Гэта было неверагоднае шоу ваеннай, цывільнай тэхнікі, а таксама маляўнічы моладзевы паказ.
Святкаванні працягваюцца па ўсёй краіне на масавых гуляннях. Куды накіроўваюцца гледачы пасля парада ля стэлы, лепш за ўсё відаць нашаму карэспандэнту Стасу Ліпскаму.
Вельмі складана ў гэтыя хвіліны стрымліваць эмоцыі, таму што тое, што мы толькі ўбачылі, абыякавым пакінуць проста не магло і не можа. Уласна, як і людзей, якія тут каля стэлы не спяшаюцца разыходзіцца. Хтосьці фатаграфуецца, хтосьці абмяркоўвае парад. Унізе, на мой погляд, каля некалькіх тысяч людзей - і хіба гэта дзіўна.
І калі ўдзельнікам парада трэба вяртацца ў свае ваенныя часці, завадскія гаражы, то сцвярджаю: з праспекта Машэрава госці і гледачы парада дахаты не збіраюцца. Большасць людзей, як я магу назіраць, адпраўляецца ў бок Палаца спорту, і гэта лагічна: там ужо ідзе канцэрт "Беларусь у маім сэрцы".
Вяртаючыся да парада: перажыў неверагодныя эмоцыі. Вялізны 90-тонавы Іл-76 я адчуў над галавой, як ніхто: кадры гэтага моманту папрашу рэжысёраў паставіць зараз у эфір.
Рота ганаровай варты чарговы раз шакавала дакладнасцю і зладжанасцю дзеянняў, трактарны балет здзівіў знаходлівасцю, масавы моладзевы нумар "Красуй, Беларусь" ізноў пацешыў знакамітай акрабатычнай фігурай "Ваза". Апагеем парада стаў наш родны флаг памерам 75 на 5 метраў, разгорнуты тут, на праспекце Машэрава, а з майго пункта працы гэта глядзелася ў разы больш ярка.
Планы ўсмешлівых людзей - апошняе, што я ўбачу з даху гасцініцы "Планета", аднак гулянні тут не спыняюцца, пакуль не аднавіўся рух транспарту, праспект Пераможцаў - тэрыторыя масавых гулянняў. Увечар менавіта ля стэлы "Мінск - горад-герой" нас чакае не меней грандыёзны за парад канцэрт. Таму мне нічога не застаецца, акрамя таго як яшчэ раз усіх нас павіншаваць з Днём Незалежнасці.
