітаі сабраў каля 450 удзельнікаў з 89 краін. Стаць жа лепшымі ў Мінску дазволілі і веды, і нестандартны падыход да заданняў.
Лідзія Андрушанкава, фіналістка адборачнага тура Х Сусветнага конкурсу "Мост кітайскай мовы": "Самае складанае было знайсці ідэю для творчага нумара. Я, напрыклад, распавядала гумарыстычны дыялог на тэму рэкламы ў Кітаі. І было з чаго пасмяяцца".
Галоўная цяжкасць у вывучэнні мовы - не толькі іерогліфы, але і тоны, калі значэнне слова змяняецца ў залежнасці ад інтанацыі. Але для Лізаветы Гаруновіч гэтыя складанасці цалкам пад сілу, бо яна мову чуе з дзяцінства, а ў агульнай складанасці вучыць яе 10 гадоў.
Лізавета Гаруновіч, фіналістка адборачнага тура Х Сусветнага конкурсу "Мост кітайскай мовы": "У мяне тады, калі я ў першы клас ішла, дзядуля працаваў у Кітаі паслом. І дзядуля з бабуляй там жылі, і сям'я была з Кітаем звязаная, таму і пайшло, што мову буду вучыць кітайскую".
У Беларусі кітайскую мову вывучаюць 650 школьнікаў. Працуюць тры інстытуты і класы Канфуцыя. А новыя класы ўжо ў верасні з'явяцца ў Смалявічах і Жодзіне.
Шы Лін, дырэктар Інстытута Канфуцыя ў МДЛУ з кітайскага боку: "Мне падаецца, самае галоўнае - гэта ўмацаванне дыпламатычных адносін паміж Кітаем і Беларуссю. Да таго ж я думаю, што цікавасць да вывучэння кітайскай мовы абумоўлена і развіццём сумесных праектаў у рамках "Аднаго пояса - аднаго шляху", напрыклад, індустрыяльнага парка "Вялікі камень".
Зараз у цэнтры вялізнага праекта - "Вялікім камені" - працуюць грамадзяне і Кітая, і Беларусі. Тут адзначаюць, што спецыялісты з веданнем кітайскай запатрабаваныя першым чынам у працы з інвестарамі: а гэта і вусныя, і пісьмовыя пераклады.
Кірыл Карацееў, першы намеснік гендырэктара кампаніі па развіцці індустрыяльнага парка: "У далейшым мы будзем павялічваць штат супрацоўнікаў. Намі адкрыта прадстаўніцтва ў горадзе Пекін, яно сёння працуе, набірае абароты. І магчыма, гэта будзе не адзінае прадстаўніцтва, таму што неабходна праводзіць падобную працу і ў іншых правінцыях, напрыклад, Шанхаі. Так што з пункта погляду заваявання Кітая гэта вельмі выгадна".
Паліна Малашэвіч, спецыяліст па працы з інвестарамі кампаніі па развіцці індустрыяльнага парка: "Праца складаецца ў тым, каб арганізоўваць сустрэчы патэнцыяльных інвестараў з дзяржаўнымі арганізацыямі. Крануць усе вобласці, усюды ёсць адрозненні. Гэта два розныя кантыненты, культуры, гісторыі. Мы наладжваем дыялог паміж гэтымі культурамі".
"У дарозе не лічы адлегласці" - гаворыцца ў адной кітайскай прыказцы. Паміж Мінскам і Пекінам - амаль 6 500 кіламетраў. Пераадолець іх лёгка, бо нашы краіны ўжо на шляху ўсебаковага стратэгічнага партнёрства. І гаворачы на розных мовах, такіх складаных і такіх непадобных адна на адну, мы ўсё часцей пачынаем гаварыць на адной.
